V CNP 75/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 75/10
POSTANOWIENIE
Dnia 11 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 16 października 2009 r., w sprawie z powództwa M. Ł.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "P." we W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 maja 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 14 maja 2009 r. Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej
na rzecz powoda kwotę 3.708 zł, oddalając powództwo w części pozostałej i
orzekając o kosztach postępowania sądowego.
W następstwie apelacji powoda, Sąd Okręgowy podwyższył zasądzone na
jego rzecz odszkodowanie do wysokości 9.250 zł, odrzucając apelację w części
dotyczącej uwzględnionego powództwa, oddalając apelację w pozostałym zakresie
oraz orzekając o kosztach procesu.
W skardze z art. 4241
k.p.c. powód zakwestionował wyrok Sądu
Okręgowego w części odrzucającej i oddalającej apelację. W konsekwencji wniósł
o stwierdzenie niezgodności z prawem tego wyroku, t.j. niezgodności z art. 359 § 1
k.c., art. 86 k.p.c. oraz art. 321 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podstawowym i praktycznie jedynym zarzutem skarżącego jest zarzut
nieorzeczenia w postępowaniu przed sądami powszechnymi o odsetkach od
zasądzonego odszkodowania. Istotnie, zarówno Sąd Rejonowy, jaki Sąd
Okręgowy, nie zamieściły takiego orzeczenia, uznając że pełnomocnik powoda –
po sprecyzowaniu roszczenia – takiego żądania nie zgłosił, a sąd nie może orzekać
ponad żądania (art. 321 k.p.c.).
Stanowisko obu Sądów należy uznać za miarodajne dla dalszych uprawnień
powoda, ponieważ leży również w jego interesie, gdyż oznacza, że przedmiotem
prawomocnie zakończonej sprawy nie było roszczenie odsetkowe i wydane w niej
wyroki nie objęły tego roszczenia. Powód może zatem wystąpić o odsetki
w odrębnym procesie, a stronę pozwaną nie będzie chronić powaga rzeczy
osądzonej (art. 366 k.p.c.). Oznacza to jednocześnie, że skarga z art. 4241
k.p.c.
została wniesiona od orzeczenia nieistniejącego, przeto jest niedopuszczalna, gdyż
nie spełnia jakichkolwiek konstrukcyjnych przesłanek (art. 4241
§ 1 k.p.c. i art. 4245
§ 1 k.p.c.). Podlega zatem odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Należy podkreślić, że skarżący żądał stwierdzenia niezgodności opisanej
części wyroku Sądu Okręgowego z przepisami art. 359 § 1 k.c., art. 86 k.p.c. i art.
3
321 k.p.c. Przepisy te odnoszą się wyłącznie do roszczenia odsetkowego i dlatego
tak ukształtowana procesowo skarga jest w całości niedopuszczalna.
Z bardzo niejasnych fragmentów skargi może wynikać, że ma ona szerszy
zakres, ale wówczas musiałaby spełniać wymagania określone m.in. w art. 4245
§ 1
pkt 2 i 3 k.p.c. Są to wymagania konstrukcyjne, niepodlegające uzupełnieniu.
Potwierdza to konkluzją, że rozpoznawana skarga podlega odrzuceniu w całości
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 11 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi M. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 16 października 2009 r., w sprawie z powództwa M. Ł.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej "P." we W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 11 maja 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 14 maja 2009 r. Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej
na rzecz powoda kwotę 3.708 zł, oddalając powództwo w części pozostałej i
orzekając o kosztach postępowania sądowego.
W następstwie apelacji powoda, Sąd Okręgowy podwyższył zasądzone na
jego rzecz odszkodowanie do wysokości 9.250 zł, odrzucając apelację w części
dotyczącej uwzględnionego powództwa, oddalając apelację w pozostałym zakresie
oraz orzekając o kosztach procesu.
W skardze z art. 4241
k.p.c. powód zakwestionował wyrok Sądu
Okręgowego w części odrzucającej i oddalającej apelację. W konsekwencji wniósł
o stwierdzenie niezgodności z prawem tego wyroku, t.j. niezgodności z art. 359 § 1
k.c., art. 86 k.p.c. oraz art. 321 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podstawowym i praktycznie jedynym zarzutem skarżącego jest zarzut
nieorzeczenia w postępowaniu przed sądami powszechnymi o odsetkach od
zasądzonego odszkodowania. Istotnie, zarówno Sąd Rejonowy, jaki Sąd
Okręgowy, nie zamieściły takiego orzeczenia, uznając że pełnomocnik powoda –
po sprecyzowaniu roszczenia – takiego żądania nie zgłosił, a sąd nie może orzekać
ponad żądania (art. 321 k.p.c.).
Stanowisko obu Sądów należy uznać za miarodajne dla dalszych uprawnień
powoda, ponieważ leży również w jego interesie, gdyż oznacza, że przedmiotem
prawomocnie zakończonej sprawy nie było roszczenie odsetkowe i wydane w niej
wyroki nie objęły tego roszczenia. Powód może zatem wystąpić o odsetki
w odrębnym procesie, a stronę pozwaną nie będzie chronić powaga rzeczy
osądzonej (art. 366 k.p.c.). Oznacza to jednocześnie, że skarga z art. 4241
k.p.c.
została wniesiona od orzeczenia nieistniejącego, przeto jest niedopuszczalna, gdyż
nie spełnia jakichkolwiek konstrukcyjnych przesłanek (art. 4241
§ 1 k.p.c. i art. 4245
§ 1 k.p.c.). Podlega zatem odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Należy podkreślić, że skarżący żądał stwierdzenia niezgodności opisanej
części wyroku Sądu Okręgowego z przepisami art. 359 § 1 k.c., art. 86 k.p.c. i art.
3
321 k.p.c. Przepisy te odnoszą się wyłącznie do roszczenia odsetkowego i dlatego
tak ukształtowana procesowo skarga jest w całości niedopuszczalna.
Z bardzo niejasnych fragmentów skargi może wynikać, że ma ona szerszy
zakres, ale wówczas musiałaby spełniać wymagania określone m.in. w art. 4245
§ 1
pkt 2 i 3 k.p.c. Są to wymagania konstrukcyjne, niepodlegające uzupełnieniu.
Potwierdza to konkluzją, że rozpoznawana skarga podlega odrzuceniu w całości
(art. 4248
§ 1 k.p.c.).