Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PK 245/09
POSTANOWIENIE
Dnia 27 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa K. K.
przeciwko Bankowi Gospodarki Żywnościowej S.A.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 kwietnia 2010 r.,
skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego […]
z dnia 28 kwietnia 2009 r.,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy Wydział Pracy oddalił
apelację powódki K. K. od wyroku Sądu Rejonowego Wydziału Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 29 kwietnia 2008 r., oddalającego powództwo
przeciwko Bankowi Gospodarki Żywnościowej Spółce Akcyjnej o odszkodowanie
(pkt I wyroku) i zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 450 zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa prawnego strony pozwanej w instancji odwoławczej (wyrok II).
W uzasadnieniu Sąd Okręgowy uznał, że Sąd pierwszej instancji
przeprowadził wyczerpujące, wnikliwe i uwzględniające wszystkie podnoszone
przez strony okoliczności oraz zgłaszane w toku procesu wnioski dowodowe, na
którego podstawie prawidłowo przyjął, że wypowiedzenie powódce umowy o pracę
pismem z dnia 31 stycznia 2008 r. było uzasadnione. Z przeprowadzonego
postępowania dowodowego wynikało, że miała miejsce rzeczywista likwidacja
stanowiska pracy powódki, ponieważ jej obowiązki i zadania zostały w dużej mierze
2
przejęte przez dyrektora departamentu, który był jej bezpośrednim przełożonym,
częściowo zaś zostały przekazane innej komórki. Sąd zwrócił uwagę, że oryginały
Regulaminu Organizacyjnego Departamentu Księgi Głównej oraz Aneksu nr 1 do
tego Regulaminu, wprowadzające zmiany w strukturze organizacyjnej pozwanego
pracodawcy, zostały na żądanie powódki przedłożone na rozprawie w dniu 17
kwietnia 2008 r. i wtedy powódka nie kwestionowała ich autentyczności, czyniąc z
tego zarzut dopiero w apelacji. Zgodnie z art. 381 k.p.c. Sąd drugiej instancji może
pominąć fakty i dowody podważające autentyczność dokumentu, który został
przedstawiony w toku postępowania pierwszoinstancyjnego przez stronę
przeciwną. Znając przyczynę wypowiedzenia, której zasadność i prawdziwość była
przedmiotem badania przez Sąd pierwszej instancji, powódka mogła stosowne
zastrzeżenia w tym zakresie zgłosić na tym etapie postępowania. Ponadto
umieszczenie podpisów na stronie tytułowej wymienionych dokumentów, zamiast
na jej końcu, nie przesądza o braku ich mocy obowiązującej.
W skardze kasacyjnej pełnomocnik powódki zarzucił naruszenie
następujących przepisów: 1/ art. 245 k.p.c. w związku z art. 78 k.c. przez uznanie,
że przedstawione przez pozwanego dowody w postaci: nie podpisanego
Regulaminu Organizacyjnego Departamentu Księgi Głównej z dnia 1 stycznia 2008
r. oraz nie podpisanego Aneksu Nr 1 do tego Regulaminu z dnia 31 stycznia 2008 r.
są dokumentami oraz obowiązującymi wewnętrznymi aktami normatywnymi i że na
ich podstawie w Departamencie Księgi Głównej wprowadzone zostały zmiany
organizacyjne, 2/ art. 378 §1 k.p.c., przez nierozpatrzenie części zarzutów apelacji,
3/ art. 391 §1 w związku z art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. przez zaniechanie
wszechstronnego rozważenia całego zebranego materiału dowodowego oraz nie
wskazaniu dowodów, na których oparł się Sąd, przyjmując, że stanowisko
zajmowane przez skarżącą zostało rzeczywiście zlikwidowane dlatego, że jej
zadania i obowiązki zostały przejęte częściowo przez Dyrektora Departamentu
Księgi Głównej a częściowo przekazane innej komórce. Jako okoliczność
uzasadniającą przyjęcie skargi do rozpoznania wskazano jej oczywiste
uzasadnienie ze względu na oczywiste naruszenie art. 245 k.p.c. i art. 378 § 1
k.p.c. oraz rażące naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. i art. 238 § 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
3
Skarga kasacyjna nie nadawała się do przyjęcia jej do rozpoznania. Jako
okoliczności, które miały uzasadniać jej merytoryczne rozpoznanie jej autor wskazał
oczywiste naruszenie przepisów art. 245 i art. 378 § 1 k.p.c. oraz rażące
naruszenie art. 233 § 1 i art. 328 § 2 k.p.c. Tak wskazane okoliczności - w
uzupełnieniu braków skargi kasacyjnej - są oczywiście nietrafne, dlatego że zarzut
naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. usuwa się spod rozeznania kasacyjnego z uwagi na
treść art. 3983
§ 3 k.p.c., który stanowi, że podstawą skargi kasacyjnej nie mogą
być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Zarzut naruszenia art.
328 § 2 k.p.c. jest chybiony, ponieważ Sąd drugiej instancji należycie uzasadnił
swój pogląd, wykazując, że likwidacja stanowiska pracy skarżącej przez przejęcie
jej zadań przez innych pracowników pozwanego była prawdziwa i uzasadniała
wypowiedzenie jej umowy o pracę w ramach racjonalnej „optymalizacji”
zatrudnienia. Natomiast zarzut naruszenia art. 245 k.p.c. w związku z art. 78 k.c.
nie był oczywistym naruszeniem prawa już dlatego, że taka kwalifikowana wada
wskazywana jako okoliczność uzasadniająca przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania musiałaby być widoczna dla każdego od razu i bez potrzeby badania
akt sprawy oraz dokonywania szczegółowej kwalifikacji prawnej. Tymczasem w
ocenie prawnej sprawy decydującego znaczenia nie miało to, czy sporne
zakładowe regulacje organizacyjne były prawidłowo sygnowane, ale to, że została
miarodajnie ustalona (art. 39813
§ 2 k.p.c.) rzeczywista redukcja etatu skarżącej.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji w
zgodzie z art. 3989
§ 2 k.p.c.