Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 12/10
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Marek Sychowicz
SSA Jan Futro (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku uprawnionego Wydawnictwa J.(...) S.A. z siedzibą w K.
przy uczestnictwie obowiązanego K.(...) S.A. z siedzibą w K.
o zawieszenie postępowania podziałowego i dopuszczenie uprawnionego
do udziału w sprawie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 maja 2010 r.,
zażalenia uprawnionego
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 29 stycznia 2010 r., sygn. akt VII GZ (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w K. po rozpoznaniu sprawy z wniosku uprawnionego
Wydawnictwa J.(...) SA z siedzibą w K. przy uczestnictwie obowiązanego K.(...) SA z
siedzibą w K. o zawieszenie postępowania podziałowego i dopuszczenie uprawnionego
do udziału w sprawie, na skutek zażalenia obowiązanego od postanowienia Sądu
Rejonowego w K. z dnia 25 listopada 2009 r. postanowieniem z dnia 29 stycznia 2010 r.
uchylił zaskarżone postanowienie i zniósł postępowanie rejestrowe dotknięte
nieważnością od dnia 25 listopada 2009 r.
2
Orzekając o kosztach postępowania zażaleniowego zasądził od uprawnionego na
rzecz obowiązanego 107 zł.
W zażaleniu na zawarte w tym postanowieniu orzeczenie o kosztach
postępowania zażaleniowego, zaskarżając je w całości uprawniony zarzucił Sądowi
Okręgowemu naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 8 pkt 1 w związku z § 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.).
W konsekwencji wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i oddalenie
żądania zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego ewentualnie uchylenie
zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi
właściwemu.
W uzasadnieniu wskazał, że Sąd rejestrowy będący niezawisłym sądem
uwzględnił jego wniosek. Jeżeli sąd ten nie był właściwy winien zgodnie z art. 200 § 1
k.p.c. przekazać wniosek sądowi właściwemu. Uchybienie sądu w tym zakresie nie
może obciążać uprawnionego.
Ponadto Sąd Okręgowy zasądził od uprawnionego stawkę należną w sprawie
podatkowej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uregulowanie rozłożenia kosztów postępowania między stronami oraz określania
wysokości należnych kosztów zostało dokonane przez przepisy prawa formalnego,
procesowego (art. 98 i nast. k.p.c.) w sposób „autonomiczny”, wyłączający, zatem
dopuszczalność potraktowania zasądzonych z tego tytułu sum, jako roszczenia
podlegającego przepisom prawa materialnego (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia
12 grudnia 1996 r. I CKU 40/96 - OSNC 1997/5/52).
Wyłącznie prawnoprocesowa podstawa orzekania w zakresie omawianych
kosztów sprawia, że w doktrynie roszczenie o ich zwrot traktuje się, jako roszczenie
pozostające do zasadniczego roszczenia procesowego w stosunku akcesoryjności
formalnej, a nie akcesoryjności materialnej.
Pozostając na gruncie tego prawa stwierdzić trzeba, że podstawowy dla
rozstrzygania o zwrocie kosztów procesu art. 98 k.p.c. statuuje, w zakresie kosztów
procesu zasadę odpowiedzialności za jego wynik. Strona przegrywająca sprawę zwraca
na żądanie przeciwnika koszty procesu.
3
Dla oceny, czy strona przegrała sprawę, obojętne jest, czy ponosi ona winę za
prowadzenie procesu. Sam fakt, że sprawę przegrała, choćby nawet tylko formalnie,
kwalifikuje ją, jako stronę przegrywającą, obowiązaną do zwrotu kosztów przeciwnikowi.
Żalący się nie wskazał, a i z materiału zebranego w sprawie nie wynika by istniała
podstawa do obciążenia tymi kosztami obowiązanego bądź by istniały szczególne,
przewidziane w art. 102 k.p.c. podstawy do odstąpienia od obciążania uprawnionego
tymi kosztami.
Na zasądzone koszty składają się opłata od zażalenia w wysokości 30 zł, stawka
minimalna wynagrodzenia radcy prawnego w wysokości 60 zł oraz opłata skarbowa od
pełnomocnictwa podlegająca zaliczeniu do tych kosztów.
Fakt wadliwego powołania w uzasadnieniu § 8 pkt 1 Rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.)
pozostaje bez znaczenia.
Zasądzono, bowiem najniższą możliwą kwotę określoną w § 12 ust. 2 pkt 1 tegoż
rozporządzenia.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w postanowieniu.

III CZ 12/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia