III CSK 93/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 1046/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 93/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa M. M.-B.
przeciwko Uniwersyteckiemu Szpitalowi Dziecięcemu w K.
z udziałem interwenienta ubocznego Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji
Warta S.A. z siedzibą w W.
o zapłatę, rentę i ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 czerwca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 września 2010 r.,
1. odrzuca skargę kasacyjną;
2. odmawia przyznania radcy prawnemu W. C. od Skarbu
Państwa wynagrodzenia za udzielenie powódce z
urzędu pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. W tej sprawie skarżący
wskazał na trzy podstawy skargi kasacyjnej: naruszenie art. 217 k.p.c., które miało
polegać na pominięciu istotnych dla sprawy okoliczności i zaniechaniu
przeprowadzenia co do nich postępowania dowodowego, naruszenie art. 233 k.p.c.
przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz naruszenie art. 6 k.c.
w zw. z art. 361 § 1 k.c. i art. 444 oraz 445 k.c. przez przyjęcie, że powódka nie
wykazała spełnienia w stanie faktycznym sprawy przesłanek bezprawności, winy
i związku przyczynowego. Wszystkie te podstawy w sposób jednoznaczny
kwestionują albo ustalenie przez Sąd stanu faktycznego, albo dokonaną ocenę
dowodów.
Sąd Najwyższy wyjaśnił w postanowieniu z dnia 18 marca 1999 r., I CKN
1046/97 (OSNC 1999, nr 10, poz. 178), że kasacja wniesiona przez adwokata
ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych, niezawierająca
przytoczenia podstaw kasacyjnych lub ich uzasadnienia, nie jest „udzieleniem
pomocy prawnej” w rozumieniu § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat
za czynności radców prawnych (Dz.U. Nr 154, poz. 1013 ze zm.), za którą koszty
ponosi Skarb Państwa. Ratio legis ustanowionego przymusu adwokacko-
radcowskiego do wnoszenia kasacji (obecnie skargi kasacyjnej) ma na celu
zapewnienie temu środkowi odwoławczemu odpowiedniego poziomu.
Stanowisko to w późniejszym orzecznictwie odnoszone jest odpowiednio do
wniesienia przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu niedopuszczalnej skargi
kasacyjnej.
Z przedstawionych powodów, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 w związku z art. 3983
§ 3 oraz art. 3987
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa M. M.-B.
przeciwko Uniwersyteckiemu Szpitalowi Dziecięcemu w K.
z udziałem interwenienta ubocznego Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji
Warta S.A. z siedzibą w W.
o zapłatę, rentę i ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 czerwca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 września 2010 r.,
1. odrzuca skargę kasacyjną;
2. odmawia przyznania radcy prawnemu W. C. od Skarbu
Państwa wynagrodzenia za udzielenie powódce z
urzędu pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c., podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być
zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. W tej sprawie skarżący
wskazał na trzy podstawy skargi kasacyjnej: naruszenie art. 217 k.p.c., które miało
polegać na pominięciu istotnych dla sprawy okoliczności i zaniechaniu
przeprowadzenia co do nich postępowania dowodowego, naruszenie art. 233 k.p.c.
przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz naruszenie art. 6 k.c.
w zw. z art. 361 § 1 k.c. i art. 444 oraz 445 k.c. przez przyjęcie, że powódka nie
wykazała spełnienia w stanie faktycznym sprawy przesłanek bezprawności, winy
i związku przyczynowego. Wszystkie te podstawy w sposób jednoznaczny
kwestionują albo ustalenie przez Sąd stanu faktycznego, albo dokonaną ocenę
dowodów.
Sąd Najwyższy wyjaśnił w postanowieniu z dnia 18 marca 1999 r., I CKN
1046/97 (OSNC 1999, nr 10, poz. 178), że kasacja wniesiona przez adwokata
ustanowionego dla strony zwolnionej od kosztów sądowych, niezawierająca
przytoczenia podstaw kasacyjnych lub ich uzasadnienia, nie jest „udzieleniem
pomocy prawnej” w rozumieniu § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłat
za czynności radców prawnych (Dz.U. Nr 154, poz. 1013 ze zm.), za którą koszty
ponosi Skarb Państwa. Ratio legis ustanowionego przymusu adwokacko-
radcowskiego do wnoszenia kasacji (obecnie skargi kasacyjnej) ma na celu
zapewnienie temu środkowi odwoławczemu odpowiedniego poziomu.
Stanowisko to w późniejszym orzecznictwie odnoszone jest odpowiednio do
wniesienia przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu niedopuszczalnej skargi
kasacyjnej.
Z przedstawionych powodów, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 w związku z art. 3983
§ 3 oraz art. 3987
§ 1 k.p.c.