II UZ 13/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V K 1451/03 X Ka 1582/04
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 13/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 lipca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w [..]
z dnia 29 października 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o
kosztach postępowania zażaleniowego.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 29 października 2010 r. Sąd Apelacyjny, działając na
podstawie art. 410 § 1 k.p.c., odrzucił skargę J. J. o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 marca 2010 r.,), z uwagi na
nie oparcie jej na ustawowej podstawie wznowienia.
W ocenie Sądu Apelacyjnego wnioskodawca, powołując się na „fałszywy
materiał dowodowy” w sprawie V K 1451/03 (X Ka 1582/04), jedynie formalnie
wskazał na treść art. 403 § 2 k.p.c., zgodnie z którym można żądać wznowienia na
2
tej podstawie, że wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa. Tymczasem w
toku rozpoznawanych spraw o przyznanie wnioskodawcy prawa do renty z tytułu
zaistniałego w listopadzie 1995 r. wypadku przy prowadzeniu działalności
gospodarczej Sądy obu instancji nie brały pod uwagę ewentualnych orzeczeń
karnych w tym zakresie, lecz poczyniły własne ustalenia, przyjmując, że
wnioskodawcy nie można przypisać umyślności działania ani rażącego niedbalstwa
w przebiegu wypadku komunikacyjnego. W rezultacie prowadzone postępowanie
dowodowe zmierzało wyłącznie do ustalenia, czy schorzenia będące skutkiem tego
wypadku spowodowały niezdolność wnioskodawcy do pracy. Nadto w sprawie, w
której zapadł zaskarżony skargą wyrok, przedmiotem sporu było nabycie przez
wnioskodawcę prawa do emerytury po ukończeniu 60 lat w związku z niezdolnością
do pracy spowodowaną wypadkiem z dnia 28 listopada 1995 r. W dacie
wyrokowania przez Sądy obu instancji wnioskodawca nie był osobą niezdolną do
pracy w związku ze wskazanym wypadkiem, co spowodowało oddalenie jego
odwołania, a następnie oddalenie apelacji. W sprawie tej w ogóle nie było
prowadzone postępowanie dowodowe mające na celu ustalanie ewentualnego
prawa skarżącego do renty wypadkowej, albowiem przedmiot i treść decyzji organu
rentowego odnosiła się do prawa do emerytury.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik wnioskodawcy,
zarzucając naruszenie przepisów postępowania poprzez pominięcie istotnych dla
sprawy faktów i dowodów, wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że skarga o wznowienie
postępowania z dnia 26 lipca 2010 r. została przez skarżącego uzupełniona
kilkoma pismami, w tym z dnia 27 września 2010 r. i z dnia 22 października 2010 r.,
z których wynika, że jako podstawę wznowienia wskazał on wykrycie nowych
okoliczności faktycznych w postaci schorzeń potwierdzonych dołączoną
dokumentacje medyczną, o których to okolicznościach stanowi art. 403 § 2 k.p.c.
Tymczasem Sąd Apelacyjny w istocie potraktował skargę jako wniesioną na
podstawie art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest zasadne.
3
Sąd Apelacyjny, aczkolwiek stwierdził, że jako podstawę wznowienia
skarżący wskazał art. 403 § 2 k.p.c., to błędnie potraktował skargę jako opartą na
przesłance uzyskania wyroku za pomocą przestępstwa, określonej w art. 403 § 1
pkt 2 k.p.c. Tymczasem zarówno do skargi o wznowienie postępowania, jak i do
uzupełniającego ją pisma z dnia 27 września 2010 r. skarżący dołączył
dokumentację lekarską, a następnie - w wykonaniu wezwania Sądu Apelacyjnego -
w piśmie procesowym z dnia 22 października 2010 r. jednoznacznie sprecyzował
skargę przez wskazanie oparcia jej na art. 403 § 2 k.p.c. i powołanie się na
„wykrycie takich okoliczności faktycznych, które mogły mieć wpływ na wynik
sprawy, a z których nie mógł skorzystać w poprzednim postępowaniu”. Ocena
dopuszczalność skargi opartej na tak sformułowanej podstawie wznowienia nie
została przez Sąd Apelacyjny dokonania.
Z powyższych względów zażalenie podlega uwzględnieniu na podstawie art.
3941
§ 3 w związku z odpowiednio stosowanym art. 39815
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 12 lipca 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w [..]
z dnia 29 października 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o
kosztach postępowania zażaleniowego.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 29 października 2010 r. Sąd Apelacyjny, działając na
podstawie art. 410 § 1 k.p.c., odrzucił skargę J. J. o wznowienie postępowania
zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 31 marca 2010 r.,), z uwagi na
nie oparcie jej na ustawowej podstawie wznowienia.
W ocenie Sądu Apelacyjnego wnioskodawca, powołując się na „fałszywy
materiał dowodowy” w sprawie V K 1451/03 (X Ka 1582/04), jedynie formalnie
wskazał na treść art. 403 § 2 k.p.c., zgodnie z którym można żądać wznowienia na
2
tej podstawie, że wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa. Tymczasem w
toku rozpoznawanych spraw o przyznanie wnioskodawcy prawa do renty z tytułu
zaistniałego w listopadzie 1995 r. wypadku przy prowadzeniu działalności
gospodarczej Sądy obu instancji nie brały pod uwagę ewentualnych orzeczeń
karnych w tym zakresie, lecz poczyniły własne ustalenia, przyjmując, że
wnioskodawcy nie można przypisać umyślności działania ani rażącego niedbalstwa
w przebiegu wypadku komunikacyjnego. W rezultacie prowadzone postępowanie
dowodowe zmierzało wyłącznie do ustalenia, czy schorzenia będące skutkiem tego
wypadku spowodowały niezdolność wnioskodawcy do pracy. Nadto w sprawie, w
której zapadł zaskarżony skargą wyrok, przedmiotem sporu było nabycie przez
wnioskodawcę prawa do emerytury po ukończeniu 60 lat w związku z niezdolnością
do pracy spowodowaną wypadkiem z dnia 28 listopada 1995 r. W dacie
wyrokowania przez Sądy obu instancji wnioskodawca nie był osobą niezdolną do
pracy w związku ze wskazanym wypadkiem, co spowodowało oddalenie jego
odwołania, a następnie oddalenie apelacji. W sprawie tej w ogóle nie było
prowadzone postępowanie dowodowe mające na celu ustalanie ewentualnego
prawa skarżącego do renty wypadkowej, albowiem przedmiot i treść decyzji organu
rentowego odnosiła się do prawa do emerytury.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik wnioskodawcy,
zarzucając naruszenie przepisów postępowania poprzez pominięcie istotnych dla
sprawy faktów i dowodów, wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że skarga o wznowienie
postępowania z dnia 26 lipca 2010 r. została przez skarżącego uzupełniona
kilkoma pismami, w tym z dnia 27 września 2010 r. i z dnia 22 października 2010 r.,
z których wynika, że jako podstawę wznowienia wskazał on wykrycie nowych
okoliczności faktycznych w postaci schorzeń potwierdzonych dołączoną
dokumentacje medyczną, o których to okolicznościach stanowi art. 403 § 2 k.p.c.
Tymczasem Sąd Apelacyjny w istocie potraktował skargę jako wniesioną na
podstawie art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest zasadne.
3
Sąd Apelacyjny, aczkolwiek stwierdził, że jako podstawę wznowienia
skarżący wskazał art. 403 § 2 k.p.c., to błędnie potraktował skargę jako opartą na
przesłance uzyskania wyroku za pomocą przestępstwa, określonej w art. 403 § 1
pkt 2 k.p.c. Tymczasem zarówno do skargi o wznowienie postępowania, jak i do
uzupełniającego ją pisma z dnia 27 września 2010 r. skarżący dołączył
dokumentację lekarską, a następnie - w wykonaniu wezwania Sądu Apelacyjnego -
w piśmie procesowym z dnia 22 października 2010 r. jednoznacznie sprecyzował
skargę przez wskazanie oparcia jej na art. 403 § 2 k.p.c. i powołanie się na
„wykrycie takich okoliczności faktycznych, które mogły mieć wpływ na wynik
sprawy, a z których nie mógł skorzystać w poprzednim postępowaniu”. Ocena
dopuszczalność skargi opartej na tak sformułowanej podstawie wznowienia nie
została przez Sąd Apelacyjny dokonania.
Z powyższych względów zażalenie podlega uwzględnieniu na podstawie art.
3941
§ 3 w związku z odpowiednio stosowanym art. 39815
§ 1 k.p.c.