IV CNP 114/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 114/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania J. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w S.
z dnia 25 kwietnia 2008 r., w sprawie z wniosku M. R.
przy uczestnictwie J. C., K. B.
i A. Z.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 marca 2011 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
Uczestnik postępowania J. C. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 25 kwietnia
2008 r. wydanego w sprawie o nabycie własności nieruchomości przez
zasiedzenie, wskazując, że zaskarżenie tego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, gdyż postępowanie dotyczyło sprawy
majątkowej o wartości przedmiotu sporu 30.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
została wniesiona przed zmianą przepisów dotyczących tego rodzaju środka
procesowego wynikającą z ustawy z 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks
cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie z dniem
25 września 2010 r. Wobec braku w tej ustawie przepisów
międzyczasowych w sprawie znajdowały zastosowanie przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym tą ustawą. Okoliczność ta
pozostawała bez wpływu na ocenę dopuszczalności skargi, zważywszy,
że przesłanki, które o niej decydują, nie uległy zmianie.
Zgodnie z art. 5192
§ 1 k.p.c., można żądać stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu drugiej instancji
kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie uczestnikowi
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących uczestnikowi środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Jeżeli uczestnik (strona) miał możliwość wzruszenia orzeczenia przy pomocy
innych środków procesowych, to według art. 4248
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Wbrew wadliwemu założeniu skarżącego, na które pośrednio wskazuje
powołanie się przez niego na majątkowy charakter sprawy wraz z określoną
wartością przedmiotu zaskarżenia jako przeszkodę we wzruszeniu orzeczenia
Sądu drugiej instancji, podlegało ono zaskarżeniu skargą kasacyjną. Zgodnie z art.
5191
§ 1 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa rzeczowego skarga kasacyjna
3
przysługuje uczestnikom, o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej.
W odniesieniu do spraw o zasiedzenie, które zaliczają się do spraw zakresu prawa
rzeczowego, ustawodawca przepisu takiego nie wprowadził.
Zważywszy zatem, że od postanowienia Sądu Okręgowego przysługiwała
uczestnikowi skarga kasacyjna, a nie zostały wykazane okoliczności przewidziane
w art. 5191
§ 2 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem tego
prawomocnego orzeczenia, jako niedopuszczalna, została odrzucona na podstawie
art. 4248
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 marca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania J. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego w S.
z dnia 25 kwietnia 2008 r., w sprawie z wniosku M. R.
przy uczestnictwie J. C., K. B.
i A. Z.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 marca 2011 r.,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
2
Uczestnik postępowania J. C. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w S. z dnia 25 kwietnia
2008 r. wydanego w sprawie o nabycie własności nieruchomości przez
zasiedzenie, wskazując, że zaskarżenie tego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, gdyż postępowanie dotyczyło sprawy
majątkowej o wartości przedmiotu sporu 30.000 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
została wniesiona przed zmianą przepisów dotyczących tego rodzaju środka
procesowego wynikającą z ustawy z 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks
cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo
upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 155, poz. 1037), która weszła w życie z dniem
25 września 2010 r. Wobec braku w tej ustawie przepisów
międzyczasowych w sprawie znajdowały zastosowanie przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym tą ustawą. Okoliczność ta
pozostawała bez wpływu na ocenę dopuszczalności skargi, zważywszy,
że przesłanki, które o niej decydują, nie uległy zmianie.
Zgodnie z art. 5192
§ 1 k.p.c., można żądać stwierdzenia niezgodności
z prawem prawomocnego postanowienia co do istoty sprawy sądu drugiej instancji
kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie uczestnikowi
została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia w drodze
przysługujących uczestnikowi środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Jeżeli uczestnik (strona) miał możliwość wzruszenia orzeczenia przy pomocy
innych środków procesowych, to według art. 4248
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Wbrew wadliwemu założeniu skarżącego, na które pośrednio wskazuje
powołanie się przez niego na majątkowy charakter sprawy wraz z określoną
wartością przedmiotu zaskarżenia jako przeszkodę we wzruszeniu orzeczenia
Sądu drugiej instancji, podlegało ono zaskarżeniu skargą kasacyjną. Zgodnie z art.
5191
§ 1 k.p.c. w sprawach z zakresu prawa rzeczowego skarga kasacyjna
3
przysługuje uczestnikom, o ile przepis szczególny nie stanowi inaczej.
W odniesieniu do spraw o zasiedzenie, które zaliczają się do spraw zakresu prawa
rzeczowego, ustawodawca przepisu takiego nie wprowadził.
Zważywszy zatem, że od postanowienia Sądu Okręgowego przysługiwała
uczestnikowi skarga kasacyjna, a nie zostały wykazane okoliczności przewidziane
w art. 5191
§ 2 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem tego
prawomocnego orzeczenia, jako niedopuszczalna, została odrzucona na podstawie
art. 4248
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.