Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 641/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z powództwa Gminy Miasto S.
przeciwko B. Z. i Z. Z.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 29 kwietnia 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanych
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 czerwca 2010 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną wniesioną w imieniu pozwanej;
2) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej wniesionej w imieniu
pozwanego;
3) zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kwotę
1800 (tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą
mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Pozwany Z. Z. we wniesionej skardze kasacyjnej od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 17 czerwca 2010 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania
oparł na przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c. Szczegółowa analiza
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwala na
stwierdzenie, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne oraz aby istniała
potrzeba wykładni przepisów prawa budzących poważne wątpliwości. W
szczególności ze skargi nie wynika, aby wykładnia przepisów, których naruszenie
zarzucono w skardze, budziła rozbieżności w orzecznictwie Sądu Najwyższego, czy
też wywoływała wątpliwości w doktrynie prawa.
Wskazać należy, że nie zachodzi również nieważność postępowania, którą
Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę - w granicach zaskarżenia - z urzędu
(art. 39813
§ 1 k.p.c.).
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
3
Skarga kasacyjna została wniesiona również przez pozwaną B. Z., która
jednak – jak wynika z akt sprawy, nie wystąpiła w przewidzianym ustawowo
terminie o doręczenie jej wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 czerwca 2010 r. z
uzasadnieniem. Tymczasem, jeżeli orzeczenie sądu drugiej instancji wraz z
uzasadnieniem nie podlega doręczeniu z urzędu, strona może wnieść skargę
kasacyjną tylko wtedy, gdy wcześniej w tygodniowym terminie od ogłoszenia
sentencji zażądała doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Jeżeli strona nie
złoży wniosku o doręczenie i w efekcie orzeczenie sądu drugiej instancji wraz z
uzasadnieniem nie zostanie jej doręczone, wówczas - stosownie do art. 3985
§ 1
k.p.c. - termin do złożenia skargi kasacyjnej w ogóle nie rozpocznie swego biegu.
Wywiedzenie skargi kasacyjnej przez stronę, która ze względu na zaniechanie
złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia, utraciła prawo do zaskarżenia
orzeczenia sądu drugiej instancji, jest niedopuszczalne. Z tych względów skarga
kasacyjna pozwanej podlegała odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
Na wniosek powoda, zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną, Sąd
Najwyższy orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 98 § 1
i 3, art. 99, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.