V CZ 26/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 26/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W.
przeciwko A. P. i P. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 czerwca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 1 grudnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił apelację powódki
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28
maja 2010 r., z uwagi na to, że nie zawiera on orzeczenia o żądaniu pozwu, a
jedynie uchylenie wyroku zaocznego z dnia 29 marca 2010 r. i rozstrzygnięcie o
kosztach procesu, w ramach którego zasądzono na rzecz pozwanych solidarnie
kwotę 6301 zł.
Powódka w zażaleniu domagała się uchylenia postanowienia w zakresie
orzeczenia o kosztach procesu, objętego punktem drugim wyroku Sądu
Okręgowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu. Zarzuciła naruszenie art. 370 k.p.c., przez niewłaściwe
zastosowanie, polegające na przyjęciu, że nieistniejące jest również i to
rozstrzygnięcie, chociaż zobowiązuje ją do zapłaty kosztów procesu na rzecz
pozwanych. Wobec braku orzeczenia o zgłoszonym powództwie, niezasadne lub co
najmniej przedwczesne jest rozstrzygnięcie o kosztach procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Możliwość zaskarżenia postanowienia rozstrzygającego o kosztach procesu,
będącego składnikiem wyroku, wskazana w art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c., dotyczy
zarówno sytuacji , w której strona wnosi apelację, jak też, gdy kwestionując jedynie
to rozstrzygnięcie, składa zażalenie. W pierwszym wypadku zaskarżenie
rozstrzygnięcia o kosztach procesu jest akcesoryjne względem kwestionowania
orzeczenia o powództwie i uzależnione od skutecznego wniesienia apelacji.
Ponadto wobec żądania uchylenia lub zmiany wyroku w odniesieniu do istoty
sprawy dzieli los jego wyniku. Nie ma zatem potrzeby wnoszenia odrębnego środka
odwoławczego ani dochowania terminu wskazanego w art. 394 § 2 k.p.c., jeśli
strona nie składa apelacji, to zażalenie na orzeczenie o kosztach procesu ma
charakter samodzielnego środka odwoławczego, co wymaga złożenia pisma
spełniającego warunki określone art. 394 § 3 k.p.c., w terminie z art. 394 § 2 k.p.c.
W rozpoznawanej sprawie złożona przez powódkę apelacja była środkiem
niedopuszczalnym, skierowanym do nieistniejącego orzeczenia, skoro wyrok Sądu
pierwszej instancji nie zawierał orzeczenia co do istoty sprawy. Wobec tego
odrzuceniu podlegało wniesione przez powódkę pismo wraz ze wszystkimi objętymi
nim wnioskami, ponieważ nie było dopuszczalne wniesienie takiego pisma.
3
Powódka, dążąc do podważenia rozstrzygnięcia o kosztach procesu, powinna była
złożyć samodzielny środek w postaci zażalenia. Nie było podstaw do przyjęcia, że
żądanie zmiany tego orzeczenia zawarte w odrzuconej apelacji Sąd drugiej
instancji powinien potraktować i rozpoznać jako zażalenie, niezależnie od
niedochowania wskazanego w art. 394 § 2 k.p.c. terminu.
Z powyższych względów pozbawione uzasadnionych podstaw zażalenie
należało oddalić, w oparciu o art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marian Kocon
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W.
przeciwko A. P. i P. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 czerwca 2011 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 1 grudnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił apelację powódki
Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w W. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28
maja 2010 r., z uwagi na to, że nie zawiera on orzeczenia o żądaniu pozwu, a
jedynie uchylenie wyroku zaocznego z dnia 29 marca 2010 r. i rozstrzygnięcie o
kosztach procesu, w ramach którego zasądzono na rzecz pozwanych solidarnie
kwotę 6301 zł.
Powódka w zażaleniu domagała się uchylenia postanowienia w zakresie
orzeczenia o kosztach procesu, objętego punktem drugim wyroku Sądu
Okręgowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Apelacyjnemu. Zarzuciła naruszenie art. 370 k.p.c., przez niewłaściwe
zastosowanie, polegające na przyjęciu, że nieistniejące jest również i to
rozstrzygnięcie, chociaż zobowiązuje ją do zapłaty kosztów procesu na rzecz
pozwanych. Wobec braku orzeczenia o zgłoszonym powództwie, niezasadne lub co
najmniej przedwczesne jest rozstrzygnięcie o kosztach procesu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Możliwość zaskarżenia postanowienia rozstrzygającego o kosztach procesu,
będącego składnikiem wyroku, wskazana w art. 394 § 1 pkt 9 k.p.c., dotyczy
zarówno sytuacji , w której strona wnosi apelację, jak też, gdy kwestionując jedynie
to rozstrzygnięcie, składa zażalenie. W pierwszym wypadku zaskarżenie
rozstrzygnięcia o kosztach procesu jest akcesoryjne względem kwestionowania
orzeczenia o powództwie i uzależnione od skutecznego wniesienia apelacji.
Ponadto wobec żądania uchylenia lub zmiany wyroku w odniesieniu do istoty
sprawy dzieli los jego wyniku. Nie ma zatem potrzeby wnoszenia odrębnego środka
odwoławczego ani dochowania terminu wskazanego w art. 394 § 2 k.p.c., jeśli
strona nie składa apelacji, to zażalenie na orzeczenie o kosztach procesu ma
charakter samodzielnego środka odwoławczego, co wymaga złożenia pisma
spełniającego warunki określone art. 394 § 3 k.p.c., w terminie z art. 394 § 2 k.p.c.
W rozpoznawanej sprawie złożona przez powódkę apelacja była środkiem
niedopuszczalnym, skierowanym do nieistniejącego orzeczenia, skoro wyrok Sądu
pierwszej instancji nie zawierał orzeczenia co do istoty sprawy. Wobec tego
odrzuceniu podlegało wniesione przez powódkę pismo wraz ze wszystkimi objętymi
nim wnioskami, ponieważ nie było dopuszczalne wniesienie takiego pisma.
3
Powódka, dążąc do podważenia rozstrzygnięcia o kosztach procesu, powinna była
złożyć samodzielny środek w postaci zażalenia. Nie było podstaw do przyjęcia, że
żądanie zmiany tego orzeczenia zawarte w odrzuconej apelacji Sąd drugiej
instancji powinien potraktować i rozpoznać jako zażalenie, niezależnie od
niedochowania wskazanego w art. 394 § 2 k.p.c. terminu.
Z powyższych względów pozbawione uzasadnionych podstaw zażalenie
należało oddalić, w oparciu o art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.