Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 209/10
POSTANOWIENIE
Dnia 18 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa U. R.
przeciwko Instytutowi „C.(...)” w Ł. i Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 listopada 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroków Sądu Apelacyjnego z dnia 3
października 2008 r. oraz z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
1) odrzuca skargę kasacyjną w części zaskarżającej wyrok Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 października 2008 r., sygn. akt I ACa (…), a w pozostałym zakresie
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) nie obciąża powódki kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna powódki podlegała odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c. w części zaskarżającej wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 3
października 2008 r., wobec wniesienia jej z uchybieniem terminu określonego w art.
3985
§ 1 k.p.c., licząc od dnia doręczenia z uzasadnieniem wskazanego wyroku stronie
skarżącej. Wszczęcie wnioskiem powódki postępowania o uzupełnienie tego wyroku nie
miało wpływu na modyfikację biegu terminu do zaskarżenia tego wyroku skargą
kasacyjną.
2
Ponieważ z mocy art. 351 § 3 k.p.c. orzeczenie uzupełniające wyrok zapada co
do zasady w postaci wyroku, przeto skarga kasacyjna była dopuszczalna od takiego
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 grudnia 2009 r. sygn. akt I ACa (…).
Jednakże w części zaskarżającej wyrok z dnia 3 grudnia 2009 r. skarga
kasacyjna nie spełnia wskazanych w niej przesłanek ustawowych z art. 3989
§ 1 pkt 1, 3
i 4, a pozwalających Sądowi Najwyższemu na przyjęcie jej do rozpoznania.
Skarżąca nie wykazała wystąpienia istotnego zagadnienia prawnego, ponieważ o
wystąpieniu tej przesłanki nie świadczy przytoczenie kilku orzeczeń Sądu Najwyższego
bez jednoczesnego wyraźnego wyartykułowania samej istoty zagadnienia prawnego i
uzasadnienia jego wystąpienia przez wskazanie pogłębionej argumentacji prawnej, która
nie może stanowić powtórzenia uzasadnienia zarzutów sformułowanych w ramach
przytoczonych podstaw kasacyjnych.
Wbrew stanowisku skarżącej nie wystąpiła również przesłanka z art. 3989
§ 1 pkt
3 k.p.c. w postaci nieważności postępowania apelacyjnego. Pozytywne rozpoznanie
apelacji pozwanego ad. 2 Ubezpieczyciela w sytuacji braku prawidłowego
powiadomienia o terminie rozprawy odpowiadającego z nim in solidum pozwanego ad. 1
Instytutu, nie świadczy o nieważności postępowania odwoławczego z powodu
pozbawienia ostatnio wymienionego pozwanego możliwości obrony jego praw. Zważyć
bowiem należy, że pozwany ad.1 Instytut nie wniósł apelacji, a uczynił to jedynie
pozwany ad. 2 Ubezpieczyciel, zatem rezygnacja pozwanego ad. 2 Instytutu z
samodzielnego wszczynania postępowania apelacyjnego była przejawem świadomego
wyboru sposobu obrony swoich praw.
Nie można też podzielić stanowiska skarżącej, która upatruje oczywistej
zasadności skargi kasacyjnej w zarzucie oczywistego naruszenia przepisów
postępowania mającego skutkować pozbawieniem nie jej, ale strony przeciwnej
możliwości obrony. O tym, że skarga kasacyjna nie jest oczywiście uzasadniona
świadczy choćby okoliczność, że oddalenie powództwa w zakresie określonym w
sentencji wyroku uzupełniającego z dnia 3 grudnia 2009 r. było paradoksalnie zgodne z
brzmieniem wniosku powódki z dnia 16 października 2009 r., w którym powódka wniosła
o uzupełnienie wyroku „... przez rozstrzygnięcie w oddaleniu powództwa w pozostałym
zakresie...”.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c.