IV CNP 28/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 28/10
POSTANOWIENIE
Dnia 27 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa (…),
w sprawie z powództwa J. H.
przeciwko M. H.
o rozwód,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 maja 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powód J. H. złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 14 lutego 2008 r., w którym oddalono apelację tego powoda,
wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 grudnia 2007 r., orzekającego rozwód
małżeństwa J. i M. H. Skarżący wskazał na to, że zaskarżony wyrok narusza art. 57 § 1
k.r. i o. (poprzez uznanie powoda za winnego wyłącznie rozkładu pożycia
małżeńskiego), art. 135 § 1 k.r. i o. (poprzez błędne określenie zarobkowych i
majątkowych możliwości powoda) i art. 233 § 1 k.p.c. (przez aprobatę zawartych w
wyroku pierwszej instancji dowodów w zakresie ustalenia winy rozkładu pożycia i
wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego). Skarżący stwierdził, że wzruszenie
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 3982
§ 1
2
ust. 1 k.p.c.; niedopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach o rozwód). W celu
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody zaskarżonym wyrokiem, powód ogólnie
stwierdził, że świadczy o jej wystąpieniu wyrok Sądu Apelacyjnego objęty skargą „w
przedmiocie oddalenia apelacji jako całkowicie bezzasadnej, uznającej powoda jako
wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego oraz nadmiernych, zasądzonych od
niego alimentów”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Należy stwierdzić, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem stanowi
szczególny środek zaskarżenia prawomocnych orzeczeń sądowych (art. 4241
§ 1
k.p.c.). Dlatego istotne jest spełnienie wszystkich formalnych wymagań ustawowych
przewidzianych dla tego środka (art. 4245
§ 1 k.p.c. i art. 4248
k.p.c.). Jednym z takich
wymagań formalnych stanowi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydane orzeczenie objęte skargą (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Oznacza to
konieczność m.in. stwierdzenia w skardze, że taka szkoda istotnie wystąpiła, jaką miała
postać i została spowodowana zaskarżonym, prawomocnym orzeczeniem sądowym.
Użyte w pkt V skargi ogólne stwierdzenie, powołujące się na treść kwestionowanego
rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego (odnośnie do wyłącznej winy rozkładu pożycia i
wysokości alimentów) nie spełnia, oczywiście, wspomnianego wymagania. Odpowiedni
wywód dotyczący szkody nie pojawia się także w części motywacyjnej skargi.
W tej sytuacji należało skargę odrzucić jako niedopuszczalną (art. 4248
k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 27 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie ze skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa (…),
w sprawie z powództwa J. H.
przeciwko M. H.
o rozwód,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 maja 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Powód J. H. złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 14 lutego 2008 r., w którym oddalono apelację tego powoda,
wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 5 grudnia 2007 r., orzekającego rozwód
małżeństwa J. i M. H. Skarżący wskazał na to, że zaskarżony wyrok narusza art. 57 § 1
k.r. i o. (poprzez uznanie powoda za winnego wyłącznie rozkładu pożycia
małżeńskiego), art. 135 § 1 k.r. i o. (poprzez błędne określenie zarobkowych i
majątkowych możliwości powoda) i art. 233 § 1 k.p.c. (przez aprobatę zawartych w
wyroku pierwszej instancji dowodów w zakresie ustalenia winy rozkładu pożycia i
wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego). Skarżący stwierdził, że wzruszenie
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 3982
§ 1
2
ust. 1 k.p.c.; niedopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach o rozwód). W celu
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody zaskarżonym wyrokiem, powód ogólnie
stwierdził, że świadczy o jej wystąpieniu wyrok Sądu Apelacyjnego objęty skargą „w
przedmiocie oddalenia apelacji jako całkowicie bezzasadnej, uznającej powoda jako
wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego oraz nadmiernych, zasądzonych od
niego alimentów”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Należy stwierdzić, że skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem stanowi
szczególny środek zaskarżenia prawomocnych orzeczeń sądowych (art. 4241
§ 1
k.p.c.). Dlatego istotne jest spełnienie wszystkich formalnych wymagań ustawowych
przewidzianych dla tego środka (art. 4245
§ 1 k.p.c. i art. 4248
k.p.c.). Jednym z takich
wymagań formalnych stanowi uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydane orzeczenie objęte skargą (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Oznacza to
konieczność m.in. stwierdzenia w skardze, że taka szkoda istotnie wystąpiła, jaką miała
postać i została spowodowana zaskarżonym, prawomocnym orzeczeniem sądowym.
Użyte w pkt V skargi ogólne stwierdzenie, powołujące się na treść kwestionowanego
rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego (odnośnie do wyłącznej winy rozkładu pożycia i
wysokości alimentów) nie spełnia, oczywiście, wspomnianego wymagania. Odpowiedni
wywód dotyczący szkody nie pojawia się także w części motywacyjnej skargi.
W tej sytuacji należało skargę odrzucić jako niedopuszczalną (art. 4248
k.p.c.).