IV CZ 104/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 104/10
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSA Jan Kremer
ze skargi M. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa I.(...) Spółki Akcyjnej w G.
przeciwko M. P.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2010 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 czerwca 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 28 czerwca 2010 r. odrzucił, na podstawie
art. 410 k.p.c., skargę M. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie z powództwa I.(...)
S.A. w G. przeciwko skarżącemu o ochronę dóbr osobistych i o zapłatę.
Sąd Apelacyjny uznał, że wskazane w skardze podstawy do wznowienia w
rzeczywistości nie istnieją, a zatem wniesiona skarga nie jest oparta na ustawowej
podstawie.
2
Pozwany zaskarżył postanowienie Sądu Apelacyjnego w całości, wnosząc w
zażaleniu o jego uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, względnie przekazanie
sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcie o kosztach
procesu według norm przepisanych. Podniósł że, kwestionowane postanowienie jest
przedwczesne, wobec niewezwania go do usunięcia braków formalnych skargi z
powodu których została ona odrzucona. Nadto zarzucił bezzasadne nieuwzględnienie
przez Sąd rozpoznający skargę, że kończący postępowanie w sprawie wyrok zapadł
w warunkach nieważności oraz że został uzyskany za pomocą przestępstwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Pozwany brał udział we wszystkich rozprawach przed sądem pierwszej instancji,
jak też, czego obecnie nie kwestionuje został prawidłowo zawiadomiony o rozprawie
apelacyjnej. Nie można więc uznać, że wyrok Sądu Apelacyjnego zapadł w warunkach
nieważności z powodu niewłaściwej reprezentacji pozwanego, czy też jak raczej
należałoby kwalifikować opisaną przez pozwanego w zażaleniu jej przyczynę, z powodu
pozbawienia go prawa do obrony swoich praw. Nie mogło też stanowić podstawy
wznowienia postępowania uzyskanie tego wyroku za pomocą przestępstwa, co – jak
trafnie wskazał Sąd Apelacyjny – nie tylko nie zostało wykazane stwierdzającym jego
popełnienie wyrokiem sądu, ale nawet bliżej uzasadnione.
Podzielić należy stanowisko Sądu Apelacyjnego, iż zgłoszony w skardze
o wznowienie wniosek nie dotyczy później wykrytego dowodu, lecz powziętej przez
pozwanego wiedzy odnośnie do rzekomej możliwości dokonania odmiennej, niż przyjęta
w wyroku kończącym sprawę, oceny prawnej ustalonego w niej stanu faktycznego. Bez
znaczenia dla zasadności wniesionego zażalenia pozostaje więc szeroko przedstawiona
w jego uzasadnieniu kwestia, czy informacja ta była znana pozwanemu lub przy
zachowaniu normalnej staranności mogła być znana już w trakcie postępowania i czy
pozwany mógł z niej wówczas skorzystać.
Nie należy do braków formalnych skargi o wznowienie postępowania,
podlegających uzupełnieniu w trybie art. 130 k.p.c., niedostateczne dla uznania,
że skarga oparta jest na ustawowych podstawach, uzasadnienie w zakresie faktów
substancjonujących te podstawy. Sąd do którego skarga została wniesiona nie ma więc
obowiązku wezwania skarżącego do uzupełnienia skargi w tym zakresie.
Nieuzasadnione z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu
stosownie do art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSA Jan Kremer
ze skargi M. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa I.(...) Spółki Akcyjnej w G.
przeciwko M. P.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 grudnia 2010 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 czerwca 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 28 czerwca 2010 r. odrzucił, na podstawie
art. 410 k.p.c., skargę M. P. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie z powództwa I.(...)
S.A. w G. przeciwko skarżącemu o ochronę dóbr osobistych i o zapłatę.
Sąd Apelacyjny uznał, że wskazane w skardze podstawy do wznowienia w
rzeczywistości nie istnieją, a zatem wniesiona skarga nie jest oparta na ustawowej
podstawie.
2
Pozwany zaskarżył postanowienie Sądu Apelacyjnego w całości, wnosząc w
zażaleniu o jego uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, względnie przekazanie
sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcie o kosztach
procesu według norm przepisanych. Podniósł że, kwestionowane postanowienie jest
przedwczesne, wobec niewezwania go do usunięcia braków formalnych skargi z
powodu których została ona odrzucona. Nadto zarzucił bezzasadne nieuwzględnienie
przez Sąd rozpoznający skargę, że kończący postępowanie w sprawie wyrok zapadł
w warunkach nieważności oraz że został uzyskany za pomocą przestępstwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Pozwany brał udział we wszystkich rozprawach przed sądem pierwszej instancji,
jak też, czego obecnie nie kwestionuje został prawidłowo zawiadomiony o rozprawie
apelacyjnej. Nie można więc uznać, że wyrok Sądu Apelacyjnego zapadł w warunkach
nieważności z powodu niewłaściwej reprezentacji pozwanego, czy też jak raczej
należałoby kwalifikować opisaną przez pozwanego w zażaleniu jej przyczynę, z powodu
pozbawienia go prawa do obrony swoich praw. Nie mogło też stanowić podstawy
wznowienia postępowania uzyskanie tego wyroku za pomocą przestępstwa, co – jak
trafnie wskazał Sąd Apelacyjny – nie tylko nie zostało wykazane stwierdzającym jego
popełnienie wyrokiem sądu, ale nawet bliżej uzasadnione.
Podzielić należy stanowisko Sądu Apelacyjnego, iż zgłoszony w skardze
o wznowienie wniosek nie dotyczy później wykrytego dowodu, lecz powziętej przez
pozwanego wiedzy odnośnie do rzekomej możliwości dokonania odmiennej, niż przyjęta
w wyroku kończącym sprawę, oceny prawnej ustalonego w niej stanu faktycznego. Bez
znaczenia dla zasadności wniesionego zażalenia pozostaje więc szeroko przedstawiona
w jego uzasadnieniu kwestia, czy informacja ta była znana pozwanemu lub przy
zachowaniu normalnej staranności mogła być znana już w trakcie postępowania i czy
pozwany mógł z niej wówczas skorzystać.
Nie należy do braków formalnych skargi o wznowienie postępowania,
podlegających uzupełnieniu w trybie art. 130 k.p.c., niedostateczne dla uznania,
że skarga oparta jest na ustawowych podstawach, uzasadnienie w zakresie faktów
substancjonujących te podstawy. Sąd do którego skarga została wniesiona nie ma więc
obowiązku wezwania skarżącego do uzupełnienia skargi w tym zakresie.
Nieuzasadnione z powyższych względów zażalenie podlegało oddaleniu
stosownie do art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c.