II CZ 39/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 39/11
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa Wiejskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w W.
przeciwko L. P. i W. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 lipca 2011 r.,
zażalenia pozwanych na orzeczenie o kosztach zawarte w pkt 2
postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 12 października 2010 r.,
1) zmienia pkt 2 postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 12
października 2010 roku w ten sposób, że nie obciąża
pozwanych obowiązkiem zwrotu na rzecz powódki
kosztów postępowania zażaleniowego.
2) przyznaje adwokatowi A. R. od Skarbu Państwa – Sądu
Okręgowego kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) złotych,
powiększoną o podatek VAT z tytułu zwrotu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanym z
urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 12 października 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił
zażalenie pozwanych L. P. i W. P. od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 4
grudnia 2009 r. w sprawie o zapłatę z powództwa Wiejskiej Spółdzielni
Mieszkaniowej w W. Zasądził też od pozwanych solidarnie na rzecz powódki zwrot
kosztów postępowania zażaleniowego w kwocie 600 złotych.
W zażaleniu pozwanych na postanowienie o kosztach zawarte w wyroku
Sądu Okręgowego wniesiono o uchylenie tego postanowienia, zarzucając
naruszenie art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i nie rozważenie, czy
w przedmiotowej sprawie nie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, który
obliguje sąd do rozważenia nieobciążania pozwanych kosztami zastępstwa
procesowego za postępowanie odwoławcze.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Pozwani w czasie postępowania wykazywali zarówno to, że nie są w stanie
ponosić jego kosztów, w rezultacie czego mają przyznaną z urzędu pomoc prawną,
jak i to, że są wysoce nieporadni wtedy, gdy działali samodzielnie. Z tej przyczyny
nie potrafili wypełnić przy użyciu komputera wskazanych im jedynie przez Sąd
formularzy do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, zwłaszcza, że komputera
nie posiadają i nie umieją go obsługiwać. Sprzeciw wnieśli według wskazówek
Sądu, ale nie zachowując przepisanej formy, której zachować nie byli w stanie.
Sprzeciw nie był więc w ogóle rozpatrywany, tylko odrzucony z powodu braków
formalnych, jakich spełnienie wymagało od pozwanych umiejętności, których nie
posiadają i których (obsługa komputera) nie muszą posiadać, gdy uwzględni się
stopień edukacji i skomputeryzowania pokolenia, do którego pozwani należą.
Sytuacja finansowa i sposób zachowania pozwanych przemawia za tym, aby
uznać, że występuje wypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 102
k.p.c., czego Sąd pierwszej instancji w ogóle nie rozważył. Dlatego należało
zaskarżone postanowienie w zaskarżonej części zmienić nie obciążając pozwanych
kosztami postępowania zażaleniowego.
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 k.p.c.
oraz art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
k.p.c. orzekł, jak w sentencji, rozstrzygając
o kosztach postępowania zażaleniowego na podstawie § 19 i § 20 w związku z § 13
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163,
poz. 1348).
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa Wiejskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w W.
przeciwko L. P. i W. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 lipca 2011 r.,
zażalenia pozwanych na orzeczenie o kosztach zawarte w pkt 2
postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 12 października 2010 r.,
1) zmienia pkt 2 postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 12
października 2010 roku w ten sposób, że nie obciąża
pozwanych obowiązkiem zwrotu na rzecz powódki
kosztów postępowania zażaleniowego.
2) przyznaje adwokatowi A. R. od Skarbu Państwa – Sądu
Okręgowego kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) złotych,
powiększoną o podatek VAT z tytułu zwrotu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanym z
urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 12 października 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił
zażalenie pozwanych L. P. i W. P. od postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 4
grudnia 2009 r. w sprawie o zapłatę z powództwa Wiejskiej Spółdzielni
Mieszkaniowej w W. Zasądził też od pozwanych solidarnie na rzecz powódki zwrot
kosztów postępowania zażaleniowego w kwocie 600 złotych.
W zażaleniu pozwanych na postanowienie o kosztach zawarte w wyroku
Sądu Okręgowego wniesiono o uchylenie tego postanowienia, zarzucając
naruszenie art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i nie rozważenie, czy
w przedmiotowej sprawie nie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, który
obliguje sąd do rozważenia nieobciążania pozwanych kosztami zastępstwa
procesowego za postępowanie odwoławcze.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Pozwani w czasie postępowania wykazywali zarówno to, że nie są w stanie
ponosić jego kosztów, w rezultacie czego mają przyznaną z urzędu pomoc prawną,
jak i to, że są wysoce nieporadni wtedy, gdy działali samodzielnie. Z tej przyczyny
nie potrafili wypełnić przy użyciu komputera wskazanych im jedynie przez Sąd
formularzy do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, zwłaszcza, że komputera
nie posiadają i nie umieją go obsługiwać. Sprzeciw wnieśli według wskazówek
Sądu, ale nie zachowując przepisanej formy, której zachować nie byli w stanie.
Sprzeciw nie był więc w ogóle rozpatrywany, tylko odrzucony z powodu braków
formalnych, jakich spełnienie wymagało od pozwanych umiejętności, których nie
posiadają i których (obsługa komputera) nie muszą posiadać, gdy uwzględni się
stopień edukacji i skomputeryzowania pokolenia, do którego pozwani należą.
Sytuacja finansowa i sposób zachowania pozwanych przemawia za tym, aby
uznać, że występuje wypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 102
k.p.c., czego Sąd pierwszej instancji w ogóle nie rozważył. Dlatego należało
zaskarżone postanowienie w zaskarżonej części zmienić nie obciążając pozwanych
kosztami postępowania zażaleniowego.
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 102 k.p.c.
oraz art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
k.p.c. orzekł, jak w sentencji, rozstrzygając
o kosztach postępowania zażaleniowego na podstawie § 19 i § 20 w związku z § 13
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163,
poz. 1348).