Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 17 sierpnia 2010 r.
III KRS 8/10
Orzeczenie sądu dyscyplinarnego stwierdzające popełnienie przewinie-
nia dyscyplinarnego z odstąpieniem od wymierzenia kary może być uwzględ-
nione przez Krajową Radę Sądownictwa rozpatrującą sprawę o przedstawienie
Prezydentowi RP kandydatury sędziego na wyższe stanowisko.
Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Roman Kuczyński,
Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2010 r.
sprawy z odwołania Roberta M. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa [...] z dnia
17 lutego 2010 r. w sprawie nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia
urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w W.
o d d a l i ł odwołanie.
U z a s a d n i e n i e
Uchwałą z dnia 17 lutego 2010 r. [...] Krajowa Rada Sądownictwa postanowiła,
że sędzia Sądu Rejonowego Robert M. nie zostanie przedstawiony Prezydentowi
Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowi-
sku sędziego Sądu Okręgowego w W.
W uzasadnieniu uchwały wskazano następujące okoliczności. Robert M. w
1996 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie W., uzyskując tytuł magistra
prawa. Po odbyciu aplikacji sądowej, w kwietniu 2001 r. złożył egzamin sędziowski,
uzyskując ocenę dobrą. Z dniem 20 czerwca 2001 r. kandydat został mianowany
asesorem sądowym z powierzeniem pełnienia czynności sędziowskich w Sądzie
Rejonowym dla W.-M. w W. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z
dnia 16 grudnia 2003 r. Robert M. został powołany na stanowisko sędziego Sądu
Rejonowego dla W.-M. w W. Od marca 2004 r. orzekał w [...] Wydziale Cywilnym
tego Sądu, a po reorganizacji od 1 sierpnia 2006 r. - w [...] Wydziale Cywilnym. Do-
2
konująca oceny kwalifikacji kandydata sędzia Sądu Okręgowego Małgorzata K. wy-
raziła pogląd, że opiniowany ma predyspozycje zawodowe i osobiste, które mogą
„skutkować” powołaniem go na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego. Kolegium
Sądu Okręgowego w W. na posiedzeniu w dniu 10 listopada 2009 r. zaopiniowało
kandydaturę w następujący sposób: 0 głosów „za”, 5 głosów „przeciw” i 2 głosy
„wstrzymujące się”. Na posiedzeniu Zgromadzenia Przedstawicieli Sędziów Sądu
Okręgowego w W. w dniu 19 listopada 2009 r. spośród 75 członków Zgromadzenia
biorących udział w głosowaniu: 5 członków głosowało „za”, 32 „przeciw”, 35 członków
„wstrzymało się” od głosu, 3 głosy były „nieważne”. Wymagane kworum wynosiło 70
osób. Minister Sprawiedliwości wystawił kandydatowi opinię pozytywną.
Krajowa Rada Sądownictwa postanowiła nie przedstawiać kandydatury Ro-
berta M. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o powołanie go do peł-
nienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Okręgowego w W. z uwagi na negatyw-
ną opinię Kolegium Sądu Okręgowego w W. i Zgromadzenia Przedstawicieli Sędziów
Sądu Okręgowego w W. „Ponadto stwierdzono popełnienie przewinienia dyscyplinar-
nego”.
Powyższą uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa zaskarżył odwołaniem do
Sądu Najwyższego Robert M. W odwołaniu zarzucono: 1) obrazę przepisów postę-
powania (art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.), przez uwzględnienie w motywach uchwały faktu
przewinienia dyscyplinarnego sędziego, pomimo że fakt ten nie podlegał odnotowa-
niu w aktach osobowych sędziego (art. 124 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. -
Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.; dalej: „usp”.);
2) obrazę przepisów prawa materialnego przyjętych za podstawę tego orzeczenia
(art. 3983
§ 1 pkt a k.p.c.), przez niezastosowanie dobrodziejstwa tożsamego z za-
tarciem skazania (analogicznie do art. 124 § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów po-
wszechnych), co mogło mieć istotny wpływ na treść zaskarżonej uchwały. Odwołują-
cy się wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że wprawdzie na przełomie 2006 i
2007 r. toczyło się przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne, ale zostało ono
zakończone uznaniem odwołującego się za winnego nieumyślnego przewinienia
dyscyplinarnego i odstąpieniem od wymierzenia kary. Takie rozstrzygnięcie - zda-
niem odwołującego się - nie powinno ograniczać kariery zawodowej. Zgodnie bo-
wiem z art. 124 § 1 usp do akt osobowych sędziego dołącza się jedynie dane o wy-
mierzonych karach dyscyplinarnych, zatem inne rozstrzygnięcia sądu dyscyplinarne-
3
go nie powinny mieć wpływu na przebieg służby sędziego, w szczególności na jej
ocenę, skoro nawet wymierzone kary dyscyplinarne podlegają z upływem czasu za-
tarciu (art. 124 § 2 usp).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Odwołujący się nie kwestionuje okoliczności, które rozpatrzyła Krajowa Rada
Sądownictwa. Jest zatem poza sporem, że kandydatura sędziego Roberta M. na
wolne stanowisko w Sądzie Okręgowym w W. nie uzyskała poparcia ani Kolegium
Sądu Okręgowego w W. ani Zgromadzenia Przedstawicieli Sędziów Sądu Okręgo-
wego w W. Odwołujący się potwierdza też fakt popełnienia przewinienia dyscyplinar-
nego. Co do tej ostatniej okoliczności, to w uzasadnieniu uchwały Krajowej Rady Są-
downictwa została ona wskazana wyłącznie we wzmiance ograniczonej do stwier-
dzenia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego. Pomimo lakoniczności w tym za-
kresie uzasadnienia zaskarżonej uchwały, należy przyjąć, że Krajowa Rada Sądow-
nictwa uwzględniła tylko to przewinienie dyscyplinarne odwołującego się, które on -
już bardziej konkretnie - przedstawił w uzasadnieniu odwołania, że chodziło o postę-
powanie dyscyplinarne zakończone w 2007 r. uznaniem za winnego nieumyślnego
przewinienia dyscyplinarnego z odstąpieniem od wymierzenia kary. Zarzuty odwoła-
nia nie dotyczą więc ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonej
uchwały, ale polegają na zakwestionowaniu prawa Krajowej Rady Sądownictwa do
uwzględnienia faktu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego bez wymierzenia kary
w sprawie nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu sędziego w
sądzie wyższej instancji.
Chybione są zarzuty odwołania powołujące się na konsekwencje orzeczeń
skazujących na karę dyscyplinarną, a zwłaszcza że tylko takie orzeczenia podlegają
włączeniu do akt osobowych ukaranego sędziego. Przedstawiona argumentacja nie
jest zasadna skoro w rozpatrywanej sprawie nie zastosowano wobec odwołującego
się konsekwencji przewidzianych w razie wyroku orzekającego karę dyscyplinarną, w
szczególności fakt popełnienia przewinienia dyscyplinarnego nie został uwidoczniony
w aktach osobowych. Przede wszystkim jednak bezpodstawna byłaby sugestia, że
ze stwierdzonym w uchwale popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego Krajowa
Rada Sądownictwa wiązała konsekwencje przewidziane w związku z ukaraniem dys-
cyplinarnym, w szczególności - pozbawienie możliwości awansowania na wyższe
4
stanowisko sędziowskie przez okres pięciu lat, określone w art. 109 § 3 usp. Nic ta-
kiego z uzasadnienia zaskarżonej uchwały nie wynika. Natomiast Krajowa Rada Są-
downictwa rozważyła zaistnienie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego jako jed-
nej z wielu okoliczności, które podlegały rozpatrzeniu w sprawie, w której Krajowa
Rada Sądownictwa dokonywała wyboru jednego z wielu (39) kandydatów, którzy
zgłosili się na wolne stanowiska w Sądzie Okręgowym w Warszawie. Popełnienie
przewinienia dyscyplinarnego w okresie kilku lat poprzedzających rozpatrywanie
zgłoszenia na wyższe stanowisko sędziowskie jest zdarzeniem ściśle związanym z
pracą sędziego i jako takie należy do zespołu okoliczności podlegających rozpatrze-
niu. Odpowiada to zresztą wprost regule wynikającej z § 20 rozporządzenia Prezy-
denta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowe-
go trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa oraz postępowania przed Radą
(Dz.U. Nr 219, poz. 1623). Stosownie do tego przepisu w sprawach indywidualnych
Rada podejmuje uchwały po wszechstronnym rozważeniu wszystkich okoliczności
sprawy na podstawie udostępnionej dokumentacji oraz wyjaśnień uczestników po-
stępowania. Rada nie rozważa okoliczności objętych ochroną informacji niejawnych,
jeżeli nie zostały one przedstawione w sposób przewidziany prawem.
Z powyższych względów stwierdzając, że zarzuty sprzeczności uchwały z pra-
wem okazały się niezasadne Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z art. 13 ust. 5 ustawy o
Krajowej Radzie Sądownictwa.
========================================