Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 4/11
POSTANOWIENIE
Dnia 11 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Marta Romańska (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie ze skargi S. D. S.A. w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w W.
przy udziale E. S.A. w W.
o udzielenie zamówienia publicznego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 11 lutego 2011 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 19 sierpnia 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje wniosek
Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z 19 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy w W. w uwzględnieniu
wniosku E. S.A. w W. uzupełnił swoje postanowienie z 22 czerwca 2010 r. w ten
sposób, że zasądził od S. D. S.A. w W. na rzecz E. S.A. w W. 1.200 zł tytułem
kosztów postępowania skargowego. Sąd Okręgowy wskazał, że umarzając
postępowanie w związku z cofnięciem skargi, miał obowiązek orzec o kosztach
postępowania, gdyż orzeczenie to kończyło postępowanie w sprawie, a skoro
postanowienie z 22 czerwca 2010 r. nie zawierało tego rozstrzygnięcia, to
podlegało uzupełnieniu w trybie art. 351 § 1 k.p.c. Przeciwnik procesowy
skarżącego złożył wniosek o przyznanie mu kosztów postępowania w odpowiedzi
na skargę i to zwalniało go od obowiązku złożenia odrębnego wniosku o
zasądzenie kosztów na podstawie art. 203 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 2 k.p.c. Jako
podstawę rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy powołał art. 351 w zw. z art. 391 § 2 k.p.c.
Postanowienie z 19 sierpnia 2010 r. zaskarżył S. D. S.A. w W. i zarzucił, że
zostało ono wydane z naruszeniem art. 357 § 2 zdanie 2 k.p.c. przez doręczenie
mu postanowienia bez uzasadnienia a nadto z naruszeniem art. 203 § 3 zdanie 1
k.p.c. przez zasądzenie od skarżącego na rzecz przeciwnika kosztów
postępowania w sprawie, mimo braku wniosku zgłoszonego w trybie powołanych
przepisów.
Z powołaniem się na zarzuty streszczone wyżej, żalący się wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postępowanie przed Krajową Izbą Odwoławczą przy Prezesie Urzędu
Zamówień Publicznych zostało wszczęte na podstawie odwołania wniesionego
przez E. S.A. w W. z dnia 22 stycznia 2010 r. od rozstrzygnięcia zamawiającego
ZUS w W. - protestu wniesionego w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego. Postępowanie toczyło się z udziałem S. D. S.A. w W. Orzeczeniem z
23 marca 2010 r. Krajowa Izba Odwoławcza w uwzględnieniu odwołania nakazała
ponowne badanie i ocenę ofert z uwzględnieniem oferty odwołującego. Skargę od
wyroku z 23 marca 2010 r. złożył S. D. S.A. w W., a 15 kwietnia 2010 r. E. S.A.
3
w W. złożył odpowiedź na skargę wraz z wnioskiem o zasądzenia na jego rzecz
kosztów postępowania. W piśmie procesowym z 26 maja 2010 r. S. D. S.A. złożył
oświadczenie o cofnięciu skargi, a do tego pisma nie zostały dołączone
potwierdzenia doręczenia jego odpisów uczestnikom postępowania.
Postanowieniem z 22 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy w W. umorzył
postępowanie w sprawie i orzekł o zwróceniu skarżącemu połowy opłaty od skargi.
Jako podstawę rozstrzygnięcia powołał art. 392 § 2 i art. 79 u.k.s.c. Odpis tego
postanowienia został doręczony pełnomocnikowi uczestnika 30 czerwca 2010 r.
(k. 217), a 7 lipca 2010 r. złożył on wniosek o uzupełnienie postanowienia
z 22 czerwca 2010 r. przez zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania
w sprawie.
Zgodnie z art. 198a ust. 2 ustawy Prawo zamówień publicznych,
w postępowaniu toczącym się wskutek złożenia skargi od orzeczenia Krajowej Izby
Odwoławczej stosuje się odpowiednio przepisy o apelacji, jeżeli przepisy tej ustawy
nie stanowią inaczej. Zgodnie zatem z art. 391 § 2 zd. 2 k.p.c., w razie cofnięcia
apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach
jak przy cofnięciu pozwu. Stosownie do art. 203 § 3 k.p.c. w razie cofnięcia pozwu
poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu
zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć wniosek
o przyznanie kosztów. Wniosek przeciwnika skarżącego złożony w odpowiedzi na
skargę nie spełnia wymogów oznaczonych w art. 203 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy nie
zachował przy tym trybu postępowania uregulowanego w art. 203 k.p.c., bowiem
nie zawiadomił przeciwnika skarżącego o cofnięciu skargi, ale z powyższego nie
można wyprowadzać wniosku, że władny był zasądzić koszty postępowania na
rzecz przeciwnika skarżącego z powołaniem się na art. 351 § 1 k.p.c.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39815
§ 1 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.