I CZ 44/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 44/10
POSTANOWIENIE
Dnia 9 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa W. S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości B. w W.
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 września 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 6 kwietnia
2010 r., sygn. akt I ACa (..),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód domagał się uchylenia uchwały nr 2/2008 Wspólnoty Mieszkaniowej
Nieruchomości przy ul. B. w W. w części dotyczącej miesięcznych zaliczek na pokrycie
kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Wartość przedmiotu sporu określił na około
400 zł – kwotę równą „przewidywanej różnicy w opłatach zaliczkowych w skali roku”.
Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację strony
pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 9 kwietnia 2009 r. w części
uwzględniającej żądanie powoda.
Strona pozwana po wniesieniu skargi kasacyjnej na wyrok Sądu Apelacyjnego
została wezwana do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia. W odpowiedzi na
2
wezwanie wyjaśniła, że wszczęta przez powoda sprawa nie jest sprawą o prawa
majątkowe, w związku z czym nie stosuje się do niej art. 3982
§1 k.p.c., uzależniającego
dopuszczalność skargi kasacyjnej w procesie w sprawach o prawa majątkowe od
odpowiedniej wartości przedmiotu zaskarżenia: nie niższej niż pięćdziesiąt tysięcy
złotych.
Sąd Apelacyjny, nie podzielając stanowiska strony pozwanej o niestosowaniu się
w sprawie art. 3982
§1 k.p.c., postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2010 r. odrzucił skargę
kasacyjną. Stwierdził, że wartość zaskarżenia kasacyjnego jest równa wartości
przedmiotu sporu, a zatem nie sięga pułapu określonego w art. 3982
k.p.c.
W zażaleniu strona pozwana zarzuciła postanowieniu Sądu Apelacyjnego z dnia
6 kwietnia 2010 r. błędną wykładnię art. 3982
§1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W świetle ugruntowanego stanowiska orzecznictwa, uchwały wspólnoty
mieszkaniowej nie mają jednolitego charakteru z punktu widzenia rodzaju interesów,
których dotyczą. Mogą być zarówno sprawami o prawa majątkowe, jak i sprawami o
prawa niemajątkowe. W konsekwencji o majątkowym lub niemajątkowym charakterze
sprawy o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej w każdym przypadku decyduje
przedmiot zaskarżonej uchwały: czy stosunki, które ona reguluje są uwarunkowane
bezpośrednio interesami majątkowymi (sprawa o prawa majątkowe) czy też interesami
niemajątkowymi (sprawa o prawa niemajątkowe), wszystkich lub niektórych właścicieli
(por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2004 r., III CZP 100/03, OSNC 2005,
nr 2, poz. 29, oraz orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., II CZ 124/06,
LEX nr 274185, z dnia 19 grudnia 2008 r., II CSK 267/08, LEX nr 520014, i z dnia 16
stycznia 2009 r., III CZ 43/08, niepublikowane.).
Uchwała regulująca ponoszenie kosztów zarządu nieruchomością wspólną
niewątpliwie rozstrzyga o stosunkach bezpośrednio uwarunkowanych interesami
majątkowymi właścicieli. Sprawy o uchylenie takiej uchwały są zatem – jak trafnie przyjął
Sąd Apelacyjny w zaskarżonym postanowieniu – sprawami o prawa majątkowe,
mieszczącymi się w zakresie zastosowania art. 3982
§1 k.p.c. (por. uchwały Sądu
Najwyższego z dnia 7 stycznia 2004 r., III CZP 100/03, i dnia 9 grudnia 2005 r., III CZP
2005 r., III CZP 111/05, OSNC 2006, nr 11, poz. 183).
Sąd Apelacyjny trafnie także określił wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego na kwotę równą wartości przedmiotu sporu, gdyż w takich okolicznościach
3
jak występujące w niniejszej sprawie, wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego nie
może być wyższa od wartości przedmiotu sporu.
Z tych przyczyn zażalenie jako oczywiście bezzasadne podlegało oddaleniu (art.
39814
w związku z art. 3941
§ 3 i art. 13 §2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 9 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa W. S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości B. w W.
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 września 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 6 kwietnia
2010 r., sygn. akt I ACa (..),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód domagał się uchylenia uchwały nr 2/2008 Wspólnoty Mieszkaniowej
Nieruchomości przy ul. B. w W. w części dotyczącej miesięcznych zaliczek na pokrycie
kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Wartość przedmiotu sporu określił na około
400 zł – kwotę równą „przewidywanej różnicy w opłatach zaliczkowych w skali roku”.
Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację strony
pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 9 kwietnia 2009 r. w części
uwzględniającej żądanie powoda.
Strona pozwana po wniesieniu skargi kasacyjnej na wyrok Sądu Apelacyjnego
została wezwana do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia. W odpowiedzi na
2
wezwanie wyjaśniła, że wszczęta przez powoda sprawa nie jest sprawą o prawa
majątkowe, w związku z czym nie stosuje się do niej art. 3982
§1 k.p.c., uzależniającego
dopuszczalność skargi kasacyjnej w procesie w sprawach o prawa majątkowe od
odpowiedniej wartości przedmiotu zaskarżenia: nie niższej niż pięćdziesiąt tysięcy
złotych.
Sąd Apelacyjny, nie podzielając stanowiska strony pozwanej o niestosowaniu się
w sprawie art. 3982
§1 k.p.c., postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2010 r. odrzucił skargę
kasacyjną. Stwierdził, że wartość zaskarżenia kasacyjnego jest równa wartości
przedmiotu sporu, a zatem nie sięga pułapu określonego w art. 3982
k.p.c.
W zażaleniu strona pozwana zarzuciła postanowieniu Sądu Apelacyjnego z dnia
6 kwietnia 2010 r. błędną wykładnię art. 3982
§1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W świetle ugruntowanego stanowiska orzecznictwa, uchwały wspólnoty
mieszkaniowej nie mają jednolitego charakteru z punktu widzenia rodzaju interesów,
których dotyczą. Mogą być zarówno sprawami o prawa majątkowe, jak i sprawami o
prawa niemajątkowe. W konsekwencji o majątkowym lub niemajątkowym charakterze
sprawy o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej w każdym przypadku decyduje
przedmiot zaskarżonej uchwały: czy stosunki, które ona reguluje są uwarunkowane
bezpośrednio interesami majątkowymi (sprawa o prawa majątkowe) czy też interesami
niemajątkowymi (sprawa o prawa niemajątkowe), wszystkich lub niektórych właścicieli
(por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 stycznia 2004 r., III CZP 100/03, OSNC 2005,
nr 2, poz. 29, oraz orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007 r., II CZ 124/06,
LEX nr 274185, z dnia 19 grudnia 2008 r., II CSK 267/08, LEX nr 520014, i z dnia 16
stycznia 2009 r., III CZ 43/08, niepublikowane.).
Uchwała regulująca ponoszenie kosztów zarządu nieruchomością wspólną
niewątpliwie rozstrzyga o stosunkach bezpośrednio uwarunkowanych interesami
majątkowymi właścicieli. Sprawy o uchylenie takiej uchwały są zatem – jak trafnie przyjął
Sąd Apelacyjny w zaskarżonym postanowieniu – sprawami o prawa majątkowe,
mieszczącymi się w zakresie zastosowania art. 3982
§1 k.p.c. (por. uchwały Sądu
Najwyższego z dnia 7 stycznia 2004 r., III CZP 100/03, i dnia 9 grudnia 2005 r., III CZP
2005 r., III CZP 111/05, OSNC 2006, nr 11, poz. 183).
Sąd Apelacyjny trafnie także określił wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego na kwotę równą wartości przedmiotu sporu, gdyż w takich okolicznościach
3
jak występujące w niniejszej sprawie, wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego nie
może być wyższa od wartości przedmiotu sporu.
Z tych przyczyn zażalenie jako oczywiście bezzasadne podlegało oddaleniu (art.
39814
w związku z art. 3941
§ 3 i art. 13 §2 k.p.c.).