II CNP 49/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 49/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 października
2010 r.
skargi W. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego w K. z dnia 16 czerwca 2008 r., sygn. akt III R Nsm (…)
wydanego w sprawie z wniosku W. M.
przy uczestnictwie M. M.
o wydanie postanowienia na podstawie art. 30 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez W. M. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 czerwca 2008 r., [sygn. akt III R (…)]
pozbawiona jest jednego spośród niezbędnych, ustawowo określonych, elementów tej
skargi, a wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Skarga pozbawiona jest mianowicie wykazania wystąpienia przesłanki określonej
w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., ponieważ skarżący ograniczył się tylko do stwierdzenia, że
apelacja została odrzucona wskutek jej nieopłacenia w następstwie odmowy zwolnienia
go od koszów sądowych, a skarga kasacyjna nie przysługuje od orzeczenia Sądu
pierwszej instancji.
2
Takie sformułowanie skargi nie jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (postanowienie z dnia 17 grudnia 2005 r.,
sygn. akt I CNP 5/05, OSNC 2006/1/17). Jego spełnienie polega na zawarciu w skardze
wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej w sposób wyczerpujący i
niebudzący wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nadal nie jest możliwe (postanowienie SN z dnia 19
stycznia 2006 r., sygn. akt II CNP 2/06, OSNC 2006/6/112; postanowienie SN z dnia 27
stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140).
Tymczasem skarżący sam pośrednio przyznał, że wzruszenie zaskarżonego
postanowienia było możliwe w postępowaniu apelacyjnym gdyby apelacja została
skutecznie wniesiona. Ponadto skarga nie zawiera żadnej argumentacji jurydycznej
dowodzącej tego, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było i nadal nie jest
możliwe przy pomocy skargi o wznowienie postępowania.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 października
2010 r.
skargi W. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego w K. z dnia 16 czerwca 2008 r., sygn. akt III R Nsm (…)
wydanego w sprawie z wniosku W. M.
przy uczestnictwie M. M.
o wydanie postanowienia na podstawie art. 30 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wniesiona przez W. M. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 czerwca 2008 r., [sygn. akt III R (…)]
pozbawiona jest jednego spośród niezbędnych, ustawowo określonych, elementów tej
skargi, a wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Skarga pozbawiona jest mianowicie wykazania wystąpienia przesłanki określonej
w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., ponieważ skarżący ograniczył się tylko do stwierdzenia, że
apelacja została odrzucona wskutek jej nieopłacenia w następstwie odmowy zwolnienia
go od koszów sądowych, a skarga kasacyjna nie przysługuje od orzeczenia Sądu
pierwszej instancji.
2
Takie sformułowanie skargi nie jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (postanowienie z dnia 17 grudnia 2005 r.,
sygn. akt I CNP 5/05, OSNC 2006/1/17). Jego spełnienie polega na zawarciu w skardze
wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej w sposób wyczerpujący i
niebudzący wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nadal nie jest możliwe (postanowienie SN z dnia 19
stycznia 2006 r., sygn. akt II CNP 2/06, OSNC 2006/6/112; postanowienie SN z dnia 27
stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140).
Tymczasem skarżący sam pośrednio przyznał, że wzruszenie zaskarżonego
postanowienia było możliwe w postępowaniu apelacyjnym gdyby apelacja została
skutecznie wniesiona. Ponadto skarga nie zawiera żadnej argumentacji jurydycznej
dowodzącej tego, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było i nadal nie jest
możliwe przy pomocy skargi o wznowienie postępowania.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.