Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 128/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSA Jan Kremer
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa G. K.
przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Gospodarki
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanego – Zakładów Elektronicznych
„U.(...)” S.A. z siedzibą w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 października
2010 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego na wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 30 lipca 2009 r.,
sygn. akt I ACa (…), w przedmiocie kosztów procesu,
umarza postępowanie zażaleniowe.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 lipca 2009 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego w W. w ten sposób, że oddalił powództwo i nie obciążył powoda kosztami
procesu na rzecz Skarbu Państwa za pierwszą instancję, ani też kosztami procesu w
instancji odwoławczej na rzecz Skarbu Państwa oraz interwenienta ubocznego –
Zakładów Elektronicznych „U.(…)” S.A. w G.. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia
Sąd wskazał art. 108 § 1 k.p.c. i art. 102 k.p.c., wyjaśniając, że uwzględnił sytuację
2
materialną powoda oraz jego subiektywnie usprawiedliwione podstawy do dochodzenia
roszczenia w sytuacji, kiedy skargi pozwanego na czynności zajęcia dokonywane przez
komornika zostały oddalone. Rozstrzygnięcie zapadło w sprawie wytoczonej przez
powoda G. K. (egzekwującego wierzyciela) przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi
Gospodarki (poddłużnikowi egzekwowanego dłużnika) o odszkodowanie przewidziane w
art. 886 § 3 k.p.c. w zw. z art. 902 k.p.c., dochodzone z powodu spełnienia przez
poddłużnika świadczenia na rzecz jego pierwotnego wierzyciela, a nie na rzecz
wierzyciela prowadzącego egzekucję z tej wierzytelności. Powód wskazywał, że zajęcie
wierzytelności dokonane zostało prawidłowo, o czym świadczyło oddalenie skarg
poddłużnika na tę czynność komornika.
Interwenient uboczny – Zakłady Elektroniczne „U.(...)” S.A. w G. złożyły zażalenie
na odnoszące się do nich orzeczenie o kosztach procesu zawarte w powyższym
wyroku. Zarzucając naruszenie art. 102 k.p.c. przez jego bezpodstawne zastosowanie i
naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. i art. 361 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. przez
niewyjaśnienie motywów rozstrzygnięcia żalący się wniósł o uchylenie tego
postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu W. do ponownego
rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania zażaleniowego.
Równolegle z zażaleniem złożona została przez powoda skarga kasacyjna od
wyroku, w którym znajdowało się również kwestionowane rozstrzygnięcie o kosztach
procesu. Skarga ta została uwzględniona wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13
października 2010 r. [I CSK (…)]. Sąd Najwyższy uchylił w całości (a zatem także w
zakresie rozstrzygnięcia o kosztach) ten wyrok i przekazał sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu. Skasowanie zaskarżonego orzeczenia o kosztach
procesu powoduje, że orzekanie w przedmiocie objętym zażaleniem interwenienta stało
się bezprzedmiotowe – wobec czego postępowanie zażaleniowe należało umorzyć na
podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c.
Nie zachodziły też podstawy do orzekania o kosztach postępowania
zażaleniowego, ponieważ rozstrzygnięcie o kosztach procesu należy do materii
ujmowanej globalnie w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.), a
niniejsze postanowienie nie ma takiego charakteru.