V CZ 31/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 31/10
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Antoni Górski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. B.
przeciwko W. A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 maja 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu
Okręgowego w L.
z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt VI Ga (…),
uchyla zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 16 marca 2010 r., sygn.
akt VI Ga (…), postanowienie w przedmiocie rozstrzygnięcia o kosztach procesu
za obie instancje (pkt I i II) i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu w L. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 16 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w L. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego w L. – którym zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 427 zł, oddalono
powództwo w pozostałej części i zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 107 zł
kosztów procesu – w ten sposób, że oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz
pozwanego 77 zł kosztów procesu za pierwsza instancję oraz 90 zł tytułem kosztów
2
postępowania apelacyjnego. Uzasadniając orzeczenie o kosztach procesu, Sąd
odwoławczy stwierdził, że o kosztach postępowania apelacyjnego orzekł na podstawie
art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 6 pkt 1 i § 12 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu.
Zawarte w wyroku Sądu drugiej instancji rozstrzygnięcie o kosztach procesu za
obie instancje zaskarżył zażaleniem pozwany i wniósł o jego zmianę przez zasądzenie
za obie instancje 480 zł i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego według
norm przepisanych. W zażaleniu podkreślił, że z tytułu zastępstwa procesowego za
pierwszą instancję – ze względu na charakter sprawy i nakład pracy – domagał się
zasądzenia 300 zł, a w złożonej apelacji – 480 zł za obie instancje.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadnienie wydanego w sprawie orzeczenia reformatoryjnego
w ogóle nie zawiera uzasadnienia rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
pierwszoinstancjnego, a motywy rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
odwoławczego zostały ograniczone jedynie do przytoczenia wskazanych wyżej
przepisów prawa. W tej sytuacji zaskarżone orzeczenie w przedmiocie kosztów nie
poddaje się kontroli instancyjnej. Nie jest możliwe zwłaszcza odparcie zarzutu
skarżącego, że wspomniane orzeczenie zostało wydane z naruszeniem § 2 ust. 1 i 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej z przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.),
polegającym na nierozważeniu zasadności żądania zasądzenia opłaty za czynności
radcy prawnego w wysokości wyższej niż jedna stawka minimalna ze względu na
charakter sprawy (precedensowa i złożona) i wkład pracy radcy prawnego w
przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Antoni Górski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. B.
przeciwko W. A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 maja 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie o kosztach, zawarte w wyroku Sądu
Okręgowego w L.
z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt VI Ga (…),
uchyla zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 16 marca 2010 r., sygn.
akt VI Ga (…), postanowienie w przedmiocie rozstrzygnięcia o kosztach procesu
za obie instancje (pkt I i II) i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu w L. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 16 marca 2010 r. Sąd Okręgowy w L. zmienił wyrok Sądu
Rejonowego w L. – którym zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 427 zł, oddalono
powództwo w pozostałej części i zasądzono od pozwanego na rzecz powoda 107 zł
kosztów procesu – w ten sposób, że oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz
pozwanego 77 zł kosztów procesu za pierwsza instancję oraz 90 zł tytułem kosztów
2
postępowania apelacyjnego. Uzasadniając orzeczenie o kosztach procesu, Sąd
odwoławczy stwierdził, że o kosztach postępowania apelacyjnego orzekł na podstawie
art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i § 6 pkt 1 i § 12 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu.
Zawarte w wyroku Sądu drugiej instancji rozstrzygnięcie o kosztach procesu za
obie instancje zaskarżył zażaleniem pozwany i wniósł o jego zmianę przez zasądzenie
za obie instancje 480 zł i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego według
norm przepisanych. W zażaleniu podkreślił, że z tytułu zastępstwa procesowego za
pierwszą instancję – ze względu na charakter sprawy i nakład pracy – domagał się
zasądzenia 300 zł, a w złożonej apelacji – 480 zł za obie instancje.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Uzasadnienie wydanego w sprawie orzeczenia reformatoryjnego
w ogóle nie zawiera uzasadnienia rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
pierwszoinstancjnego, a motywy rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
odwoławczego zostały ograniczone jedynie do przytoczenia wskazanych wyżej
przepisów prawa. W tej sytuacji zaskarżone orzeczenie w przedmiocie kosztów nie
poddaje się kontroli instancyjnej. Nie jest możliwe zwłaszcza odparcie zarzutu
skarżącego, że wspomniane orzeczenie zostało wydane z naruszeniem § 2 ust. 1 i 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy
prawnej udzielonej z przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.),
polegającym na nierozważeniu zasadności żądania zasądzenia opłaty za czynności
radcy prawnego w wysokości wyższej niż jedna stawka minimalna ze względu na
charakter sprawy (precedensowa i złożona) i wkład pracy radcy prawnego w
przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).