Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 24/10
POSTANOWIENIE
Dnia 19 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSA Jan Futro (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. M.
przeciwko PGE Zakładowi Energetycznemu (...) Spółce Akcyjnej
z siedzibą w W. oraz PGE Dystrybucji (…) Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 maja 2010 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 2 grudnia 2009 r.,
sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 17 września 2009 r. oddalił apelację powódki M.
M. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 29 grudnia 2008 r. w sprawie o zapłatę
kwot wynoszących łącznie 163 200 zł wraz z odsetkami ustawowymi.
Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki od tego wyroku.
W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny wskazał, że ani powódka, ani jej pełnomocnik
nie wnieśli o doręczenie odpisu wyroku Sądu Apelacyjnego wraz z uzasadnieniem, a
zgodnie z art. 3985
§ 1 w zw. z art. 387 § 3 k.p.c. powódka miałaby możliwość
2
wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku tylko wówczas, gdyby w terminie
tygodniowym od jego ogłoszenia zażądała doręczenia jego odpisu wraz z
uzasadnieniem. Sąd ten uznał więc, że skarga kasacyjna wniesiona przez powódkę
podlegała odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła powódka, żądając jego uchylenia i
przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że Sąd ten błędnie zastosował art. 3985
§ 1
w zw. z art. 387 § 3 k.p.c., pomijając art. 387 § 4 k.p.c., który przewiduje możliwość
wniesienia skargi kasacyjnej pomimo braku doręczenia stronie orzeczenia Sądu drugiej
instancji z uzasadnieniem.
Ponadto podniosła, że pełnomocnikowi powódki nie zostało doręczone
zawiadomienie o terminie rozprawy przed Sądem Apelacyjnym, a nadto, że skarga
została wniesiona z zachowaniem dwumiesięcznego terminu liczonego od dnia
ogłoszenia wyroku tego Sądu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Podniesiona przez żalącą kwestia niezawiadomienia jej pełnomocnika o terminie
rozprawy apelacyjnej mogła ewentualnie wchodzić w grę jako zarzut nieważności
postępowania polegający na pozbawieniu powódki możności obrony jej praw (art. 379
pkt 5 k.p.c.).
Pełnomocnik powódki, należycie przez nią umocowany do działania za nią przed
Sądem Apelacyjnym, został jednak prawidłowo zawiadomiony o rozprawie przed tym
Sądem w dniu 17 września 2009 r. Przesyłka zawierająca zawiadomienie została
bowiem wysłana na adres pełnomocnika powódki podany w apelacji, a następnie
zwrócona w sposób zgodny z § 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17
czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez
pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 62, poz. 697 ze zm.).
Sąd Apelacyjny prawidłowo zatem uznał zawiadomienie za skutecznie doręczone
na podstawie art. 139 § 1 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 6 lipca 2000 r., V CKN
1159/2000, OSNC 2001 r. Nr 1, poz. 12.). Przed tym Sądem nie zachodziła więc
konieczność odroczenia rozprawy (art. 214 § 1 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.) i pozbawienie
powódki możności obrony jej praw skutkujące nieważnością postępowania nie miało
miejsca.
Nie są zasadne również pozostałe zarzuty podniesione przez żalącą.
3
Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c., skargę kasacyjną wnosi się w terminie dwóch
miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. Na
podstawie art. 387 § 3 k.p.c. orzeczenie sądu drugiej instancji z uzasadnieniem doręcza
się stronie, która w terminie tygodniowym od ogłoszenia jego sentencji zażądała takiego
doręczenia (chyba, że działała bez pełnomocnika będącego adwokatem, radcą
prawnym lub rzecznikiem patentowym i była nieobecna przy ogłoszeniu na skutek
pozbawienia wolności), a jeśli ogłoszenia nie było – doręcza się stronom z urzędu w
terminie tygodniowym od sporządzenia uzasadnienia. Stąd jeżeli doręczenie orzeczenia
sądu drugiej instancji wraz z uzasadnieniem nie następuje z urzędu, strona, która przed
upływem tygodnia od ogłoszenia jego sentencji nie zażądała takiego doręczenia, nie jest
uprawniona do wniesienia skargi kasacyjnej (por. postanowienie SN z dnia 19 kwietnia
1999 r., II CZ 23/99, OSNC 1999 r. Nr 11, poz. 195, postanowienie SN z dnia 11 grudnia
1996 r., I PKN 45/96, OSNAPiUS 1997 r. Nr 14, poz. 254).
Ponieważ ani powódka, ani jej pełnomocnik nie zażądali doręczenia wyroku Sądu
Apelacyjnego wraz z uzasadnieniem w terminie tygodniowym od ogłoszenia jego
sentencji (czego żaląca nawet nie kwestionuje), a wyrok ten ogłoszony został na
rozprawie przed tym Sądem w dniu 17 września 2009 r., Sąd ten prawidłowo uznał, że
zgodnie z art. 3985
§ 1 w zw. z art. 387 § 3 k.p.c. powódka nie jest uprawniona do
wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku, a wniesiona przez nią skarga, jako
niedopuszczalna, podlega odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 2 k.p.c.
Wbrew twierdzeniom żalącej Sąd Apelacyjny nie naruszył art. 378 § 4 k.p.c.
przewidującego wniesienie skargi kasacyjnej od orzeczenia, którego uzasadnienie nie
zostało sporządzone. Przepis ten bowiem, jako przepis szczególny, znajduje
zastosowanie jedynie wówczas, gdy nie znajduje zastosowania art. 378 § 3 k.p.c.
Oznacza to, że art. 378 § 4 k.p.c. odnosi się wyłącznie do skargi kasacyjnej wniesionej
przez Prokuratora Generalnego lub Rzecznika Praw Obywatelskich (por. postanowienie
SN z dnia 29 października 2007 r., II PZ 45/2007, OSNP 2009 r. Nr 1-2, poz. 14).
Z tych przyczyn na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13