V CZ 51/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 51/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa K. P.
przeciwko Kompanii Węglowej Spółce Akcyjnej w K.
o naprawienie szkody,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia powódki na orzeczenie o kosztach, zawarte w pkt. 1 i 3 wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok
Sądu Okręgowego i oddalił powództwo, zasądzając od powódki na rzecz strony
pozwanej koszty procesu w kwocie 3 600 zł za pierwszą instancję oraz w kwocie
5 144 zł za instancję apelacyjną.
Powódka w zażaleniu zakwestionowała orzeczenie o kosztach, zarzucając
naruszenie art. 102 k.p.c. przez jego niezastosowanie. Zdaniem skarżącej, brak jest
jakichkolwiek podstaw do obciążenia jej kosztami procesu z uwagi na charakter
sprawy, a także ze względu na stan majątkowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powódka przegrała w całości proces, dlatego była zobowiązana zwrócić
przeciwnikowi na jego żądanie poniesione koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.).
Niesłuszny jest zatem zarzut skarżącej, iż nie było jakichkolwiek podstaw do
obciążenia jej kosztami postępowania. Nie można Sądowi czynić zarzutu, że
zastosował podstawową ustawową regułę orzekania o kosztach, uzależnioną od
wyniku sprawy. Od zasady wyrażonej w art. 98 k.p.c. istnieją wyjątki, jednakże
zastosowanie przez Sąd Apelacyjny tego przepisu oznacza, że nie dostrzegł
potrzeby odstępstwa od ogólnych reguł. Jeżeli powódka uważała, że istnieje
uzasadniona potrzeba zastosowania wobec niej art. 102 k.p.c., powinna
przedstawić dowody na uzasadnienie swego stanowiska. Tymczasem podstawowy
argument powołany w zażaleniu wyraża tylko przeświadczenie, że w sprawach
dotyczących szkód górniczych powodowie nie powinni ponosić jakichkolwiek
kosztów. W zażaleniu istnieje również wzmianka mająca wskazywać na
nienajlepszą sytuację majątkową powódki, ale bez przedstawienia konkretnych
dowodów. Dowody takie powinny być przedstawione w postępowaniu przed sądami
powszechnymi, ponieważ Sąd Najwyższy nie prowadzi postępowania dowodowego
(art. 39813
§ 2 k.p.c.).
3
Ustrojowa pozycja Sądu Najwyższego oznacza, że działa on przede
wszystkim w interesie publicznym, a w sprawach jednostkowych – tylko przy
rażącym naruszeniu prawa. Przy takim ujęciu, zażalenie powódki nie może być
skuteczne i podlega oddaleniu (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa K. P.
przeciwko Kompanii Węglowej Spółce Akcyjnej w K.
o naprawienie szkody,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia powódki na orzeczenie o kosztach, zawarte w pkt. 1 i 3 wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 8 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok
Sądu Okręgowego i oddalił powództwo, zasądzając od powódki na rzecz strony
pozwanej koszty procesu w kwocie 3 600 zł za pierwszą instancję oraz w kwocie
5 144 zł za instancję apelacyjną.
Powódka w zażaleniu zakwestionowała orzeczenie o kosztach, zarzucając
naruszenie art. 102 k.p.c. przez jego niezastosowanie. Zdaniem skarżącej, brak jest
jakichkolwiek podstaw do obciążenia jej kosztami procesu z uwagi na charakter
sprawy, a także ze względu na stan majątkowy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powódka przegrała w całości proces, dlatego była zobowiązana zwrócić
przeciwnikowi na jego żądanie poniesione koszty procesu (art. 98 § 1 k.p.c.).
Niesłuszny jest zatem zarzut skarżącej, iż nie było jakichkolwiek podstaw do
obciążenia jej kosztami postępowania. Nie można Sądowi czynić zarzutu, że
zastosował podstawową ustawową regułę orzekania o kosztach, uzależnioną od
wyniku sprawy. Od zasady wyrażonej w art. 98 k.p.c. istnieją wyjątki, jednakże
zastosowanie przez Sąd Apelacyjny tego przepisu oznacza, że nie dostrzegł
potrzeby odstępstwa od ogólnych reguł. Jeżeli powódka uważała, że istnieje
uzasadniona potrzeba zastosowania wobec niej art. 102 k.p.c., powinna
przedstawić dowody na uzasadnienie swego stanowiska. Tymczasem podstawowy
argument powołany w zażaleniu wyraża tylko przeświadczenie, że w sprawach
dotyczących szkód górniczych powodowie nie powinni ponosić jakichkolwiek
kosztów. W zażaleniu istnieje również wzmianka mająca wskazywać na
nienajlepszą sytuację majątkową powódki, ale bez przedstawienia konkretnych
dowodów. Dowody takie powinny być przedstawione w postępowaniu przed sądami
powszechnymi, ponieważ Sąd Najwyższy nie prowadzi postępowania dowodowego
(art. 39813
§ 2 k.p.c.).
3
Ustrojowa pozycja Sądu Najwyższego oznacza, że działa on przede
wszystkim w interesie publicznym, a w sprawach jednostkowych – tylko przy
rażącym naruszeniu prawa. Przy takim ujęciu, zażalenie powódki nie może być
skuteczne i podlega oddaleniu (art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).