Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 4/10
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Skarbu Państwa - Okręgowego Urzędu Miar w W.
przy uczestnictwie Spółdzielni Mieszkaniowej „C.(…)” w W. i Gminy W.
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 lutego 2010 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 października 2009 r., sygn. akt II Ca (…) (II WSC (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 października 2009 r. Sąd Okręgowy w W.
odrzucił skargę kasacyjną wnioskodawcy Skarbu Państwa - Okręgowego Urzędu Miar w
W. ze względu na niespełnienie wymagań konstrukcyjnych określonych w art. 3984
§ 1
pkt 2 i 3 k.p.c. Sąd uznał, że skarga nie zawiera przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich
uzasadnienia, zaś zawarte w uzasadnieniu twierdzenia nie spełniają wymagań
ustawowych. W zażaleniu skarżący, zarzucając niewłaściwe zastosowanie art. 3984
§ 1 i
2 k.p.c., wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zasady zastępstwa procesowego przed Sądem Najwyższym określa art. 871
k.p.c., który przyjmuje regułę, że postępowanie przed Sądem Najwyższym, a także
2
czynności procesowe związane z tym postępowaniem podejmowane przed sądem
niższej instancji objęte są przymusem adwokacko-radcowskim. Przymus ten obejmuje
wszystkie postępowania toczące się przed tym Sądem, w tym więc także postępowanie
zażaleniowe. Jednakże w odniesieniu do postępowania przed Sądem Najwyższym
zastępstwo Skarbu Państwa przez Prokuratorię Generalną ma charakter wyłączny (art.
4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa,
Dz. U. Nr 169, poz. 1417 ze zm.). Istotą tej regulacji jest przyznanie funkcjonariuszom
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (radcom i starszym radcom, a także Prezesowi
i wiceprezesom) wyłącznego uprawnienia do zastępowania Skarbu Państwa przed
Sądem Najwyższym. Z przepisu tego, mającego charakter ustrojowy, wynika również
norma o charakterze procesowym. Przepis ten przyznaje zdolność postulacyjną przed
Sądem Najwyższym wyłącznie Prokuratorii Generalnej, pozbawiając jednocześnie tej
zdolności adwokatów i radców prawnych. Z tego względu czynności podejmowane
przed Sądem Najwyższym przez podmioty inne niż Prokuratoria Generalna są
pozbawione skuteczności również wówczas, gdy Prokuratoria nie wykonuje w sposób
czynny zastępstwa procesowego Skarbu Państwa.
Zgodnie z art. 871
§ 3 k.p.c., przepisu § 1 tego artykułu, nie stosuje się, gdy
zastępstwo procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną.
Trzeba podkreślić, że art. 871
§ 3 k.p.c. odnosi się do całej zawartości normatywnej art.
871
§ 1 k.p.c., a zatem do obu zdań składających się na ten przepis. Prowadzi to do
wskazanego wyżej wniosku, że w sytuacjach objętych hipotezą art. 871
§ 3 k.p.c.
przymus adwokacko-radcowski jest wyłączony w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym. Skoro głównym motywem wyłączenia przymusu adwokacko-
radcowskiego było przekazanie zastępstwa Skarbu Państwa Prokuratorii Generalnej, to
w zakresie, w jakim przymus ten jest wyłączony, obowiązuje wyłączne zastępstwo przez
Prokuratorię Generalną.
Innymi słowy, art. 871
§ 3 k.p.c. należy interpretować w ten sposób, że w
sprawach, w których obowiązuje wyłączne zastępstwo Skarbu Państwa przez
Prokuratorię Generalną, nie jest dopuszczalne zastępowanie go przez jakikolwiek inny
podmiot (por. postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2006 r., I CSK 415/06, niepubl.,
postanowienie SN z dnia 19 grudnia 2008 r., II CSK 583/08, niepubl. postanowienie SN
z dnia 5 sierpnia 2009 r., II CSK 230/09, niepubl.).
3
W przedmiotowej sprawie zażalenie zostało wniesione przez adwokata Z. W.
Środek zaskarżenia wniesiony przez podmiot pozbawiony zdolności postulacyjnej
podlega odrzuceniu bez wzywania do poprawienia pisma.
Z podanych względów, na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i
373 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.