V CZ 7/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 7/11
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „A. W.” Spółki z o.o. w W.
przeciwko Przedsiębiorstwu Robót Inżynieryjno-Budowlanych „P.” Spółce
z o.o. w P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 października 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
apelację pozwanej z powodu uiszczenia należnej od niej opłaty po upływie
ustawowego terminu.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że dnia 9 września 2010 r. doręczono
profesjonalnemu pełnomocnikowi pozwanej odpis postanowienia Sądu
Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r. oddalającego zażalenie od postanowienia
Sądu pierwszej instancji oddalającego wniosek o zwolnienie od opłaty sądowej od
apelacji. Należną opłatę od apelacji – po wcześniejszym wezwaniu pełnomocnika
zarządzeniem z dnia 10 września 2010 r. – uiszczono w dniu 22 września 2010 r.
Powołując się na art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych (tekst jedn.: Dz. U. 2010, Nr 90, poz. 594 ze zm.; dalej – „u.k.s.c.”), Sąd
Apelacyjny uznał, że termin do uiszczenia opłaty sądowej od apelacji, liczony od
dnia doręczenia pozwanej postanowienia z dnia 31 sierpnia 2010 r., upłynął dnia 16
września 2010 r. Apelacja podlegała zatem odrzuceniu z powodu spóźnionego
zapłacenia należnej od niej opłaty sądowej (art. 373 w związku z art. 370 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik pozwanej zarzucił, że odrzucenie apelacji narusza
art. 45 ust. 1 Konstytucji i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 112 ust. 3 u.k.s.c., w brzmieniu nadanym ustawą z dnia
17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 10, poz. 45, dalej: „ustawa nowelizująca”), który
obowiązuje od dnia 19 kwietnia 2010 r. (art. 4 ustawy nowelizującej), tygodniowy
termin do opłacenia apelacji – w sytuacji, w której wniosek o zwolnienie od kosztów
sądowych, złożony przed upływem terminu do opłacenia apelacji, rozpoznał sąd
pierwszej instancji, a strona wniosła zażalenie w przepisanym terminie – biegnie od
dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenia, a jeżeli
postanowienie sądu drugiej instancji zostało wydane na posiedzeniu niejawnym –
od dnia jego ogłoszenia.
3
Z niekwestionowanych ustaleń wynika, że pozwanej odpis postanowienia
Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., oddalającego jej zażalenia na
postanowienie Sądu pierwszej instancji oddalające złożony przed upływem terminu
do opłacenia apelacji wniosek o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji, został
doręczony w dniu 9 września 2010 r. To oznacza, że tygodniowy termin do
opłacenia apelacji – jak trafnie przyjął Sąd Apelacyjny – upłynął w dniu 16 września
2010 r. Tymczasem pozwana uiściła należą od apelacji opłatę sądową dopiero
w dniu 22 września 2010 r., a więc po upływie tygodniowego terminu ustawowego.
Apelacja ulegała zatem odrzuceniu, z powodu niedopełnienia obowiązku jej
opłacenia w przepisanym terminie, już przez Sąd pierwszej instancji (art. 370
k.p.c.). Ponieważ nie doszło do tego przed przekazaniem apelacji Sądowi
Apelacyjnemu w celu jej rozpoznania, przeto Sąd drugiej instancji trafnie odrzucił ją
jako ulegającą odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji (art. 373 k.p.c.).
Bezpodstawne wezwanie przewodniczącego do uiszczenia opłaty nie ma wypływu
na ocenę niewątpliwej podstawy do odrzucenia apelacji. Okoliczność ta może mieć
znaczenie w ewentualnym postępowaniu o przywrócenie terminu do wniesienia
apelacji. Argumentów podważających zaskarżone postanowienie nie dostarczają –
wbrew stanowisku skarżącej – przytoczone w zażaleniu orzeczenia Sądu
Najwyższego, albowiem zapadły one w innych okolicznościach niż
zakwestionowane orzeczenie.
Reasumując, nie można podzielić zarzutu skarżącej, że zaskarżone
postanowienie zostało wydane z naruszeniem wskazanych w zażaleniu
przepisów prawa. Zażalenie należało zatem oddalić jako nieuzasadnione
(art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „A. W.” Spółki z o.o. w W.
przeciwko Przedsiębiorstwu Robót Inżynieryjno-Budowlanych „P.” Spółce
z o.o. w P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 października 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 października 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił
apelację pozwanej z powodu uiszczenia należnej od niej opłaty po upływie
ustawowego terminu.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że dnia 9 września 2010 r. doręczono
profesjonalnemu pełnomocnikowi pozwanej odpis postanowienia Sądu
Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r. oddalającego zażalenie od postanowienia
Sądu pierwszej instancji oddalającego wniosek o zwolnienie od opłaty sądowej od
apelacji. Należną opłatę od apelacji – po wcześniejszym wezwaniu pełnomocnika
zarządzeniem z dnia 10 września 2010 r. – uiszczono w dniu 22 września 2010 r.
Powołując się na art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych (tekst jedn.: Dz. U. 2010, Nr 90, poz. 594 ze zm.; dalej – „u.k.s.c.”), Sąd
Apelacyjny uznał, że termin do uiszczenia opłaty sądowej od apelacji, liczony od
dnia doręczenia pozwanej postanowienia z dnia 31 sierpnia 2010 r., upłynął dnia 16
września 2010 r. Apelacja podlegała zatem odrzuceniu z powodu spóźnionego
zapłacenia należnej od niej opłaty sądowej (art. 373 w związku z art. 370 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik pozwanej zarzucił, że odrzucenie apelacji narusza
art. 45 ust. 1 Konstytucji i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 112 ust. 3 u.k.s.c., w brzmieniu nadanym ustawą z dnia
17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 10, poz. 45, dalej: „ustawa nowelizująca”), który
obowiązuje od dnia 19 kwietnia 2010 r. (art. 4 ustawy nowelizującej), tygodniowy
termin do opłacenia apelacji – w sytuacji, w której wniosek o zwolnienie od kosztów
sądowych, złożony przed upływem terminu do opłacenia apelacji, rozpoznał sąd
pierwszej instancji, a strona wniosła zażalenie w przepisanym terminie – biegnie od
dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenia, a jeżeli
postanowienie sądu drugiej instancji zostało wydane na posiedzeniu niejawnym –
od dnia jego ogłoszenia.
3
Z niekwestionowanych ustaleń wynika, że pozwanej odpis postanowienia
Sądu Apelacyjnego z dnia 31 sierpnia 2010 r., oddalającego jej zażalenia na
postanowienie Sądu pierwszej instancji oddalające złożony przed upływem terminu
do opłacenia apelacji wniosek o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji, został
doręczony w dniu 9 września 2010 r. To oznacza, że tygodniowy termin do
opłacenia apelacji – jak trafnie przyjął Sąd Apelacyjny – upłynął w dniu 16 września
2010 r. Tymczasem pozwana uiściła należą od apelacji opłatę sądową dopiero
w dniu 22 września 2010 r., a więc po upływie tygodniowego terminu ustawowego.
Apelacja ulegała zatem odrzuceniu, z powodu niedopełnienia obowiązku jej
opłacenia w przepisanym terminie, już przez Sąd pierwszej instancji (art. 370
k.p.c.). Ponieważ nie doszło do tego przed przekazaniem apelacji Sądowi
Apelacyjnemu w celu jej rozpoznania, przeto Sąd drugiej instancji trafnie odrzucił ją
jako ulegającą odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji (art. 373 k.p.c.).
Bezpodstawne wezwanie przewodniczącego do uiszczenia opłaty nie ma wypływu
na ocenę niewątpliwej podstawy do odrzucenia apelacji. Okoliczność ta może mieć
znaczenie w ewentualnym postępowaniu o przywrócenie terminu do wniesienia
apelacji. Argumentów podważających zaskarżone postanowienie nie dostarczają –
wbrew stanowisku skarżącej – przytoczone w zażaleniu orzeczenia Sądu
Najwyższego, albowiem zapadły one w innych okolicznościach niż
zakwestionowane orzeczenie.
Reasumując, nie można podzielić zarzutu skarżącej, że zaskarżone
postanowienie zostało wydane z naruszeniem wskazanych w zażaleniu
przepisów prawa. Zażalenie należało zatem oddalić jako nieuzasadnione
(art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).