II CZ 137/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 137/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku Tadeusza C.
przy uczestnictwie Ewy P.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 kwietnia 2011 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania na orzeczenie o kosztach zawarte
w postanowieniu Sądu Okręgowego
z dnia 13 kwietnia 2010 r.,
1) odrzuca zażalenie w zakresie pkt 1 litera b zaskarżonego
postanowienia,
2) oddala zażalenie w pozostałym zakresie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy po rozpoznaniu
apelacji uczestniczki postępowania Ewy P. w sprawie z wniosku Tadeusza C. o
zniesienie współwłasności od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 listopada
2009 r. zmienił to postanowienie w ten sposób, że oddalił wniosek i rozstrzygnął o
kosztach postępowania, w tym zasadzając od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki
8563,28 tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz 1800 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego.
Uczestniczka wniosła zażalenie na orzeczenie o kosztach postępowania
w zakresie postanowienia dotyczącego kosztów postępowania w pierwszej i drugiej
instancji, domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia (pkt lb i pkt 2) przez
zasądzenia dodatkowo kwoty 3.022,41 złotych tytułem poniesionych przez
pełnomocnika uczestniczki kosztów dojazdów na rozprawy sądowe z W. do K.
Podstawą prawną zażalenia jest naruszenie przez zaskarżone postanowienie art.
98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art. 2, 32 ust. 5 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu w zakresie zaskarżenia postanowienia Sądu
Okręgowego rozstrzygającego o kosztach postępowania przed Sądem pierwszej
instancji (pkt 1 litera b), ponieważ zażalenie takie jest niedopuszczalne na
podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. oraz art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art.
39821
k.p.c.
W pozostałym zakresie, czyli w odniesieniu do zaskarżenia postanowienia
w przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego (pkt 2) zażalenie podlega
oddaleniu. Z zażalenia wynika, że uczestniczka żąda dodatkowo, aby sąd zasądził
na jej rzecz od wnioskodawcy kwoty 3.022,41 złotych będących zwrotem kosztów
poniesionych przez pełnomocnika dojeżdżającego z W. na rozprawy do Sądu w K.
Strona wnosząca zażalenie nie zauważyła, że stanowiący o kosztach art. 98
§ 1 i 3 k.p.c., na których naruszenie przez Sąd Okręgowy powołała się w zażaleniu
odnosi się do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej przez profesjonalnego
pełnomocnika (w sprawie przez adwokata) i zalicza do tych kosztów
3
wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych
przepisach i wydatki jednego pełnomocnika, koszty sądowe oraz koszty
nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Powołany art. 98 k.p.c.
zawiera także § 2, w którym jest mowa o niezbędnych kosztach postępowania
prowadzonego przez stronę osobiście lub przez nieprofesjonalnego pełnomocnika
i do których to kosztów zalicza się również koszty dojazdu tych osób do sądu.
Ze względu na dokonane przez ustawodawcę rozróżnienie składników
niezbędnych kosztów postępowania, których zwrotu strona wygrywającą sprawę
może się domagać, w zależności od wybranego sposobu reprezentacji przed
sądem, w niniejszej sprawie nie można uznać kosztów dojazdu adwokata,
będącego pełnomocnikiem uczestniczki za koszty niezbędne do celowego
dochodzenia praw w rozumieniu art. 98 § 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.
Niezakwestionowanie konstytucyjności tych przepisów we właściwym
postępowaniu powoduje, że obowiązują one uczestników postępowania sądowego
oraz sąd rozpoznający sprawę, więc zarzucenie zaskarżonemu postanowieniu
niekonstytucyjności w niniejszej sprawie jest bezpodstawne.
Mając to na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
oraz art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c. odrzucił zażalenie
w odniesieniu do pkt 1 litera b zaskarżonego postanowienia, a na podstawie art.
3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c. oddalił zażalenie w pozostałym zakresie.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
w sprawie z wniosku Tadeusza C.
przy uczestnictwie Ewy P.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 kwietnia 2011 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania na orzeczenie o kosztach zawarte
w postanowieniu Sądu Okręgowego
z dnia 13 kwietnia 2010 r.,
1) odrzuca zażalenie w zakresie pkt 1 litera b zaskarżonego
postanowienia,
2) oddala zażalenie w pozostałym zakresie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy po rozpoznaniu
apelacji uczestniczki postępowania Ewy P. w sprawie z wniosku Tadeusza C. o
zniesienie współwłasności od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 listopada
2009 r. zmienił to postanowienie w ten sposób, że oddalił wniosek i rozstrzygnął o
kosztach postępowania, w tym zasadzając od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki
8563,28 tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz 1800 złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania apelacyjnego.
Uczestniczka wniosła zażalenie na orzeczenie o kosztach postępowania
w zakresie postanowienia dotyczącego kosztów postępowania w pierwszej i drugiej
instancji, domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia (pkt lb i pkt 2) przez
zasądzenia dodatkowo kwoty 3.022,41 złotych tytułem poniesionych przez
pełnomocnika uczestniczki kosztów dojazdów na rozprawy sądowe z W. do K.
Podstawą prawną zażalenia jest naruszenie przez zaskarżone postanowienie art.
98 § 1 i 3 k.p.c. oraz art. 2, 32 ust. 5 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu w zakresie zaskarżenia postanowienia Sądu
Okręgowego rozstrzygającego o kosztach postępowania przed Sądem pierwszej
instancji (pkt 1 litera b), ponieważ zażalenie takie jest niedopuszczalne na
podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. oraz art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art.
39821
k.p.c.
W pozostałym zakresie, czyli w odniesieniu do zaskarżenia postanowienia
w przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego (pkt 2) zażalenie podlega
oddaleniu. Z zażalenia wynika, że uczestniczka żąda dodatkowo, aby sąd zasądził
na jej rzecz od wnioskodawcy kwoty 3.022,41 złotych będących zwrotem kosztów
poniesionych przez pełnomocnika dojeżdżającego z W. na rozprawy do Sądu w K.
Strona wnosząca zażalenie nie zauważyła, że stanowiący o kosztach art. 98
§ 1 i 3 k.p.c., na których naruszenie przez Sąd Okręgowy powołała się w zażaleniu
odnosi się do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej przez profesjonalnego
pełnomocnika (w sprawie przez adwokata) i zalicza do tych kosztów
3
wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych
przepisach i wydatki jednego pełnomocnika, koszty sądowe oraz koszty
nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Powołany art. 98 k.p.c.
zawiera także § 2, w którym jest mowa o niezbędnych kosztach postępowania
prowadzonego przez stronę osobiście lub przez nieprofesjonalnego pełnomocnika
i do których to kosztów zalicza się również koszty dojazdu tych osób do sądu.
Ze względu na dokonane przez ustawodawcę rozróżnienie składników
niezbędnych kosztów postępowania, których zwrotu strona wygrywającą sprawę
może się domagać, w zależności od wybranego sposobu reprezentacji przed
sądem, w niniejszej sprawie nie można uznać kosztów dojazdu adwokata,
będącego pełnomocnikiem uczestniczki za koszty niezbędne do celowego
dochodzenia praw w rozumieniu art. 98 § 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.
Niezakwestionowanie konstytucyjności tych przepisów we właściwym
postępowaniu powoduje, że obowiązują one uczestników postępowania sądowego
oraz sąd rozpoznający sprawę, więc zarzucenie zaskarżonemu postanowieniu
niekonstytucyjności w niniejszej sprawie jest bezpodstawne.
Mając to na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c.
oraz art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c. odrzucił zażalenie
w odniesieniu do pkt 1 litera b zaskarżonego postanowienia, a na podstawie art.
3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c. oddalił zażalenie w pozostałym zakresie.