Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 3 stycznia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XV Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Anna Kulikowska

Protokolant:Grzegorz Zientek

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2012 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko D. B.

o zapłatę

na skutek zarzutów pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 30 sierpnia 2011 r. sygn. akt: XV GNc 4025/11 w części tj. co do kwoty 3.075 zł należności głównej z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17 maja 2011 r. do dnia 23 sierpnia 2011 r. oraz co do kosztów procesu

nakaz zapłaty w zaskarżonej części utrzymuje w mocy.

Przewodniczący

Sygn. akt : XV GC 396/12

UZASADNIENIE

Pozwem w postępowaniu nakazowym z dnia 12 sierpnia 2011r. (data złożenia w biurze podawczym) powód A. K. prowadzący działalność gospodarczą zastępowany przez pełnomocnika radcę prawnego domagał się zasądzenia od pozwanego D. B. kwoty 36900 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 17 maja 2011 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania. Na uzasadnienie żądania pozwu pełnomocnik podał, że strony zawarły umowę, na podstawie której powód miał wykonać roboty instalacyjne dla pozwanego i w związku z wykonaniem umowy powód wystawił pozwanemu fakturę VAT z odroczonym terminem płatności, której pozwany nie zapłacił w całości. Pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty i w odpowiedzi na to pozwany podpisał zobowiązanie wraz z uznaniem długu w terminie w nim określonym. Powód nie wyraził zgody na termin wskazany w zobowiązaniu i nie doszło do zawarcia ugody między stronami.

W dniu 30.08.2011 r. wydano nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym uwzględniając w całości żądanie pozwu.

Od powyższego nakazu pozwany złożył zarzuty, w których wniósł o uchylenie nakazu zapłaty w całości, oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, a z ostrożności procesowej na zasadzie art. 103 k.p.c. wniósł o obciążenie powoda kosztami z uwagi na ich niesumienne postępowanie..

W uzasadnieniu przyznał, że strony były związane umową o dzieło z dnia 27.01.2011 r., gdzie pozwany był Zamawiającym a powód Wykonawcą, a pozwany na budowie był podwykonawcą generalnego wykonawcy firmy (...) z siedzibą w B. i na mocy tej umowy podzlecił powodowi wykonanie prac stanowiących częściowy zakres robót pozwanego. Pozwany zarzucił, że powód nie udowodnił wykonania przez siebie robót, a cześć prac została wykonana nie przez powoda, ale przez generalnego wykonawcę, który wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3500 zł netto z tytułu wykonanych prac, które miał wykonać powód. Co do uznania przez pozwanego roszczenia, pozwany zarzucił, iż na podstawie art. 86§1 k.c. pozwany uchylił się od skutków prawnych oświadczenia złożonego pod wpływem błędu podstępnie wywołanego przez powoda. Pozwany wskazał, że po wezwaniu przez pełnomocnika powoda do zapłaty, w dniu 5 sierpnia 2011 r. ów pełnomocnik przedłożył pozwanemu dokument, którego treść obejmowała zobowiązanie do zapłaty należności do dnia 23 sierpnia 2011 r. oraz oświadczenie o uznaniu długu. Dokument ten został przygotowany przez pełnomocnika powoda, a ponadto pełnomocnik powodów zapewniał, iż jest to porozumienie i że działa w imieniu powoda, a zatem nie był to jednostronne przygotowany przez pozwanego dokument. Po podpisaniu tego porozumienia pozwany był przekonany, że ma czas do 23 sierpnia 2011 r. na zapłatę, a tymczasem w dniu 12 sierpnia pełnomocnik powoda złożył pozew i podał, że powód nie zgodził się na ten termin. Gdyby pozwany wiedział, że pełnomocnik powoda nie jest umocowany do zawarcia porozumienia i że przygotowany dokument nie stanowi woli uregulowania sprawy płatności, a ma na celu jedynie uzyskanie niekorzystnego oświadczenia, pozwany nie podpisałby tego dokumentu. Pozwany wskazał, że podpisał zobowiązanie jedynie pod warunkiem przyjęcia dalszego terminu płatności na rzecz powoda i pod warunkiem, że roboty, które zostały wykonane przez powoda zostaną w pełni odebrane przez inwestora, co pozwoliłoby na dokonanie odbioru prac przez pozwanego. Pozwany liczył, że odbiór inwestorski nastąpi do 23 sierpnia 2011 r. , co pozwoliłoby na wzajemne rozliczenie miedzy generalnym wykonawcą, pozwanym i powodem, więc podpisał przedmiotowe porozumienie wiedząc, że w dniu jego podpisania wynagrodzenie powoda nie było jeszcze wymagalne.

W piśmie procesowym z dnia 16 stycznia 2012 r. pełnomocnik pozwanego oświadczył, że uznaje roszczenie główne powodów w wysokości 33825 zł z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia 24 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty i w tym zakresie cofnął zarzuty od nakazu zapłaty. Zakwestionowana kwota 3075 zł wynika z faktu niewykonania przez powodów zleconych mu prac polegających na dostarczeniu płyt warstwowych na zabudowę ciepłochłonną część instalacji wentylacyjnej dachu budynki o wartości 500 zł netto oraz dostarczeniu podkonstrukcji stalowej pod instalacje wentylacyjną na dachu budynku o wartości 500 zł netto i posadowieniu central wentylacyjnych na dachu budynku o wartości 1500 zł. Pełnomocnik pozwanego wskazał, iż skoro pozwany uchylił się od skutków oświadczenia o uznaniu długu, to moc wiążąca zachowują pozostałe postanowienie ugody z 5 sierpnia 2011 r. dotyczące warunków zapłaty należności powodom, w szczególności w zakresie zapłaty odsetek ustawowych, które powinny być liczone od dnia 24 sierpnia 2011 r.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2012 r. pozwany został zwolniony od opłaty od zarzutów w części tj. ponad kwotę 300 zł.

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2012 r. pozostawiono w mocy nakaz zapłaty z dnia 30 sierpnia 2011 r. w części tj. co do kwoty 33835 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 24 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na zarzuty pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie pozwu i złożył nowe dowody w postaci faktur VAT z protokołami wykonania robót i podkreślił, że potrzeba ich powołania powstała wobec stanowiska z zarzutów od nakazu zapłaty. Z załączonych dokumentów wynika, że powodowie wykonali umowę i pozwany odebrał wykonane roboty. Pełnomocnik powoda zarzucił, że pozwany bezzasadnie uchyla się od zapłaty pozostałej części wynagrodzenia, skoro podpisał protokoły odbioru i nigdy nie wzywał pozwanych do usunięcia wad czy dokończenia dzieła. Ponadto pełnomocnik zarzucił, że wykonanie podkonstrukcji pod centrale, zabudowa węzłów przy centralach, a także wykonanie zabudowy węzłów c.t. przy centralach wentylacyjnych, wykonanie instalacji skroplin przy centralach wentylacyjnych oraz wykonanie konstrukcji podtrzymującej kanały wentylacyjne na dachu nie było w zakresie prac powoda, co wynika z aneksu do umowy stron. Natomiast posadowienie central wentylacyjnych powód wykonał we własnym zakresie, a generalny wykonawca użyczył jedynie podnośnik wraz z operatorem na czas 15-20 minut, a kosztów tych nie żądano od powoda. Pełnomocnik zarzucił ponadto, że pozwany nie ma podstaw aby uchylić się od złożonego w dniu 5 sierpnia 2011 r. oświadczenia woli, gdyż nie wystąpiła żadna wada tego oświadczenia, a ponadto pozwany próbuje uchylić się od jego skutków dopiero po wydaniu nakazu zapłaty, kiedy to wierzytelność powoda była już wymagalna.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 27 stycznia 2011 r. A. K. działający pod firmą (...) z siedzibą we W. jako Wykonawca zawarł z D. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) we W. umowę, na podstawie której zobowiązał się wykonać roboty instalacyjne w postaci instalacji wentylacyjnej dla zadania „Adaptacja budynku młynowni na salon wystawienniczy” we W. przy ul. (...) na terenie firmy (...) \M.. Umowa została poprzedzona ofertą cenową przesłana przez A. K., określajaca jakie elementy ma on dostarczyć oraz wyłączające z oferty pewne elementy. Łączna wartość oferty ustalona została na kwotę 40000 zł +VAT i na taką kwotę opiewała też umowa stron. W §3 pkt 4 umowy strony ustaliły, że podstawą do wystawienia faktury VAT będzie podpisanie przez obie strony pozytywnego (bez zgłoszonych wad) protokołu odbioru poszczególnych etapów dzieła, a zapłata miała nastąpić w terminie 14 dni od daty doręczenia prawidłowo wystawionej faktury VAT. W §2 umowy strony ustaliły, że wykonanie dzieła zakończy się w dniu 04.04.2011 r. Aneksem do umowy z dnia 4 kwietnia 2011 r. strony przedłużyły termin wykonania umowy do dnia 22 lipca 2011 r. bez naliczania kar umownych.

Dowód : bezsporne, a nadto oferta cenowa k. 9-10, umowa z aneksem k. 11-15 ;

W dniu 2 maja 2011 r. strony podpisały częściowy protokół wykonania robót stwierdzający wykonanie za kwotę 30000 zł netto i w dniu 2 maja 2011 r. A. K. wystawił D. B. fakturę VAT za montaż instalacji wentylacji mechanicznej zgodnie z umową z dnia 27.01.2011 r. na kwotę 30000 zł netto tj. 36900 zł brutto płatną w terminie do 16 maja 2011 r. Pozwany podpisał także tę fakturę VAT.

Dowód: - faktura VAT k.16 i 92

- protokół odbioru robót – k. 17-18 i 93

W dniu 28 lipca 2011 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty z powyższej faktur VAT w łącznej kwocie 36900 zł.

Dowód : wezwanie do zapłaty – k. 19;

W dniu 5 sierpnia 2011 r. pozwany podpisał zobowiązanie zapłaty kwoty 36900 zł w terminie do dnia 23 sierpnia 2011 r. , a w wypadku nie wywiązania się ze spłaty w określonym terminie lub wpłaty w niższej wysokości niż wyżej określona, zobowiązanie staje się wymagalne w całości pomniejszone o dokonane wpłaty. Zobowiązanie to pozwany podpisał po rozmowie z pełnomocnikiem powoda i pozwany był przekonany, że do tego czasu zapłaci mu generalny wykonawca i będzie w stanie rozliczyć się z powodami.

Dowód : zobowiązanie – k. 28;

Przesłuchanie pozwanego – k. 107-108;

Pismami z dnia 6 października 2011 r. generalny wykonawca przedmiotowej inwestycji K. J. zażądał od pozwanego wynagrodzenia w łącznej kwocie 3500 zł netto za dostarczenie płyt warstwowych i wykonanie zabudowy ciepłochłonnej części instalacji wentylacyjnej na dachu budynku, dostarczenie i wykonanie podkonstrukcji stalowej pod instalację wentylacyjną na dachu budynku oraz posadowienie central wentylacyjnych na dachu budynku. Wykonanie zabudowy oraz izolacji węzłów oraz wykonanie konstrukcji pod kanały wentylacyjne na dachu nie leżało w zakresie prac powoda.

Dowód : pisma k. 33-35,

Przesłuchanie stron – k.107 ;

Pismem z dnia 6 października 2011 r. pozwany złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia z dnia 5 sierpnia 2011 r. złożonego pod wpływem błędu.

Dowód: oświadczenie – k. 36-37;

Sąd zważył co następuje:

Powództwo było uzasadnione, a nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym należało utrzymać w mocy w części, co do której złożono zarzuty tj. co do kwoty 3075 zł należności głównej z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17 maja 2011 r. do dnia 23 sierpnia 2011 r. oraz co do kosztów procesu.

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy, której przedmiotem było wykonanie robót instalacyjnych zawartej z pozwanym, przedstawiając na dowód zawarcia i wykonania zobowiązania umowę, podpisany przez pozwanego protokół odbioru i fakturę VAT. Pozwany, wnosząc ostatecznie o uchylenie nakazu zapłaty co do kwoty 3075 zł należności głównej z ustawowymi odsetkami liczonymi od 17 maja 2011 r. do dnia 23 sierpnia 2011 r. oraz co do kosztów procesu i oddalenie powództwa w tym zakresie zarzucił, iż kwota ta się nie należy, gdyż w tej części umowa nie została wykonana przez powoda, ale przez generalnego wykonawcę, który wezwał pozwanego o zapłatę tej kwoty.

Sąd zważył, iż strony łączyła umowa o dzieło sprecyzowana w ofercie powoda i umowie stron.. Zastosowanie zatem znalazły przepisy art. 627 k.c. i następne. Pozwany zarzucał, że w części umowa nie została wykonana, gdyż część elementów wykonał generalny wykonawca i w tej części wynagrodzenie się nie należy.

Sąd zważył, że zarzuty te nie były uzasadnione.

W ocenie Sądu zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu to pozwany powinien zaoferowanym materiałem dowodowym wykazać, że umowa nie została w całości wykonana. Do pozwu i do odpowiedzi na zarzuty powód przedstawił bowiem podpisane przez pozwanego protokół odbioru i fakturę VAT, z których wynikało, że pozwany stwierdził wykonanie umowy zakresie kwoty 30000 zł netto (36900 zł brutto) i nie zgłaszał żadnych uwag ani zarzutów. Ponadto oświadczenie pozwanego załączone do pozwu z dnia 5 sierpnia 2011 r., w którym uznał on dochodzoną pozwem wierzytelność za bezsporną i wymagalną świadczy o tym, ż uznał, iż przedmiot umowy został wykonany w tej części przez powoda. Należało przy tym zważyć, że zgodnie z art. 253 k.p.c. to pozwany powinien udowodnić okoliczności przeciwne do stwierdzonych w przedstawionych przez powoda dokumentach prywatnych. Tymczasem świadek K. J. – generalny wykonawca – nie potwierdził zarzutów pozwanego, to znaczy wskazał, że część prac wykonał on, ale nie wiedział, czy te prace leżały w zakresie umowy powoda. Sąd samodzielnie nie posiadając fachowej wiedzy w tej dziedzinie i wiadomości specjalnych nie potrafił ustalić czy prace wykonane przez świadka J. stanowiły zakres prac, który zgodnie z ofertą miał wykonać powód, a zatem uznał, że pozwany nie wykazał tej okoliczności i w tym zakresie dał wiarę powodowi, którego przesłuchanie korespondowało z ofertą przedstawioną pozwanemu przez umową, że prace nie chodziły w zakres ich umowy, w związku z czym w ocenie Sądu wynagrodzenie w całości należy się powodowi.

Zdaniem Sądu nie miało przy tym istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy oświadczenie pozwanego o uchyleniu się od skutków oświadczenia woli. Oświadczenie z dnia 5 sierpnia 2011 r. miało bowiem jedynie na celu uznanie długu, co w toku sprawy zostało przyznane przez pozwanego i wykazane innymi dokumentami w postaci protokołu odbioru i faktur VAT. Sąd uznał, że oświadczenie z dnia 5 sierpnia 2011 r. stwierdzało jedynie pewien fakt, ale nie miało na celu zmiany treści zobowiązania czy zaciągnięcia nowego. Jedynie w przypadku zapłaty przez pozwanego wskazanej kwoty w oznaczonym w treści tego oświadczenia terminie, pozwany mógłby stwierdzić, że postępowanie powoda kierującego pozew do sądu było nieuzasadnione i niesumienne, co mogłoby mieć znaczenie przy orzekaniu o kosztach procesu i ustawowych odsetkach. Skoro jednak w zobowiązaniu z dnia 5 sierpnia 2011 r. zostało stwierdzone, że w wypadku nie wywiązania się ze spłaty w tym terminie, zobowiązanie staje się w całości wymagalne, to zdaniem Sądu odsetki stały się wymagalne od daty następującej po dacie wskazanej w fakturze VAT tj. od dnia 17 maja 2011 r.

Z powyższych względów na podstawie art. 496 k.p.c. utrzymano nakaz zapłaty w mocy w zaskarżonej części.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. uznając pozwanego za przegrywającego sprawę w całości w rozumieniu tego przepisu. Na zasądzone na rzecz powoda koszty złożyły się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2400 zł, których wysokość została ustalona w oparciu o § 2 ust. 2 i § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. z 03.10.2002, Nr 163, poz. 1349), a także 17 zł opłaty od pełnomocnictwa oraz opłata od pozwu w kwocie 462 zł.

Zarządzenie :

1.  odnotować;

2.  odpis doręczyć pełn. pozwanego;

3.  kal. 14 dni.