Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 61/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Barbara Myszka
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. Ś.
przeciwko D. W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 września 2010 r.,
zażalenia powoda na orzeczenie o kosztach, zawarte w postanowieniu Sądu
Apelacyjnego z dnia 6 maja 2010 r., sygn. akt I ACz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 6 maja 2010 r. wydanym na skutek
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 13 kwietnia 2010 r.
w sprawie zabezpieczenia roszczenia powoda zmienił zaskarżone postanowienie, a w
punkcie 3 nie obciążył pozwanego kosztami postępowania zażaleniowego. W
uzasadnieniu wyjaśnił, że „wobec wyniku postępowania zażaleniowego i braku
możliwości na tym etapie postępowania udziału w nim obowiązanego nie było
uzasadnione obciążanie obowiązanego kosztami postępowania zażaleniowego (art. 102
k.p.c.)”.
2
W zażaleniu na rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie nieobciążania
obowiązanego kosztami postępowania zażaleniowego pełnomocnik powoda, zarzucając
naruszenie art. 102 k.p.c., wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i zasądzenie od
obowiązanego na rzecz uprawnionego kwoty 775 złotych tytułem kosztów postępowania
zażaleniowego. Podkreślił, że nie można przyjąć, iż zasady słuszności przemawiają za
udzieleniem obowiązanemu swoistej ulgi w zakresie kosztów postępowania, zwłaszcza,
że obowiązek ponoszenia kosztów nie jest uzależniony od czynnego udziału
obowiązanego w postępowaniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od zasady odpowiedzialności strony
przegrywającej sprawę za koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.). Według tego przepisu, w
wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej
tylko część kosztów procesu albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Ustalenie, czy w
sprawie zachodzi „wypadek szczególnie uzasadniony”, zależy od swobodnej oceny sądu
(por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2007 r., I CZ 110/07,
niepubl.). Ocena ta musi jednakże uwzględniać wszystkie okoliczności, które mogą mieć
wpływ na jej podjęcie (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010
r., I CZ 112/09, niepubl.). W okolicznościach niniejszej sprawy wypadkiem szczególnie
uzasadnionym jest sytuacja, gdy Sąd drugiej instancji zmienił postanowienie Sądu
pierwszej instancji w sprawie zabezpieczenia roszczenia powoda w sytuacji, gdy
pozwany nie miał na to żadnego wpływu.
Z przedstawionych powodów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku z
art. 3941
§ 3 k.p.c.).