Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 16 GRUDNIA 2009 r.
SNO 96/09
Przewodniczący: sędzia SN Antoni Kapłon (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Edward Matwijów, Zbigniew Myszka.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y w sprawie
dyscyplinarnej sędziego Sądu Apelacyjnego po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r.
wniosku wniesionego przez obwinionego o wyłączenie sędziów
p o s t a n o w i ł :
1. n i e u w z g l ę d n i ć w n i o s k u s ę d z i e g o S ą d u A p e l a c y j n e g o
o w y ł ą c z e n i e s ę d z i ó w o r z e k a j ą c y c h w j e g o s p r a w i e
d y s c y p l i n a r n e j , a to: SSA M. L., SSA B. W. i SSA M. B.;
2. pozostawić bez rozpoznania wniosek w części dotyczącej wyłączenia pozostałych
sędziów Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A.
U z a s a d n i e n i e
Sędzia Sądu Apelacyjnego, wobec którego prowadzone jest postępowanie
dyscyplinarne pod sygn. akt ASD (...), złożył wniosek o wyłączenie sędziów, w pkt. 1
wyznaczonych do rozpoznania jego sprawy dyscyplinarnej, a to sędziów Sądu
Apelacyjnego w A: M. L., B. W. i M. B., z uwagi na istnienie okoliczności mogących
wywołać uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności, oraz w pkt. 2 o wyłączenie
pozostałych sędziów Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego w A., uprawnionych
do orzekania w prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu dyscyplinarnym, tak w
przedmiocie wyłączenia sędziów wskazanych w pkt. 1, jak wyłączenia w ogóle od
rozpoznania jego sprawy dyscyplinarnej.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Wniosek sformułowany w pkt. 1 należy określić jako bezzasadny. Jego autor nie
przedstawił żadnych okoliczności tego rodzaju, które mogłyby wywołać uzasadnioną
wątpliwość, co do bezstronności sędziów wyznaczonych do składu – w rozumieniu
art. 41 § 1 k.p.k. – rozpoznającego przedmiotową sprawę dyscyplinarną.
Wnioskodawca wprawdzie obszernie motywuje swój wniosek w tym zakresie, należy
jednak podkreślić, iż przedstawia on błędy w procedowaniu oraz merytoryczne, jakich
– jego zdaniem – wskazani sędziowie dopuścili się w trakcie prowadzenia sprawy.
Taka sytuacja, sama w sobie, nie może wywoływać braku zaufania do bezstronności
sędziów. Kwestia, czy istotnie sędziowie dopuścili się określonych błędów, tak w
2
procedowaniu jak i merytorycznych, jest rozważana w toku instancji. Istniejąca
procedura odwoławcza zapewnia w sposób wystarczający spełnienie praw
gwarancyjnych, także co do osoby sędziego obwinionego w postępowaniu
dyscyplinarnym. Dlatego też wniosek o wyłączenie, w trybie art. 41 § 1 k.p.k.,
sędziów wyznaczonych do rozpoznania omawianej sprawy dyscyplinarnej nie mógł
być uwzględniony.
Co się zaś tyczy tej części wniosku, w której jego autor domaga się wyłączenia
pozostałych sędziów Sądu Apelacyjnego w A., uprawnionych – jak to ujął – do
ewentualnego rozpoznania sprawy ASD (...), jest oczywistym, że wniosek w tym
zakresie jawi się jako przedwczesny.
Niedopuszczalne jest bowiem rozstrzyganie w przedmiocie wyłączenia sędziego,
który nie został wyznaczony do udziału w sprawie (zob. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 23 listopada 2004 r., V KK 195/04, OSNKW 2005, z. 1, poz. 5;
niepublikowane postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 18 marca 2009 r., WD 1/09
z dnia 5 maja 2009 r. i WD 2/09; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z
dnia 22 sierpnia 2006 r., II AKa 155/06, Prok. i Pr. – wkł. 2007/3/23).
W takim stanie rzeczy, Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny, wobec aktualnej
bezprzedmiotowości wniosku o wyłączenie sędziów Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego w A., wymienionych w pkt. 2 tegoż wniosku, pozostawił go, w tym
zakresie, bez rozpoznania.

SNO 96/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia