Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 94/10
POSTANOWIENIE
Dnia 18 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski
w sprawie ze skargi Miasta Stołecznego Warszawa o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku częściowego Sądu Rejonowego
, z dnia 18 grudnia 2009 r.,
wydanego w sprawie
z powództwa A. B.
przeciwko Miastu Stołecznemu Warszawa
o wydanie nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 sierpnia 2011 r.,
odrzuca skargę i zasądza od Miasta Stołecznego Warszawa
na rzecz A. B. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem kosztów
postępowania skargowego.
2
Uzasadnienie
Pozwane Miasto Stołeczne Warszawa złożyło skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, tj. wyroku częściowego z dnia
18 grudnia 2009 r. Sądu Rejonowego nakazującego skarżącej aby wydała powódce
A. B. część działki ewidencyjnej nr 2 z obrębu 1-05-54 objętej księgą wieczystą nr
[…] położonej w W. przy ul. Z., róg ul P. o pow. 21 m2
, na której znajduje się
chodnik betonowy i część jezdni asfaltowej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje od prawomocnego merytorycznego orzeczenia w zasadzie sądu drugiej
instancji i wyjątkowo - w przypadku określonym w art. 4241
§ 2 k.p.c. - sądu
pierwszej instancji, kończącego postępowanie w sprawie, gdy przez jego wydanie
stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie tego orzeczenia
w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie była i nie jest możliwa.
Skarga jest nie tylko środkiem nowym, ale i wyjątkowym. Zasadą bowiem
jest, że prawomocność, tworzy nowy stan prawny pomiędzy stronami albo
erga omnes, jak też sanuje wszelkie ewentualne naruszenia prawa, którymi
orzeczenie jest dotknięte. Z tego względu jest środkiem wysoce sformalizowanym
i wszystkie jej wymagania konstrukcyjne określone w art. 4245
§ 1 k.p.c. należy
interpretować ściśle.
Do tej kategorii wymagań należy uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego dotyczy (art. 4241
§ 4).
Uwzględnienie bowiem skargi i stwierdzenie, że prawomocne orzeczenie jest
niezgodne z prawem, ma charakter prejudykatu, gdyż stwarza możliwość
dochodzenia od państwa odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez jego
wydanie. Spełnienie tego wymagania polega na wskazaniu rodzaju i rozmiaru
szkody. Wywód ten powinien także zawierać informację dotyczącą czasu jej
powstania i określać związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego
3
z prawem. Nie jest spełnieniem tego wymagania odwołanie się do szkody
niesprecyzowanej, hipotetycznej, czy też mogącej powstać w przyszłości
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006 nr 1, poz. 16, z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006,
nr 7-8, poz. 141 i z dnia 27 października 2005 r., V CNP 28/05 niepublikowane).
W skardze nie spełniono tego wymagania, gdyż nie określono ani rodzaju ani
rozmiaru szkody.
Skoro skargę oparto na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c. to kolejnym elementem
konstrukcyjnym, którego skarga nie zawiera jest wykazanie, że występuje
wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi od wyroku sadu pierwszej
instancji np. obiektywna przeszkoda uniemożliwiająca wniesienie apelacji. W tej
materii konieczny jest wyczerpujący wywód prawny i należy go oprzeć na
przekonywującym uzasadnieniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27
stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 140).
Zasygnalizowane wymagania są elementami konstrukcyjnymi skargi
i dlatego braki te są nieusuwalne w trybie właściwym dla naprawiania braków
formalnych pism procesowych.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.).

I CNP 94/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia