IV CSK 328/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 328/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku R. P.
przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty K., Nadleśnictwa K.
i Województwa P.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 lutego 2011 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 20 listopada 2009 r.,
oddala skargę kasacyjną i zasądza od wnioskodawcy na rzecz
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 300 zł (trzysta)
tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 20 listopada 2009 r. zmienił
postanowienie Sądu Rejonowego w ten sposób, że oddalił wniosek o zasiedzenie
bliżej określonej części działki nr 696/2.
Sąd Okręgowy ustalił, że powstały przed drugą wojną światową jaz młyński
na rzece Strzelence został wybudowany nie w korycie rzeki, lecz obok niego /poza
nim/ na gruncie, który nie był związany z płynącą wodą. Po wybudowaniu jazu
rzeka została skierowana do nowego koryta, na którym ta budowla się znajdowała,
natomiast stare koryto zostało „przetamowane” /zasypane/. W oparciu o to
ustalenie Sąd Okręgowy wyraził pogląd, że grunt nowego koryta, tj. bliżej określony
obszar działki nr 696/2, nie podlega obrotowi cywilnoprawnemu, gdyż pokryty jest
powierzchniowymi wodami płynącymi stanowiącymi własność publiczną.
Skarga kasacyjna wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
– oparta na obu podstawach z art. 3983
k.p.c. – zawiera zarzut naruszenia art. 9
ust. 1 pkt 4a, 14 ust. 2 ustawy Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. 2005, Nr 239, poz.
2019 ze zm., dalej: „prawo wodne”), art. 172 k.c., a także art. 385, 386 §§1 k.p.c., i
zmierza do uchylenia tego postanowienia w części oddalającej wniosek oraz
przekazania sprawy w tej części do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Istota zarzutów skargi kasacyjnej opartych na podstawie pierwszej z art.
3983
k.p.c. sprowadza się do twierdzenia, że Sąd Okręgowy z naruszeniem art. 9
ust. 1 pkt 4a oraz art. 14 ust. 2 prawa wodnego uznał wody pokrywające bliżej
określony obszar działki nr 696/2 za wody publiczne w rozumieniu art. 10 ust. 2
prawa wodnego.
Skarżący upatrując naruszenia przytoczonych przepisów pomija, że wskutek
ustalonego zagospodarowania rzeki Strzelenki doszło do utworzenia nowego koryta
i trwałej zmiany jej biegu, a tym samym trwałego zajęcia spornego gruntu pod
wody płynące. Rzeka Strzelenka zaś została wymieniona pod nazwą „Strzelniczka”
w załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z 17 grudnia 2002 r.
w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub ich części stanowiących
własność publiczną (Dz. U. z 2003 r. Nr 16, poz. 149), wydanym na podstawie art.
3
11 ust. 2 i 3 prawa wodnego, pod „poz. 268”, w rubryce „województwo pomorskie”.
Co prawda powołane rozporządzenie weszło w życie 19 lutego 2003 r., co jednak
nie oznacza, że dopiero od tego dnia wody rzeki Strzelenki, i to na całej długości jej
biegu, mają charakter wód publicznych.
Rację przeto ma Sąd Okręgowy, wbrew odmiennemu stanowisku
skarżącego, że sporny grunt jako pokryty wodami powierzchniowymi płynącymi
stanowi własność właściciela tych wód, tj. Skarbu Państwa, i nie podlega obrotowi
cywilnoprawnemu (art. 14 ust. 1, 2 prawa wodnego). Niepodobna bowiem przyjąć,
jak tego chciałby skarżący, że na spornym odcinku wody rzeki Strzelenki utraciły
charakter płynących wód powierzchownych. I dalej ubocznie, że twierdzone przez
skarżącego „władanie” może być uznane za samoistne posiadanie prowadzące do
zasiedzenia.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku R. P.
przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Starosty K., Nadleśnictwa K.
i Województwa P.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 17 lutego 2011 r.,
skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 20 listopada 2009 r.,
oddala skargę kasacyjną i zasądza od wnioskodawcy na rzecz
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 300 zł (trzysta)
tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 20 listopada 2009 r. zmienił
postanowienie Sądu Rejonowego w ten sposób, że oddalił wniosek o zasiedzenie
bliżej określonej części działki nr 696/2.
Sąd Okręgowy ustalił, że powstały przed drugą wojną światową jaz młyński
na rzece Strzelence został wybudowany nie w korycie rzeki, lecz obok niego /poza
nim/ na gruncie, który nie był związany z płynącą wodą. Po wybudowaniu jazu
rzeka została skierowana do nowego koryta, na którym ta budowla się znajdowała,
natomiast stare koryto zostało „przetamowane” /zasypane/. W oparciu o to
ustalenie Sąd Okręgowy wyraził pogląd, że grunt nowego koryta, tj. bliżej określony
obszar działki nr 696/2, nie podlega obrotowi cywilnoprawnemu, gdyż pokryty jest
powierzchniowymi wodami płynącymi stanowiącymi własność publiczną.
Skarga kasacyjna wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
– oparta na obu podstawach z art. 3983
k.p.c. – zawiera zarzut naruszenia art. 9
ust. 1 pkt 4a, 14 ust. 2 ustawy Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. 2005, Nr 239, poz.
2019 ze zm., dalej: „prawo wodne”), art. 172 k.c., a także art. 385, 386 §§1 k.p.c., i
zmierza do uchylenia tego postanowienia w części oddalającej wniosek oraz
przekazania sprawy w tej części do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Istota zarzutów skargi kasacyjnej opartych na podstawie pierwszej z art.
3983
k.p.c. sprowadza się do twierdzenia, że Sąd Okręgowy z naruszeniem art. 9
ust. 1 pkt 4a oraz art. 14 ust. 2 prawa wodnego uznał wody pokrywające bliżej
określony obszar działki nr 696/2 za wody publiczne w rozumieniu art. 10 ust. 2
prawa wodnego.
Skarżący upatrując naruszenia przytoczonych przepisów pomija, że wskutek
ustalonego zagospodarowania rzeki Strzelenki doszło do utworzenia nowego koryta
i trwałej zmiany jej biegu, a tym samym trwałego zajęcia spornego gruntu pod
wody płynące. Rzeka Strzelenka zaś została wymieniona pod nazwą „Strzelniczka”
w załączniku nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z 17 grudnia 2002 r.
w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub ich części stanowiących
własność publiczną (Dz. U. z 2003 r. Nr 16, poz. 149), wydanym na podstawie art.
3
11 ust. 2 i 3 prawa wodnego, pod „poz. 268”, w rubryce „województwo pomorskie”.
Co prawda powołane rozporządzenie weszło w życie 19 lutego 2003 r., co jednak
nie oznacza, że dopiero od tego dnia wody rzeki Strzelenki, i to na całej długości jej
biegu, mają charakter wód publicznych.
Rację przeto ma Sąd Okręgowy, wbrew odmiennemu stanowisku
skarżącego, że sporny grunt jako pokryty wodami powierzchniowymi płynącymi
stanowi własność właściciela tych wód, tj. Skarbu Państwa, i nie podlega obrotowi
cywilnoprawnemu (art. 14 ust. 1, 2 prawa wodnego). Niepodobna bowiem przyjąć,
jak tego chciałby skarżący, że na spornym odcinku wody rzeki Strzelenki utraciły
charakter płynących wód powierzchownych. I dalej ubocznie, że twierdzone przez
skarżącego „władanie” może być uznane za samoistne posiadanie prowadzące do
zasiedzenia.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.