I CZ 123/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 123/10
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku Z. J., E. J. i M. J.
przy uczestnictwie Miasta W., W. S., R. K., R. S. i Z. S.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 grudnia 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania Miasta W.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 11 maja 2010 r., sygn. akt V Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 11 maja 2010 r., wydanym na wniosek uczestnika Miasta W.
Sąd Okręgowy w W. uzupełnił własne postanowienie z 8 kwietnia 2010 r. przez dodanie
w jego sentencji punktu IV o treści: „ustalić, że każdy uczestnik ponosi koszty
postępowania kasacyjnego związane ze swoim udziałem w sprawie”. Postanowienie to
nie zostało uzasadnione.
W zażaleniu z 24 maja 2010 r. uczestnik Miasto W. zaskarżyło to postanowienie
w całości i zarzucił, że zostało ono wydane z naruszeniem art. 357 § 2 k.p.c. oraz art.
328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. poprzez brak uzasadnienia go przez Sąd
Okręgowy. Skarżący wskazał, że w uzupełnionym postanowieniu z 8 kwietnia 2010 r.
Sąd oparł rozstrzygnięcie o kosztach na podstawie wskazanej w art. 520 § 3 k.p.c., a
2
zatem orzekanie o kosztach postępowania kasacyjnego w oparciu o inną podstawę nie
było uzasadnione.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie jego
wniosku Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania, a ewentualnie o
zmianę postanowienia przez zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.900 zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego i - w każdym wypadku - domagał się zasądzenia na
jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne. Postanowienie o uzupełnieniu rozstrzygnięcia o kosztach
postępowania wydane zostało na posiedzeniu niejawnym, stosownie zatem do art. 357
§ 2 k.p.c. powinno ono zostać doręczone stronie wraz z uzasadnieniem. Sąd Okręgowy
nie uzasadnił orzeczenia i doręczył stronie jedynie odpis jego sentencji, a przez to
naruszył powołany wyżej przepis postępowania. Niemożliwość odtworzenia i
skontrolowania sposobu wnioskowania, który zadecydował o treści wydanego
rozstrzygnięcia musi prowadzić do uchylenia zaskarżonego postanowienia. Trzeba przy
tym zauważyć, że Sąd Okręgowy wydał zaskarżone postanowienie w związku z
wnioskiem uczestnika o uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
odwoławczego zawartego w pkt II postanowienia z 8 kwietnia 2010 r. Zgodnie z
utrwalonym poglądem, wniosek o uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach (art. 351
k.p.c.) nie może być skutecznie złożony wówczas, gdy sąd zasądził na rzecz strony
koszty procesu, ale w rozmiarze mniejszym niż tego oczekiwała. W takim przypadku
stronie przysługuje możliwość kwestionowania rozstrzygnięcia o kosztach przez
wniesienie zażalenia. W pkt II postanowienia z 8 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy orzekł
o kosztach postępowania odwoławczego, a uczestnik zaskarżył to rozstrzygnięcie
zażaleniem. Jest możliwe, że użyte przez Sąd Okręgowy określenie „postępowanie
odwoławcze” obejmuje także postępowanie ze skargi kasacyjnej, a kosztów powstałych
w tym postępowaniu dotyczył wniosek o uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach. Należy
zwrócić uwagę i na to, że Sąd Okręgowy w tej samej sprawie zastosował dwie różne
podstawy rozstrzygnięcia o kosztach: art. 520 § 3 k.p.c. i – w zakresie kosztów
postępowania kasacyjnego – ogólną regulację z art. 520 § 1 k.p.c. Skoro jednak
zaskarżone orzeczenie nie zostało uzasadnione, to ocena trafności rozstrzygnięcia w
tym zakresie nie jest możliwa.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku Z. J., E. J. i M. J.
przy uczestnictwie Miasta W., W. S., R. K., R. S. i Z. S.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 grudnia 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania Miasta W.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 11 maja 2010 r., sygn. akt V Ca (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 11 maja 2010 r., wydanym na wniosek uczestnika Miasta W.
Sąd Okręgowy w W. uzupełnił własne postanowienie z 8 kwietnia 2010 r. przez dodanie
w jego sentencji punktu IV o treści: „ustalić, że każdy uczestnik ponosi koszty
postępowania kasacyjnego związane ze swoim udziałem w sprawie”. Postanowienie to
nie zostało uzasadnione.
W zażaleniu z 24 maja 2010 r. uczestnik Miasto W. zaskarżyło to postanowienie
w całości i zarzucił, że zostało ono wydane z naruszeniem art. 357 § 2 k.p.c. oraz art.
328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. poprzez brak uzasadnienia go przez Sąd
Okręgowy. Skarżący wskazał, że w uzupełnionym postanowieniu z 8 kwietnia 2010 r.
Sąd oparł rozstrzygnięcie o kosztach na podstawie wskazanej w art. 520 § 3 k.p.c., a
2
zatem orzekanie o kosztach postępowania kasacyjnego w oparciu o inną podstawę nie
było uzasadnione.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie jego
wniosku Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania, a ewentualnie o
zmianę postanowienia przez zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.900 zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego i - w każdym wypadku - domagał się zasądzenia na
jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest zasadne. Postanowienie o uzupełnieniu rozstrzygnięcia o kosztach
postępowania wydane zostało na posiedzeniu niejawnym, stosownie zatem do art. 357
§ 2 k.p.c. powinno ono zostać doręczone stronie wraz z uzasadnieniem. Sąd Okręgowy
nie uzasadnił orzeczenia i doręczył stronie jedynie odpis jego sentencji, a przez to
naruszył powołany wyżej przepis postępowania. Niemożliwość odtworzenia i
skontrolowania sposobu wnioskowania, który zadecydował o treści wydanego
rozstrzygnięcia musi prowadzić do uchylenia zaskarżonego postanowienia. Trzeba przy
tym zauważyć, że Sąd Okręgowy wydał zaskarżone postanowienie w związku z
wnioskiem uczestnika o uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania
odwoławczego zawartego w pkt II postanowienia z 8 kwietnia 2010 r. Zgodnie z
utrwalonym poglądem, wniosek o uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach (art. 351
k.p.c.) nie może być skutecznie złożony wówczas, gdy sąd zasądził na rzecz strony
koszty procesu, ale w rozmiarze mniejszym niż tego oczekiwała. W takim przypadku
stronie przysługuje możliwość kwestionowania rozstrzygnięcia o kosztach przez
wniesienie zażalenia. W pkt II postanowienia z 8 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy orzekł
o kosztach postępowania odwoławczego, a uczestnik zaskarżył to rozstrzygnięcie
zażaleniem. Jest możliwe, że użyte przez Sąd Okręgowy określenie „postępowanie
odwoławcze” obejmuje także postępowanie ze skargi kasacyjnej, a kosztów powstałych
w tym postępowaniu dotyczył wniosek o uzupełnienie rozstrzygnięcia o kosztach. Należy
zwrócić uwagę i na to, że Sąd Okręgowy w tej samej sprawie zastosował dwie różne
podstawy rozstrzygnięcia o kosztach: art. 520 § 3 k.p.c. i – w zakresie kosztów
postępowania kasacyjnego – ogólną regulację z art. 520 § 1 k.p.c. Skoro jednak
zaskarżone orzeczenie nie zostało uzasadnione, to ocena trafności rozstrzygnięcia w
tym zakresie nie jest możliwa.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.