Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 187/10
POSTANOWIENIE
Dnia 11 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogumiła Ustjanicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie ze skargi T. L. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przy uczestnictwie Zakładu Wodociągów i Kanalizacji Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością w W. oraz P. A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 11 marca 2011 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 14 października 2010 r.,
odrzuca zażalenie
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił zażalenie T. L.
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na postanowienie tego Sądu z dnia
23 września 2010 r., którym oddalony został jej wniosek o zwolnienie od opłaty
sądowej w części przewyższającej 10 000 zł oraz odrzucił skargę tej Spółki na
postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 30 lipca 2010 r., sygn. akt […] w
przedmiocie odrzucenia odwołania od czynności zamawiającego – Zakładu
Wodociągów i Kanalizacji Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przy
udziale P. A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
Sąd Okręgowy uznał, że skoro w oparciu o art. 198a ust. 2 ustawy z dnia
29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz U z 2010 r. Nr 113,
poz. 759, dalej — p.z.p.) do postępowania ze skargi na orzeczenie Krajowej Izby
Odwoławczej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego
o apelacji, jeśli przepisy tej ustawy nie stanowią inaczej, to Sąd ten działa jako Sąd
drugiej instancji. Na postanowienie o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych
w całości nie służy zatem żaden środek odwoławczy, a wniesione zażalenie jako
niedopuszczalne należało odrzucić. Skarżąca nie wniosła pozostałej części opłaty
sądowej, mimo wezwania jej do uzupełnienia tego braku skargi. Złożenie
niedopuszczalnego zażalenia na postanowienie o odmowie zwolnienia od kosztów
sądowych nie spowodowało przerwania biegu terminu wyznaczonego do
wniesienia opłaty. Wobec tego skarga podlegała odrzuceniu w oparciu o art. 198e
ust. 1 p.z.p.
W zażaleniu Spółka T. L. zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie
art. 394 § 1 pkt 2 k.p.c. przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie
polegające na przyjęciu, że nie przysługuje zażalenie na postanowienie oraz art.
3941
§ 1 k.p.c. przez niezastosowanie go, mimo istnienia przesłanek. Domagała się
uchylenia postanowienia i nadania sprawie biegu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 98 § 1 i 2 k.p.c. przewiduje, że do niezbędnych kosztów procesu
(w związku z art. 13 § 2 k.p.c. także udziału w postępowaniu nieprocesowym)
prowadzonego przez stronę zalicza się, w odniesieniu do kosztów sądowych,
jedynie te, które zostały przez nią poniesione. Stosownie do art. 3941
§ 1 pkt 2
k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej
3
instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu
pierwszej instancji. Postanowienie odmawiające stronie zwolnienia od kosztów
sądowych nie zostało objęte tym uregulowaniem, bo nie odnosi się do poniesionych
kosztów sądowych, jako elementu kosztów procesu. Powołany w zażaleniu art. 394
§ 1 pkt 2 k.p.c. dotyczy zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji,
którym nie jest Sąd Okręgowy, rozpoznający skargę na postanowienie Krajowej
Komisji Odwoławczej (art.198a ust. 2 p.z.p.), a zatem nie miał zastosowania
w rozpoznawanej sprawie. Utrwalone zostało w orzecznictwie stanowisko, że na
postanowienie sądu drugiej instancji o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych
zażalenie nie przysługuje (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca
2009 r., SK 19/08, OTK-A 2009/3/29, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
8 października 2009 r., II PZ 14/09, niepubl. i z dnia 13 stycznia 2010 r., II CZ
81/09, niepubl.).
W związku z tym zażalenie dotyczące zaskarżonego postanowienia w tym
zakresie uznać należało za niedopuszczalne i podlegające odrzuceniu w oparciu
o art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
oraz art. 373 k.p.c.
W postępowaniu sądowym, prowadzonym na skutek skargi na
postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej, wyłączona została możliwość
wniesienia przez stronę skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego lub
postanowienia kończącego postępowanie w sprawie (art. 198 g.ust.1 p.z.p.).
Według art. 3941
§ 2 k.p.c. dopuszczalność złożenia zażalenia na postanowienia
sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie uzależniona została od
dopuszczalności wniesienia skargi kasacyjnej. W tej sytuacji niedopuszczalne było
również zażalenie na postanowienie odrzucające skargę, ponieważ nie istnieje
możliwość jego kontroli przez Sąd Najwyższy.
Na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
oraz art. 373 k.p.c. i w tym
zakresie zażalenie podlegało odrzuceniu.

II CZ 187/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia