V CZ 105/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 105/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa J. P.
przeciwko C. TU S.A. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 marca 2011 r.,
zażalenia powódki na postanowienie w przedmiocie zasądzenia kosztów procesu
zawarte w pkt III wyroku Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 21 października 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Okręgowemu w Ś. do ponownego rozpoznania i
orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd drugiej instancji, po rozpoznaniu apelacji pozwanej spółki, zmodyfikował
w pkt I sentencji wyroku tylko datę wymagalności odsetek, w pkt II oddalił dalej
idącą apelację pozwanej, a w pkt III zasądził od powódki na rzecz pozwanej 1 200
zł kosztów postępowania apelacyjnego.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd uzasadnił tym,
że miał na uwadze okoliczność, iż apelacja (pozwanej) została uwzględniona tylko
w nieznacznej części i powołał się jako na podstawę rozstrzygnięcia na art. 100
zdanie drugie w zw. z art. 391 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.
Postanowienie rozstrzygające o kosztach zaskarżyła powódka, zarzucając
w zażaleniu naruszenie art. 100 k.p.c. przez jego nieprawidłowe zastosowanie
i przyjęcie, że powódka ma zapłacić w całości na rzecz pozwanej koszty
postępowania apelacyjnego w sytuacji, w której pozwana określając w apelacji
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 18.401 zł wygrała postępowanie
apelacyjne jedynie co do kwoty 123,29 zł. Stosując zasadę stosunkowego
rozdzielenia kosztów pozwana powinna zatem ponieść koszty postępowania
apelacyjnego w 99,33 %, a powódka zaledwie w 0,67 %, co uzasadniałoby
nałożenie na stronę apelującą obowiązku zwrotu powódce kosztów postępowania
apelacyjnego w całości, wywodzi skarżąca.
Żaląca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi II instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.
Wynik postępowania apelacyjnego, uwzględniając wskazaną przez pozwaną
w apelacji wartość przedmiotu zaskarżenia i stopień uwzględnienia tej apelacji
w pkt I sentencji wyroku, oceniany w płaszczyźnie skutków finansowych
reformatoryjnego orzeczenia, a także oddalenie w pkt II dalej idącej apelacji
pozwanej, prowadzą niewątpliwie do wniosku, że Sąd Okręgowy nie miał
3
jakichkolwiek prawnych podstaw do obciążenia powódki całością kosztów
postępowania apelacyjnego.
Orzeczeniu takiemu sprzeciwia się niewątpliwie regulacja art. 100 zd.
pierwsze k.p.c., ponieważ zaskarżone orzeczenie nie stanowi stosunkowego
rozdzielenia kosztów. Nie jest ono uzasadnione także z mocy art. 100 zd. drugie
k.p.c., ponieważ przepis ten nie pozwala na włożenie obowiązku zwrotu wszystkich
kosztów na tę stronę, która uległa tylko co do nieznacznej części swojego żądania,
a żądanie powódki oddalenia apelacji pozwanej zostało przecież w znacznej części
uwzględnione.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Strzelczyk
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa J. P.
przeciwko C. TU S.A. w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 marca 2011 r.,
zażalenia powódki na postanowienie w przedmiocie zasądzenia kosztów procesu
zawarte w pkt III wyroku Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 21 października 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Okręgowemu w Ś. do ponownego rozpoznania i
orzeczenia o kosztach postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd drugiej instancji, po rozpoznaniu apelacji pozwanej spółki, zmodyfikował
w pkt I sentencji wyroku tylko datę wymagalności odsetek, w pkt II oddalił dalej
idącą apelację pozwanej, a w pkt III zasądził od powódki na rzecz pozwanej 1 200
zł kosztów postępowania apelacyjnego.
Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd uzasadnił tym,
że miał na uwadze okoliczność, iż apelacja (pozwanej) została uwzględniona tylko
w nieznacznej części i powołał się jako na podstawę rozstrzygnięcia na art. 100
zdanie drugie w zw. z art. 391 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.
Postanowienie rozstrzygające o kosztach zaskarżyła powódka, zarzucając
w zażaleniu naruszenie art. 100 k.p.c. przez jego nieprawidłowe zastosowanie
i przyjęcie, że powódka ma zapłacić w całości na rzecz pozwanej koszty
postępowania apelacyjnego w sytuacji, w której pozwana określając w apelacji
wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 18.401 zł wygrała postępowanie
apelacyjne jedynie co do kwoty 123,29 zł. Stosując zasadę stosunkowego
rozdzielenia kosztów pozwana powinna zatem ponieść koszty postępowania
apelacyjnego w 99,33 %, a powódka zaledwie w 0,67 %, co uzasadniałoby
nałożenie na stronę apelującą obowiązku zwrotu powódce kosztów postępowania
apelacyjnego w całości, wywodzi skarżąca.
Żaląca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi II instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.
Wynik postępowania apelacyjnego, uwzględniając wskazaną przez pozwaną
w apelacji wartość przedmiotu zaskarżenia i stopień uwzględnienia tej apelacji
w pkt I sentencji wyroku, oceniany w płaszczyźnie skutków finansowych
reformatoryjnego orzeczenia, a także oddalenie w pkt II dalej idącej apelacji
pozwanej, prowadzą niewątpliwie do wniosku, że Sąd Okręgowy nie miał
3
jakichkolwiek prawnych podstaw do obciążenia powódki całością kosztów
postępowania apelacyjnego.
Orzeczeniu takiemu sprzeciwia się niewątpliwie regulacja art. 100 zd.
pierwsze k.p.c., ponieważ zaskarżone orzeczenie nie stanowi stosunkowego
rozdzielenia kosztów. Nie jest ono uzasadnione także z mocy art. 100 zd. drugie
k.p.c., ponieważ przepis ten nie pozwala na włożenie obowiązku zwrotu wszystkich
kosztów na tę stronę, która uległa tylko co do nieznacznej części swojego żądania,
a żądanie powódki oddalenia apelacji pozwanej zostało przecież w znacznej części
uwzględnione.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.