Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 13/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa H. L.
przeciwko Specjalistycznemu Centrum Medycznemu w P. Samodzielnemu
Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 8 czerwca 2010 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Ś.
z dnia 21 lipca 2009 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś.
postanowieniem z dnia 21 lipca 2009 r. odrzucił skargę powódki H. L. o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 7 lipca
2008 r. w sprawie VII Pa …/08.
W motywach postanowienia Sąd drugiej instancji wskazał, że wyrokiem z
dnia 11 marca 2008 r. w sprawie IV P …/07 Sąd Rejonowy w K. oddalił powództwo
H.L. o zasądzenie od Specjalistycznego Centrum Medycznego w P.
2
Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej odszkodowania za
nieuzasadnione wypowiedzenie warunków pracy i płacy. Apelacja powódki od tego
wyroku została oddalona przez Sąd Okręgowy w Ś. wyrokiem z dnia 7 lipca 2008 r.
Pismem z dnia 1 grudnia 2008 r., doręczonym powódce 2 grudnia 2008 r., strona
pozwana ponownie wypowiedziała jej warunki pracy i płacy, wskazując jako
przyczynę likwidację stanowiska starszej pielęgniarki ds. oświaty zdrowotnej, tj. z
przyczyn ekonomicznych na podstawie art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z
przyczyn niedotyczących pracowników oraz zarządzenia dyrektora
Specjalistycznego Centrum Medycznego w P.
W dniu 6 kwietnia 2009 r. pełnomocnik powódki wniósł na podstawie art. 403
§ 2 k.p.c. skargę o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem
Sądu Okręgowego z dnia 7 lipca 2008 r., powołując się na zatajoną przez pozwaną
a istotną dla orzeczenia okoliczność wydania w dniu 12 marca 2008 r. przez
dyrektora pozwanej zarządzenia nr 12/08 o likwidacji z dniem 1 maja 2008 r.
stanowiska pielęgniarki ds. oświaty zdrowotnej, które to stanowisko zostało
zaproponowane powódce pierwszym wypowiedzeniem zmieniającym, o czym
powódka wiedzę uzyskała dopiero 5 stycznia 2009 r., kiedy w kolejnej sprawie
doręczono jej odpis odpowiedzi na pozew, do której dołączono to zarządzenie.
Pełnomocnik powódki wskazał nadto na objęcie powódki ochroną przed zmianami
w treści stosunku pracy wynikającą z art. 32 ustawy o związkach zawodowych,
która to okoliczność była znana pracodawcy, podczas gdy powódka nie
dysponowała odpisami uchwał zarządu związku zawodowego podejmowanymi w jej
sprawie.
Sąd Okręgowy podniósł, że w wypadku, gdy przyczynę wznowienia stanowi
późniejsze wykrycie takich środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na
wynik sprawy, termin do wniesienia skargi, o którym mowa w art. 407 § 1 k.p.c.,
należy liczyć od dnia ich „wykrycia”, czyli dowiedzenia się przez stronę o ich
istnieniu. O istnieniu środka dowodowego w postaci zarządzenia dyrektora strony
pozwanej powódka dowiedziała się zaś już w dniu 2 grudnia 2008 r., kiedy to
potwierdziła własnoręcznym podpisem odbiór pisma wypowiadającego jej warunki
pracy i płacy powołującego się w treści na to zarządzenie, co w zestawieniu ze
3
wskazaną przyczyną wypowiedzenia w postaci likwidacji stanowiska dawało
rozeznanie odnośnie do zawartości tego zarządzenia wystarczające do uznania, iż
w tym właśnie dniu powódka posiadła wiedzę o okolicznościach
uprawdopodobniających podstawę wznowienia. Skarga została jednak wniesiona
dopiero 6 kwietnia 2009 r., a zatem po upływie przewidzianego przepisami
trzymiesięcznego terminu i z tej przyczyny po myśli art. 410 § 1 k.p.c. podlegała
odrzuceniu.
Powódka złożyła zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego, wnosząc o
jego uchylenie i nadanie biegu sprawie.
Żaląca zakwestionowała stanowisko Sądu, iż o istnieniu podstawy
wznowienia dowiedziała się już 2 grudnia 2008 r., wskazując na brak w piśmie
wypowiadającym jej warunki jakichkolwiek oznaczeń identyfikujących to
zarządzenie, jak również nieznajomość jego treści. Wiedzę o tych okolicznościach
powzięła dopiero 5 stycznia 2009 r., wobec czego od tej daty należy liczyć termin
do wniesienia skargi o wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 407 § 1 k.p.c., skargę o wznowienie postępowania wnosi się w
terminie trzymiesięcznym, liczonym od dnia, w którym strona dowiedziała się o
podstawie wznowienia. W wypadku, gdy przyczynę wznowienia stanowi późniejsze
wykrycie takich środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy
(art. 403 § 2 k.p.c.), termin ten należy liczyć od dnia ich „wykrycia", tj. dowiedzenia
się przez stronę o ich istnieniu. Należy przy tym zauważyć, że chodzi w tym
wypadku nie o dowiedzenie się o istnieniu jakichkolwiek środków dowodowych, ale
takich, które mogłyby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. Strona swoją
świadomością powinna więc objąć zarówno fakt wykrycia konkretnego środka
dowodowego, jak również jego prawdopodobny wpływ na wynik sprawy. Nie chodzi
jednak w tym wypadku o uzyskanie przez stronę pewności, czy też
kwalifikowanego, np. wysokiego prawdopodobieństwa, w zakresie wpływu
wykrytego środka dowodowego na treść rozstrzygnięcia, wystarczająca bowiem w
tym wypadku jest sama świadomość istnienia prawdopodobieństwa takiego wpływu
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2009 r., III CZ 11/09, LEX
nr 492153).
4
O ile zatem można zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Okręgowego, iż
wiedzę o wydaniu przez dyrektora strony pozwanej zarządzenia o likwidacji
stanowiska starszej pielęgniarki ds. oświaty zdrowotnej skarżąca uzyskała już w
dniu 2 grudnia 2008 r., kiedy odebrała wypowiedzenie zmieniające powołujące się
na to zarządzenie (ale bez numeru i daty jego wydania), o tyle trudno
zaakceptować pogląd, iż od tego dnia powódka swoją świadomością obejmowała
także prawdopodobny wpływ tego środka dowodowego na wynik sprawy. Z faktu, iż
1 grudnia 2008 r. wypowiedziano jej warunki pracy i płacy na skutek likwidacji
zarządzeniem dyrektora strony pozwanej zaproponowanego jej uprzednio
stanowiska starszej pielęgniarki ds. oświaty zdrowotnej nie wynika nawet
prawdopodobieństwo wpływu tego środka dowodowego na rozstrzygnięcie sprawy
toczącej się w przedmiocie poprzednio dokonanego wypowiedzenia zmieniającego
i zakończonej wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 7 lipca 2008 r. Dopiero z daty i
treści tego zarządzenia płynie bowiem wniosek, iż w dniu 12 marca 2008 r., tj. w
dniu następnym po zakończeniu postępowania przed Sądem pierwszej instancji
(wyrok z 11 marca 2008 r.), dyrektor strony pozwanej zarządził likwidację
stanowiska zaproponowanego powódce wypowiedzeniem zmieniającym, które
kwestionowała co do jego zasadności, zaś przed rozstrzygnięciem sprawy przez
Sąd drugiej instancji (wyrokiem z 7 lipca 2008 r.) stanowisko to już nie istniało
(zostało zlikwidowane z dniem 1 maja 2008 r.). Dopiero świadomość tych
okoliczności, którą powódka uzyskała po zapoznaniu się z treścią zarządzenia
dołączonego do odpowiedzi w kolejnej sprawie, co nastąpiło 5 stycznia 2009 r.,
uzasadnia twierdzenie o prawdopodobnym wpływie tego środka dowodowego na
wynik sprawy, a zatem dopiero od tej daty liczyć należy termin do wniesienia skargi
o wznowienie postępowania. W takiej sytuacji, jak wskazał Sąd Okręgowy w
końcowej części uzasadnienia postanowienia, skarżąca zachowała zaś termin do
wniesienia skargi, a tym samym jej odrzucenie nastąpiło z naruszeniem art. 410 § 1
k.p.c.
Zażalenie okazało się zatem uzasadnione, wobec czego z mocy art. 3941
§ 3
w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c., należało postanowić jak w sentencji.