II CZ 42/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 42/10
POSTANOWIENIE
Dnia 23 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa W. R.
przeciwko Gminie Ł. – Zarządowi Dróg i Transportu
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 czerwca 2010 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie o kosztach zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Powód, W. R., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagał się od
Gminy Ł. – Zarządu Dróg i Transportu przyznania zadośćuczynienia w wysokości
40 000 zł oraz zasądzenia kwoty 40 000 zł na cel społeczny, a ponadto żądał
unieważnienia konkursu na wolne stanowisko urzędnicze, który został przeprowadzony
przez stronę pozwaną.
Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z dnia 24 września 2009 r. oddalił powództwo.
Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda i
zawartym w wyroku postanowieniem przyznał adwokat P. Ż. od Skarbu Państwa kwotę
2
2 196 zł brutto, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Postanowienie to P. Ż. zaskarżyła
zażaleniem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 3941
k.p.c. określa postanowienia sądu drugiej instancji, na które
przysługuje zażalenie do Sadu Najwyższego. Zgodnie z pkt 2 § 1 tego artykułu
zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji co
do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej
instancji.
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem,
postanowienie sądu drugiej instancji przyznające adwokatowi wynagrodzenie od Skarbu
Państwa z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu nie jest
postanowieniem co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia
sądu pierwszej instancji. Nie stosuje się zatem do niego art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. (zob.
uchwała SN z dnia 25 czerwca 2009 r., III CZP 36/09, OSNC 2010, nr 2, poz. 24;
postanowienie SN z dnia 17 listopada 2009 r., III CZ 53/09, OSNC 2010, nr 5, poz. 79;
postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2009 r., V CZ 59/09, niepubl., postanowienie SN z
dnia 15 kwietnia 2010 r., II CZ 118/09, niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 kwietnia
2010 r., V CZ 20/10, niepubl.; postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2010 r., II CZ 8/10,
niepubl.).
W konsekwencji zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej
instancji co do przyznania od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej stronie z urzędu w postępowaniu apelacyjnym jest niedopuszczalne.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 373 w zw. z art. 39821
i art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa W. R.
przeciwko Gminie Ł. – Zarządowi Dróg i Transportu
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 czerwca 2010 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie o kosztach zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
Powód, W. R., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagał się od
Gminy Ł. – Zarządu Dróg i Transportu przyznania zadośćuczynienia w wysokości
40 000 zł oraz zasądzenia kwoty 40 000 zł na cel społeczny, a ponadto żądał
unieważnienia konkursu na wolne stanowisko urzędnicze, który został przeprowadzony
przez stronę pozwaną.
Sąd Okręgowy w Ł. wyrokiem z dnia 24 września 2009 r. oddalił powództwo.
Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2010 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację powoda i
zawartym w wyroku postanowieniem przyznał adwokat P. Ż. od Skarbu Państwa kwotę
2
2 196 zł brutto, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Postanowienie to P. Ż. zaskarżyła
zażaleniem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 3941
k.p.c. określa postanowienia sądu drugiej instancji, na które
przysługuje zażalenie do Sadu Najwyższego. Zgodnie z pkt 2 § 1 tego artykułu
zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji co
do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej
instancji.
Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem,
postanowienie sądu drugiej instancji przyznające adwokatowi wynagrodzenie od Skarbu
Państwa z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej stronie z urzędu nie jest
postanowieniem co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia
sądu pierwszej instancji. Nie stosuje się zatem do niego art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. (zob.
uchwała SN z dnia 25 czerwca 2009 r., III CZP 36/09, OSNC 2010, nr 2, poz. 24;
postanowienie SN z dnia 17 listopada 2009 r., III CZ 53/09, OSNC 2010, nr 5, poz. 79;
postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2009 r., V CZ 59/09, niepubl., postanowienie SN z
dnia 15 kwietnia 2010 r., II CZ 118/09, niepubl.; postanowienie SN z dnia 21 kwietnia
2010 r., V CZ 20/10, niepubl.; postanowienie SN z dnia 22 kwietnia 2010 r., II CZ 8/10,
niepubl.).
W konsekwencji zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej
instancji co do przyznania od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej stronie z urzędu w postępowaniu apelacyjnym jest niedopuszczalne.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 373 w zw. z art. 39821
i art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.