I CSK 223/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 223/10
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z wniosku Mahmuda M.
przy uczestnictwie Agnieszki W.
o wydanie dziecka,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 10 listopada 2009 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kwotę
120 (sto dwadzieścia) zł kosztów postępowania ze skargi.
Uzasadnienie
2
Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o nakazanie powrotu małoletniej Lary
Z. do miejsca jej stałego pobytu w Holandii, skąd została wywieziona przez matkę
Agnieszkę W., żonę wnioskodawcy. Wnioskodawca powołał się na postanowienia
Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,
sporządzoną w Hadze w dniu 25 października 1980 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 108, poz.
528).
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2009 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek.
Apelacja wnioskodawcy od tego orzeczenia, oparta na zarzucie naruszenia art. 13
pkt b Konwencji, została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia
10 listopada 2009 r. Od tego postanowienia wnioskodawca wniósł skargę
kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Od postanowienia oddalającego apelację od postanowienia oddalającego
wniosek o wydanie małoletniego w trybie Konwencji o cywilnych aspektach
uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzoną w Hadze w dniu 25 października
1980 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528) skarga kasacyjna nie przysługuje.
Sprawa, w której zapadło postanowienie na podstawie przepisów wymienionej
wyżej Konwencji, jest zarazem rozpoznawaną w postępowaniu nieprocesowym
sprawą z zakresu prawa rodzinnego, opiekuńczego i kurateli w rozumieniu
przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 561-605). Skarga kasacyjna
w takiej sprawie jest więc niedopuszczalna (por. postanowienia Sądu Najwyższego:
z dnia 17 sierpnia 2001 r., I CKN 236/01, Lex nr 52475, z dnia 8 listopada 2001 r.,
II CZ 126/01, OSNC z 2002 r., nr 7-8, poz. 95 oraz I CZ 139/04, nie publ.). Zgodnie
bowiem z art. 5191
§ 2 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa rodzinnego,
opiekuńczego i kurateli skarga kasacyjna przysługuje tylko w sprawach
o przysposobienie oraz o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie
jest więc niedopuszczalna.
3
Z tego względu, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną. O kosztach postępowania kasacyjnego
orzeczono w oparciu o art. 520 § 3 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1
k.p.c., art. 39821
k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. przy uwzględnieniu przepisów § 2 ust. 2
w zw. § 13 ust. 4 pkt 2 i § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 14 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z wniosku Mahmuda M.
przy uczestnictwie Agnieszki W.
o wydanie dziecka,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 10 listopada 2009 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki kwotę
120 (sto dwadzieścia) zł kosztów postępowania ze skargi.
Uzasadnienie
2
Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o nakazanie powrotu małoletniej Lary
Z. do miejsca jej stałego pobytu w Holandii, skąd została wywieziona przez matkę
Agnieszkę W., żonę wnioskodawcy. Wnioskodawca powołał się na postanowienia
Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę,
sporządzoną w Hadze w dniu 25 października 1980 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 108, poz.
528).
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2009 r. Sąd Rejonowy oddalił wniosek.
Apelacja wnioskodawcy od tego orzeczenia, oparta na zarzucie naruszenia art. 13
pkt b Konwencji, została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z dnia
10 listopada 2009 r. Od tego postanowienia wnioskodawca wniósł skargę
kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Od postanowienia oddalającego apelację od postanowienia oddalającego
wniosek o wydanie małoletniego w trybie Konwencji o cywilnych aspektach
uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzoną w Hadze w dniu 25 października
1980 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528) skarga kasacyjna nie przysługuje.
Sprawa, w której zapadło postanowienie na podstawie przepisów wymienionej
wyżej Konwencji, jest zarazem rozpoznawaną w postępowaniu nieprocesowym
sprawą z zakresu prawa rodzinnego, opiekuńczego i kurateli w rozumieniu
przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 561-605). Skarga kasacyjna
w takiej sprawie jest więc niedopuszczalna (por. postanowienia Sądu Najwyższego:
z dnia 17 sierpnia 2001 r., I CKN 236/01, Lex nr 52475, z dnia 8 listopada 2001 r.,
II CZ 126/01, OSNC z 2002 r., nr 7-8, poz. 95 oraz I CZ 139/04, nie publ.). Zgodnie
bowiem z art. 5191
§ 2 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa rodzinnego,
opiekuńczego i kurateli skarga kasacyjna przysługuje tylko w sprawach
o przysposobienie oraz o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności
majątkowej między małżonkami, chyba że wartość przedmiotu zaskarżenia jest
niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. Skarga kasacyjna w niniejszej sprawie
jest więc niedopuszczalna.
3
Z tego względu, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną. O kosztach postępowania kasacyjnego
orzeczono w oparciu o art. 520 § 3 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1
k.p.c., art. 39821
k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. przy uwzględnieniu przepisów § 2 ust. 2
w zw. § 13 ust. 4 pkt 2 i § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
jz