II CZ 193/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-06-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 193/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko N. Z.
o zapłatę
oraz z powództwa L. S. i N. Z.
przeciwko M.J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2011 r.,
zażalenia L. S. i N. Z.
na postanowienie o kosztach
zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 21 września 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem, zawartym w wyroku z dnia 21 września
2010 r., Sąd Okręgowy w P. w sprawie z powództwa M. J. przeciwko N. Z. zasądził
od powoda na rzecz pozwanej kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w instancji odwoławczej (punkt I. 2) zaś w sprawie z powództwa L. S.
i N. Z. przeciwko M. J. zasądził od pozwanego na rzecz powódek kwotę 600 zł
tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej (punkt II.
2).
Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 391 § 1 oraz § 6 pkt 3 i 4
w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(dalej: „rozporządzenie”, Dz. U. Nr 163, poz.1348 ze zm.), zasądzając koszty
w wysokości 50% stawki minimalnej. W uzasadnieniu wskazał, że pełnomocnik L.
S. i N. Z. reprezentował je na rozprawie przed sądem pierwszej instancji. Sąd
uznał, że fakt, iż wówczas działał on jako aplikant adwokacki z upoważnienia
innego adwokata nie daje podstaw do zasądzenia kosztów w wysokości 75%
stawki minimalnej.
W zażaleniu pełnomocnik skarżących zarzucił naruszenie § 13 ust. 1 pkt 1
rozporządzenia i wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie
odpowiednio kwot 450 zł i 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, stawki minimalne za
prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym wynoszą „przed sądem
okręgowym – 50% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził
sprawy ten sam adwokat – 75% stawki minimalnej...”.
Przedstawiona w zażaleniu wykładnia tego przepisu, prowadząca do
wniosku, że obowiązująca w postępowaniu apelacyjnym 50% stawka minimalna ma
zastosowanie tylko w sytuacji, gdy pełnomocnikiem zawodowym w obu instancjach
3
był ten sam adwokat znajduje oparcie tylko w świetle wykładni językowej § 13 ust. 1
pkt 1 rozporządzenia. Ograniczenie się do gramatycznej wykładni tego przepisu
prowadziłoby do podważenia jego ratio legis. Nie można pominąć okoliczności,
że przepisy prawa upoważniają do wykonywania zastępstwa procesowego także
aplikantów adwokackich, a przede wszystkim należy uwzględnić cel zróżnicowania
stawki wynagrodzenia w postępowaniu apelacyjnym.
Ustawodawca ustalając dwie stawki wynagrodzenia (50% i 75% stawki
minimalnej) miał na względzie różny nakład pracy zawodowego pełnomocnika
procesowego, jakim jest adwokat - w zależności od tego, czy pełnomocnik
prowadził sprawę w pierwszej instancji (stawka 50%), czy też prowadzenie sprawy
zostało mu powierzone dopiero w postępowaniu apelacyjnym (stawka75%). O tym,
którą stawkę należy zastosować decyduje więc kryterium nakładu pracy
koniecznego dla prowadzenia sprawy, nie zaś aktualny status zawodowy
pełnomocnika. W sytuacji, gdy w obu instancjach pełnomocnikiem była ta sama
osoba, a więc jej nakład pracy w postępowaniu apelacyjnym był mniejszy ze
względu na znajomość sprawy wyniesioną z działania w postępowaniu przed
sądem pierwszej instancji, to mimo że pełnomocnik taki w postępowaniu
pierwszoinstancyjnym miał tylko status aplikanta adwokackiego, a dopiero
w postępowaniu apelacyjnym występował jako adwokat, należy - określając
wysokość wynagrodzenia za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym -
zastosować 50% stawkę minimalną.
Z przytoczonych względów zażalenie, jako nieuzasadnione, należało
oddalić (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dariusz Dończyk
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa M. J.
przeciwko N. Z.
o zapłatę
oraz z powództwa L. S. i N. Z.
przeciwko M.J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2011 r.,
zażalenia L. S. i N. Z.
na postanowienie o kosztach
zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w P.
z dnia 21 września 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem, zawartym w wyroku z dnia 21 września
2010 r., Sąd Okręgowy w P. w sprawie z powództwa M. J. przeciwko N. Z. zasądził
od powoda na rzecz pozwanej kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego w instancji odwoławczej (punkt I. 2) zaś w sprawie z powództwa L. S.
i N. Z. przeciwko M. J. zasądził od pozwanego na rzecz powódek kwotę 600 zł
tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej (punkt II.
2).
Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 391 § 1 oraz § 6 pkt 3 i 4
w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
(dalej: „rozporządzenie”, Dz. U. Nr 163, poz.1348 ze zm.), zasądzając koszty
w wysokości 50% stawki minimalnej. W uzasadnieniu wskazał, że pełnomocnik L.
S. i N. Z. reprezentował je na rozprawie przed sądem pierwszej instancji. Sąd
uznał, że fakt, iż wówczas działał on jako aplikant adwokacki z upoważnienia
innego adwokata nie daje podstaw do zasądzenia kosztów w wysokości 75%
stawki minimalnej.
W zażaleniu pełnomocnik skarżących zarzucił naruszenie § 13 ust. 1 pkt 1
rozporządzenia i wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez zasądzenie
odpowiednio kwot 450 zł i 900 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, stawki minimalne za
prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym wynoszą „przed sądem
okręgowym – 50% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził
sprawy ten sam adwokat – 75% stawki minimalnej...”.
Przedstawiona w zażaleniu wykładnia tego przepisu, prowadząca do
wniosku, że obowiązująca w postępowaniu apelacyjnym 50% stawka minimalna ma
zastosowanie tylko w sytuacji, gdy pełnomocnikiem zawodowym w obu instancjach
3
był ten sam adwokat znajduje oparcie tylko w świetle wykładni językowej § 13 ust. 1
pkt 1 rozporządzenia. Ograniczenie się do gramatycznej wykładni tego przepisu
prowadziłoby do podważenia jego ratio legis. Nie można pominąć okoliczności,
że przepisy prawa upoważniają do wykonywania zastępstwa procesowego także
aplikantów adwokackich, a przede wszystkim należy uwzględnić cel zróżnicowania
stawki wynagrodzenia w postępowaniu apelacyjnym.
Ustawodawca ustalając dwie stawki wynagrodzenia (50% i 75% stawki
minimalnej) miał na względzie różny nakład pracy zawodowego pełnomocnika
procesowego, jakim jest adwokat - w zależności od tego, czy pełnomocnik
prowadził sprawę w pierwszej instancji (stawka 50%), czy też prowadzenie sprawy
zostało mu powierzone dopiero w postępowaniu apelacyjnym (stawka75%). O tym,
którą stawkę należy zastosować decyduje więc kryterium nakładu pracy
koniecznego dla prowadzenia sprawy, nie zaś aktualny status zawodowy
pełnomocnika. W sytuacji, gdy w obu instancjach pełnomocnikiem była ta sama
osoba, a więc jej nakład pracy w postępowaniu apelacyjnym był mniejszy ze
względu na znajomość sprawy wyniesioną z działania w postępowaniu przed
sądem pierwszej instancji, to mimo że pełnomocnik taki w postępowaniu
pierwszoinstancyjnym miał tylko status aplikanta adwokackiego, a dopiero
w postępowaniu apelacyjnym występował jako adwokat, należy - określając
wysokość wynagrodzenia za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym -
zastosować 50% stawkę minimalną.
Z przytoczonych względów zażalenie, jako nieuzasadnione, należało
oddalić (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).