Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 8/11
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa N. S.A. w N.
przeciwko Inwestycje P. D. sp. z o.o. w W. i G. K.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 marca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Okręgowego w N.
z dnia 21 grudnia 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie dotyczące kosztów
postępowania apelacyjnego, zawarte w pkt 2 wyroku, i w tym
zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w N., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie
o kosztach postępowania zażaleniowego
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w N. wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 r. na skutek apelacji
powoda zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w N. w ten sposób, że
uwzględnił powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym
stanem prawnym i nie obciążył pozwanych kosztami procesu na rzecz powoda (pkt
1 wyroku); oddalił apelację w pozostałej części i zniósł wzajemnie koszty
postępowania apelacyjnego (pkt 2 wyroku). Oddalenie apelacji nastąpiło w zakresie
dotyczącym rozstrzygnięcia o kosztach procesu, którymi – Sąd Rejonowy – nie
obciążył powoda.
Na postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego, zawarte
w punkcie drugim wyroku, zażalenie wniósł powód, zarzucając naruszenie art. 100
k.p.c. oraz art. 98 § 1 k.p.c. Wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia przez
zasądzenie od pozwanych w równych częściach na jego rzecz kosztów
postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego
stanowił art. 100 k.p.c. w zw. art. 391 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy postanowił
o wzajemnym zniesieniu kosztów postępowania apelacyjnego, dlatego że apelacja
nie została uwzględniona w części kwestionującej rozstrzygnięcie Sądu pierwszej
instancji o kosztach procesu poprzez zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda
zwrotu kosztów procesu.
Według art. 100 k.p.c., w razie częściowego uwzględnienia żądania koszty te
mogą być wzajemnie zniesione, stosunkowo rozdzielone albo obowiązkiem ich
ponoszenia może być obciążona jedna ze stron. Warunkiem zastosowania tego
przepisu do rozliczenia kosztów postępowania jest to, aby żądanie zostało
częściowo uwzględnione. Z tej przyczyny zasada wzajemnego zniesienia kosztów
procesu może mieć zastosowanie do rozliczenia kosztów postępowania tylko
w razie częściowego uwzględnienia żądania, w szczególności wówczas, gdy
żądanie zostało uwzględnione w około połowie, przy mniej więcej równej wysokości
kosztów procesu poniesionych przez każdą ze stron (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 26 września 1974 r., I CZ 125/74, nie publ. oraz z dnia
10 maja 1985 r., II CZ 56/85, nie publ.). Ocena, czy i w jakim zakresie żądanie
zostało uwzględnione powinna być dokonana na podstawie porównania
3
dochodzonego żądania z żądaniem ostatecznie uwzględnionym. Decydujące
znaczenie ma wynik całego postępowania, a nie jego poszczególnych etapów (por.
orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 12 sierpnia 1965 r., I CZ 80/65, OSNCP
1966, nr 3, poz. 47, z dnia 8 lipca 1971 r., I CZ 103/71, nie publ. oraz z dnia
10 października 2007 r., II PZ 36/07, OSNP 2008, nr 21-22, poz. 319).
Uwzględniając powyższe, nie zachodziły podstawy do zastosowania art. 100
k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. do rozliczenia kosztów postępowania
apelacyjnego, dlatego że ostatecznie, na skutek uwzględnienia apelacji powoda,
został zmieniony wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że powództwo zostało
uwzględnione w całości. Nie uzasadniało przyjęcia przez Sąd Okręgowy, że
żądanie powoda zostało uwzględnione częściowo to, że apelacja powoda nie
została uwzględniona w części kwestionującej rozstrzygnięcie Sądu pierwszej
instancji o kosztach procesu. Dla uznania, że powód wygrał sprawę w całości
decydujące znaczenie miał bowiem wynik całego postępowania w stosunku do
roszczenia dochodzonego w pozwie, a nie wynik apelacji wobec – pochodnego do
tego rozstrzygnięcia – orzeczenia o kosztach procesu zawartego w wyroku Sądu
pierwszej instancji.
Z tych przyczyn, uznając za uzasadniony zarzut naruszenia art. 100 k.p.c.
przez jego zastosowanie oraz zarzut naruszenia art. 98 § 1 k.p.c. przez jego
niezastosowanie, Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zd.1 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., uchylił zaskarżone postanowienie o kosztach postępowania
apelacyjnego zawarte w punkcie drugim wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 21
grudnia 2010 r. i w tym zakresie przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego
rozpoznania. O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie
art. 108 § 2 k.p.c. w zw. 391 § 1 k.p.c., art. 39821
k.p.c. oraz art. 3941
§ 3 k.p.c.