V CZ 62/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 62/11
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko Z. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 10 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek
powoda J. W. o uzupełnienie wyroku tego Sądu z dnia 27 stycznia 2011 r.
rozstrzygnięciem o kosztach procesu poprzez zasądzenie od pozwanego Z. K. na
rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego. Sąd Okręgowy wyjaśnił w
uzasadnieniu, że powód złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu za drugą
instancję w piśmie oznaczonym jako odpowiedź na apelację, ale złożonym po
terminie z art. 372 k.p.c. Termin ten Sąd Okręgowy uznał za termin ustawowy,
którego uchybienie pozbawia pismo skuteczności, co obejmuje także zawarty w nim
wniosek o zasądzenie kosztów procesu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód zarzucił błędną wykładnię
art. 98 § 1 k.p.c. polegającą na przyjęciu, że wyłączną podstawą zasądzenia
kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym jest wniosek złożony w odpowiedzi
na apelację, podczas kiedy powinien był uznać za wystarczający wniosek
o zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego złożony w pozwie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko skarżącego, jakoby do zasądzenia kosztów
w postępowaniu drugoinstancyjnym wystarczający był wniosek złożony w pozwie
jest nieprawidłowe. Ponadto nie może być mowy o zarzucanym naruszeniu art. 98
§ 1 k.p.c., ponieważ ten przepis określa ogólną zasadę ponoszenia kosztów
procesu przez stronę przegrywającą sprawę i przyznawania zwrotu tych
kosztów na wniosek. Zagadnienie terminu, w jakim wniosek powinien zostać
złożony reguluje art. 109 k.p.c., który wyjaśnia, że roszczenie o zwrot
kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio
poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi
wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych. Utrwalone jest przy tym
stanowisko, że obowiązek zgłoszenia wniosku o zasądzenie kosztów procesu
aktualizuje się odrębnie w każdej instancji, wobec czego złożenie odpowiedniego
żądania w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie jest wystarczające, aby uzyskać
na jego podstawie także zwrot kosztów postępowania apelacyjnego
3
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 grudnia 1972 r., II PO 36/72,
Biul. SN 1973/2/26).
W rozpatrywanej sprawie powód w postępowaniu apelacyjnym nie złożył
skutecznie wniosku o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania
apelacyjnego ponieważ nie wniósł w terminie odpowiedzi na apelację ani też
później nie złożył wniosku o zasądzenie kosztów na rozprawie apelacyjnej (tak Sąd
Najwyższy w postanowieniach z dnia 22 kwietnia 2010 r., II CZ 2/10, nie publ. oraz
z dnia 8 lipca 2010 r., II CZ 50/10, nie publ.). W konsekwencji brak było podstaw,
aby Sąd Okręgowy orzekł o kosztach postępowania drugoinstancyjnego,
wobec czego słusznie Sąd ten oddalił wniosek powoda o uzupełnienie wyroku
rozstrzygnięciem przyznającym mu zwrot kosztów od przeciwnika.
Zażalenie podlegało więc oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art.
39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko Z. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 lipca 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 10 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek
powoda J. W. o uzupełnienie wyroku tego Sądu z dnia 27 stycznia 2011 r.
rozstrzygnięciem o kosztach procesu poprzez zasądzenie od pozwanego Z. K. na
rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego. Sąd Okręgowy wyjaśnił w
uzasadnieniu, że powód złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu za drugą
instancję w piśmie oznaczonym jako odpowiedź na apelację, ale złożonym po
terminie z art. 372 k.p.c. Termin ten Sąd Okręgowy uznał za termin ustawowy,
którego uchybienie pozbawia pismo skuteczności, co obejmuje także zawarty w nim
wniosek o zasądzenie kosztów procesu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powód zarzucił błędną wykładnię
art. 98 § 1 k.p.c. polegającą na przyjęciu, że wyłączną podstawą zasądzenia
kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym jest wniosek złożony w odpowiedzi
na apelację, podczas kiedy powinien był uznać za wystarczający wniosek
o zasądzenie kosztów zastępstwa adwokackiego złożony w pozwie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stanowisko skarżącego, jakoby do zasądzenia kosztów
w postępowaniu drugoinstancyjnym wystarczający był wniosek złożony w pozwie
jest nieprawidłowe. Ponadto nie może być mowy o zarzucanym naruszeniu art. 98
§ 1 k.p.c., ponieważ ten przepis określa ogólną zasadę ponoszenia kosztów
procesu przez stronę przegrywającą sprawę i przyznawania zwrotu tych
kosztów na wniosek. Zagadnienie terminu, w jakim wniosek powinien zostać
złożony reguluje art. 109 k.p.c., który wyjaśnia, że roszczenie o zwrot
kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio
poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu kosztów albo nie zgłosi
wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych. Utrwalone jest przy tym
stanowisko, że obowiązek zgłoszenia wniosku o zasądzenie kosztów procesu
aktualizuje się odrębnie w każdej instancji, wobec czego złożenie odpowiedniego
żądania w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie jest wystarczające, aby uzyskać
na jego podstawie także zwrot kosztów postępowania apelacyjnego
3
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 grudnia 1972 r., II PO 36/72,
Biul. SN 1973/2/26).
W rozpatrywanej sprawie powód w postępowaniu apelacyjnym nie złożył
skutecznie wniosku o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania
apelacyjnego ponieważ nie wniósł w terminie odpowiedzi na apelację ani też
później nie złożył wniosku o zasądzenie kosztów na rozprawie apelacyjnej (tak Sąd
Najwyższy w postanowieniach z dnia 22 kwietnia 2010 r., II CZ 2/10, nie publ. oraz
z dnia 8 lipca 2010 r., II CZ 50/10, nie publ.). W konsekwencji brak było podstaw,
aby Sąd Okręgowy orzekł o kosztach postępowania drugoinstancyjnego,
wobec czego słusznie Sąd ten oddalił wniosek powoda o uzupełnienie wyroku
rozstrzygnięciem przyznającym mu zwrot kosztów od przeciwnika.
Zażalenie podlegało więc oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art.
39814
k.p.c.