II Cz 255/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-04-2013
-
Osoba publikująca:Marzanna Szymańska
-
Korektor:Ewa Kaczorowska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I C 196/12 VII C 73/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II Cz 255/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2013 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wydział II Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO A. Mikuliszyn/spr/
Sędziowie SSO J.Jakubowska
SSO W. Damaszko
po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2013 r. w Jeleniej Górze
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Z. W.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości w (...)
o dopuszczenie do współposiadania
na skutek zażalenia powódki
od zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I Cywilnego Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze (obecnie VII Zamiejscowego Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze)
z dnia 28 czerwca 2012 r. sygn. akt I C 196/12 (obecnie sygn. akt VII C 73/13)
p o s t a n a w i a:
zażalenie oddalić.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 28 czerwca 2012 r. Przewodniczący Wydziału I Cywilnego Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze (obecnie VII Zamiejscowego Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze) na podstawie art. 130 § 2 w zw. z art. 19 § 2 k.p.c. zwrócił pozew Z. W. o dopuszczenie do współposiadania wobec nieuzupełnienia braków formalnych pozwu w przypisanym terminie, w zakresie wskazania wartości przedmiotu sporu.
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się powódka, wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że nie jest w stanie określić wartości przedmiotu sporu w sprawie o dopuszczenie do współposiadania i w takiej sytuacji Sąd winien taką wartość określić z urzędu.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 126 1 k.p.c. w każdym piśmie należy podać wartość przedmiotu sporu lub wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy właściwość rzeczowa sądu, wysokość opłaty lub dopuszczalność środka odwoławczego, a przedmiotem sprawy nie jest oznaczona kwota pieniężna.
Wskazanie wartości przedmiotu sporu w pozwie jest zatem przesłanką formalną tego pisma procesowego (art. 126 1 k.p.c. ) i dlatego przepis art. 130 k.p.c. znalazł zastosowanie w rozpoznawanej sprawie. Artykuł 130 k.p.c. stanowi, że wezwanie do uzupełnienia lub poprawienia pisma procesowego następuje wtedy, gdy pismo to nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania przesłanek formalnych. Wynika stąd, że wezwanie do usunięcia braków formalnych pozwu pod rygorem jego zwrotu w razie nieusunięcia braków w wyznaczonym terminie, następuje zawsze wtedy, gdy braki te są tego rodzaju, że powodują, iż nie można temu pismu procesowemu nadać prawidłowego biegu. Taka sytuacja zaistniała w rozpoznawanej sprawie. Stąd też uzasadniony był zwrot pozwu na podstawie ar. 130 § 2 w zw. z art. 19 §2 k.p.c. Bez znaczenia natomiast pozostawała argumentacja zażalenia o braku wiedzy strony w kwestii sposobu i prawidłowości określenia wartości przedmiotu sporu. Wbrew przekonaniu żalącej w takiej sytuacji Sąd nie może samodzielnie, za stronę określić tej wartości. Zgodnie z art. 25 § 1 k.p.c.. Sąd może jedynie sprawdzić wartość przedmiotu sporu oznaczoną przez powoda i zarządzić w tym celu dochodzenie.
Z powyższych względów zażalenie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu w oparciu o treść art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., art. 398 k.p.c.