Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 131/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z powództwa P. B.
przeciwko D.(...) Spółce z o.o. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 grudnia 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie zawarte w punkcie 2. wyroku Sądu Okręgowego w
W. z dnia 28 czerwca 2010 r., sygn. akt XXIII Ga (…),
uchyla zaskarżone postanowienie i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu w W. wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację
powoda P. B. i apelację pozwanej D.(...) Sp. z o.o. w W. od wyroku Sądu Rejonowego
w W. z dnia 5 lutego 2010 r. w sprawie o zapłatę odszkodowania za utraconą przesyłkę
powierzoną pozwanemu do przewozu, zasądzając od powoda na rzecz pozwanej kwotę
1200 złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym.
W zażaleniu na zawarte w powołanym wyroku postanowienie o kosztach powód
zarzucił rażące naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. przez obarczenie powoda
odpowiedzialnością za wynik procesu, mimo że zarówno apelacja powoda, jak
2
i pozwanego została oddalona przez Sąd drugiej instancji. W uzasadnieniu skarżący
podniósł, że obie strony w apelacji pisemnej i we wnioskach złożonych na rozprawie
odwoławczej żądały zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego. Skoro więc obie
apelacje stron zostały oddalone, to - zdaniem skarżącego - koszty zastępstwa
procesowego przez Sądem drugiej instancji powinny zostać zniesione między stronami.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie należy uwzględnić.
Z uzasadnienia Sądu Okręgowego w W. wynika, że rozstrzygając o kosztach
zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym miał na względzie zgłoszone przez
pozwaną podczas rozprawy apelacyjnej zasadne w świetle art. 98 k.p.c. żądanie
zasądzenia kosztów. Wskazał na brak takiego wniosku ze strony powoda w trakcie
rozprawy apelacyjnej, a ponadto powód nie uczynił tego także składając w terminie
odpowiedź na apelację pozwanego. Dlatego powołując się na art. 109 § 1 k.p.c. Sąd
drugiej instancji uznał brak podstaw do zasądzenia z urzędu kosztów postępowania
apelacyjnego na rzecz powoda.
Z protokołu rozprawy przed Sądem drugiej instancji nie wynika, aby powód, poza
popieraniem własnej apelacji oraz wnoszeniem o oddalenie apelacji drugiej strony
zgłaszał wniosek o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.
Skarżący ma jednak rację odwołując się w zażaleniu do tego, że w apelacji zgłaszał
żądanie zasądzenia od pozwanego kosztów postępowania „łącznie z kosztami
zastępstwa procesowego za obie instancje”. Wprawdzie powód nie złożył sądowi spisu
kosztów, a we wniosku zamieszczonym w apelacji nie zgłosił wniosku o przyznanie
kosztów „według norm przepisanych”, tak jak to formułuje art. 109 § 1 k.p.c., ale można
uznać, że wniosek jako taki o przyznanie kosztów za drugą instancję został w apelacji
zgłoszony. W takiej sytuacji należało rozpoznać wnioski obu stron postępowania
dotyczące przyznania zwrotu kosztów za drugą instancję.
Z tego względu na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. należało orzec, jak w sentencji, rozstrzygając o kosztach postępowania
zażaleniowego na podstawie art. 108 § 2 w związku z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.