Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 510/09
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa Syndyka Masy Upadłości "M. T." -
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. w upadłości
przeciwko Gminie Miasto S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 stycznia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 maja 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę
3600 (trzy tysiące sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą
mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Powód Syndyk M. – T. Sp. z o.o. we wniesionej skardze kasacyjnej od
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 maja 2009 r. wniosek o jej przyjęcie do
rozpoznania uzasadnił podnosząc, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne (art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.), zachodzi potrzeba wykładni przepisów prawnych
budzących poważne wątpliwości (art. 3989
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz że skarga jest
oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W ocenie Sądu Najwyższego nie zachodzą powołane przez skarżącego
przesłanki uzasadniające przyjęcie skargi.
Zagadnienie prawne może uzasadniać przyjęcie skargi kasacyjne do
rozpoznania tylko wtedy, gdy jest zagadnieniem istotnym. Istotność zagadnienia
prawnego wyraża się w tym, że jest ono zagadnieniem nowym, dotychczas
nierozwiązanym, a jego rozstrzygnięcie miałoby istotne znaczenie nie tylko dla
rozstrzygnięcia sprawy, ale także dla rozwoju praktyki sądowej. Tymczasem
problem związania sądu, któremu sprawa została przekazana do ponownego
rozpoznania oceną prawną dokonaną przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu
uchylającym orzeczenie sądu drugiej instancji oraz związania Sądu Najwyższego
dokonaną wcześniej oceną prawną w wypadku ponownego rozpatrywania skargi
3
kasacyjnej stanowił już przedmiot wypowiedzi Sądu Najwyższego. Między innymi
w postanowieniu z dnia 7 października 1999 r., I CKN 1133/98 (niepubl.),
wyjaśniono, że wykładnia prawa zawarta w orzeczeniu Sądu Najwyższego
uchylającym orzeczenie sądu drugiej instancji i przekazującym sprawę do
ponownego rozpoznania, wiąże nie tylko sąd, któremu sprawa została przekazana,
ale także Sąd Najwyższy. Natomiast w wyroku z dnia 12 grudnia 2001 r., V CKN
437/00 (niepubl.), Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że wiążąca moc
orzeczenia Sądu Najwyższego ogranicza się tylko do wykładni prawa dokonanej
przez Sąd Najwyższy.
Nie można też uznać, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Powołanie się na przesłankę opisaną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaga
wskazania na niewątpliwą, widoczną na pierwszy rzut oka, bez konieczności
głębszej analizy, sprzeczność wyroku z przepisami prawa niepodlegającymi różnej
wykładni i niepozostawiającymi sądowi swobody oceny albo z podstawowymi
zasadami orzekania obowiązującymi w demokratycznym państwie prawa (por. m.
in. postanowienia SN z dnia 8 marca 2002 r. I PKN 341/01, OSNCP 2004, nr 6,
poz. 100). Okoliczność taką skarżący obowiązany jest przedstawić w uzasadnieniu
wniosku o przyjęcie skargi za pomocą wywodu jurydycznego ze wskazaniem
konkretnych przepisów prawa tak, aby możliwe stało się zajęcie stanowiska.
Odnosząc się do argumentów ujawnionych w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie
skargi stwierdzić należy, że ocena wiarygodności i przydatności dowodów z punktu
widzenia ustalenia podstawy faktycznej mieści się w zakresie swobody
sędziowskiej, a kwestionowanie w skardze dokonanych przez Sąd ustaleń
faktycznych i oceny dowodów jest - zgodnie z treścią art. 3983
§ 3 k.p.c. -
niedopuszczalne. Zauważyć ponadto należy, że oczywistość skargi kasacyjnej -
w ocenie skarżącego – miałaby wynikać z pominięcia „dowodu, a mianowicie
zbioru dokumentów”. Nieznany procedurze dowód w postaci „zbioru dokumentów”
nie był pominięty przez żaden z orzekających w sprawie sądów państwowych,
a zatem okoliczność pominięcia takiego „dowodu” w postępowaniu pozasądowym
nie może stanowić punktu wyjścia do wykazywania oczywistości skargi. Już tylko
uboczne wskazać należy, że bezzasadne pominięcie przez sąd zgłoszonego przez
4
stronę dowodu może usprawiedliwiać zarzut naruszenia art. 217 § 2 w zw. z art.391
k.p.c., bądź art. 381 k.p.c., nie zaś art. 233 k.p.c.
Nie można również podzielić zawartych we wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania stwierdzeń, że zachodzi potrzeba wykładni przepisów prawnych
powołanych w skardze.
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Na wniosek pozwanej zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną Sąd
Najwyższy orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 98 § 1
i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
/tp/
db