III CZ 38/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 38/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. R. i W. S.
przeciwko Województwu X.- Zarządowi Dróg Wojewódzkich
w K. i Gminie B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 września 2011 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 grudnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powodów M, R, i W, S, od wyroku tego Sądu z dnia 29 czerwca 2010 r. Mimo
upływu tygodniowego terminu od doręczenia pełnomocnikowi powodów w dniu 7
grudnia 2010 r., postanowienia z dnia 29 listopada 2010 r., uwzględniającego
częściowo ich wniosek o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej, wymagana
opłata nie została zapłacona. Obowiązek wniesienia opłaty bez wezwania
przewidziany został w art.112 ust. 3 u.k.s.c.
Powodowie w zażaleniu domagali się uchylenia postanowienia, zarzucając,
że skarga kasacyjna nie jest dotknięta brakami, skoro zgodnie z wezwaniem Sądu
złożony został w zakreślonym terminie jeden jej odpis. Zaprzeczyli doręczeniu
postanowienia, podnosząc, że w dniu 7 grudnia 2010 r. ich pełnomocnik otrzymał
jedynie wezwanie do złożenia jednego egzemplarza skargi kasacyjnej, zaś
o częściowym zwolnieniu od opłaty dowiedział się z treści skarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zmiana art. 112 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 90, poz. 594, dalej – u.k.s.c.), wprowadzona ustawą z dnia
17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw Dz. U. z 2010 r. Nr 7 poz. 45) weszła w życie z dniem
19 kwietnia 2010 r. i ma zastosowanie w rozpoznawanej sprawie. Wprowadziła
ona obowiązek wnoszenia opłat sądowych przez reprezentujących uczestników
postępowania adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego bez
wezwania przez sąd, jeśli powinność dokonania tego obowiązku powstała po
rozpoznaniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. W takim wypadku
tygodniowy termin do dopełnienia tej czynności biegnie od doręczenia
wymienionemu pełnomocnikowi prawomocnego postanowienia w przedmiocie
oddalenia w całości lub w części wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Wbrew zarzutowi skarżących, znajdujący się w aktach sprawy dowód doręczenia
(k. 875), wskazuje, że adwokat Z, C, otrzymał zarówno wezwanie do złożenia
3
brakującego odpisu skargi kasacyjnej, jak i postanowienie Sądu Apelacyjnego z
dnia 29 listopada 2010 r. Potwierdzenie przyjęcia przesyłki, zawierającej
wymienione dokumenty stanowi domniemanie, że adresat je otrzymał. Nie może
być ono obalone zaprzeczeniem adresata, podniesionym po otrzymaniu
postanowienia o odrzuceniu wniesionego pisma, z uwagi na nieopłacenie go.
Podjęcie tego postanowienia było następstwem określenia skutków zaniechania
wykonania wymaganego obowiązku, mimo istnienia dowodu doręczenia opisanej
treści. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że było ono błędne. Zakres kognicji
sądu w odniesieniu do badania skuteczności wniesienia pisma obejmuje
sprawdzenie, czy jego braki zostały usunięte, zaś zażalenie może być oparte na
zarzucie popełnienia błędu w ramach tej oceny. Za popełnieniem tego błędu nie
przemawia zaprzeczenie istnienia przesłanek, na których oparte zostało
domniemanie doręczenia wymienionego orzeczenia. Dowodzenie, że do ich
zaistnienia nie doszło nie jest objęte postępowaniem zażaleniowym.
Z powyższych względów pozbawione uzasadnionych podstaw zażalenie
podlegało oddaleniu w oparciu o art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M. R. i W. S.
przeciwko Województwu X.- Zarządowi Dróg Wojewódzkich
w K. i Gminie B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 września 2011 r.,
zażalenia powodów na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 grudnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną
powodów M, R, i W, S, od wyroku tego Sądu z dnia 29 czerwca 2010 r. Mimo
upływu tygodniowego terminu od doręczenia pełnomocnikowi powodów w dniu 7
grudnia 2010 r., postanowienia z dnia 29 listopada 2010 r., uwzględniającego
częściowo ich wniosek o zwolnienie od opłaty od skargi kasacyjnej, wymagana
opłata nie została zapłacona. Obowiązek wniesienia opłaty bez wezwania
przewidziany został w art.112 ust. 3 u.k.s.c.
Powodowie w zażaleniu domagali się uchylenia postanowienia, zarzucając,
że skarga kasacyjna nie jest dotknięta brakami, skoro zgodnie z wezwaniem Sądu
złożony został w zakreślonym terminie jeden jej odpis. Zaprzeczyli doręczeniu
postanowienia, podnosząc, że w dniu 7 grudnia 2010 r. ich pełnomocnik otrzymał
jedynie wezwanie do złożenia jednego egzemplarza skargi kasacyjnej, zaś
o częściowym zwolnieniu od opłaty dowiedział się z treści skarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zmiana art. 112 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych (Dz. U. Nr 90, poz. 594, dalej – u.k.s.c.), wprowadzona ustawą z dnia
17 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw Dz. U. z 2010 r. Nr 7 poz. 45) weszła w życie z dniem
19 kwietnia 2010 r. i ma zastosowanie w rozpoznawanej sprawie. Wprowadziła
ona obowiązek wnoszenia opłat sądowych przez reprezentujących uczestników
postępowania adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego bez
wezwania przez sąd, jeśli powinność dokonania tego obowiązku powstała po
rozpoznaniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. W takim wypadku
tygodniowy termin do dopełnienia tej czynności biegnie od doręczenia
wymienionemu pełnomocnikowi prawomocnego postanowienia w przedmiocie
oddalenia w całości lub w części wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.
Wbrew zarzutowi skarżących, znajdujący się w aktach sprawy dowód doręczenia
(k. 875), wskazuje, że adwokat Z, C, otrzymał zarówno wezwanie do złożenia
3
brakującego odpisu skargi kasacyjnej, jak i postanowienie Sądu Apelacyjnego z
dnia 29 listopada 2010 r. Potwierdzenie przyjęcia przesyłki, zawierającej
wymienione dokumenty stanowi domniemanie, że adresat je otrzymał. Nie może
być ono obalone zaprzeczeniem adresata, podniesionym po otrzymaniu
postanowienia o odrzuceniu wniesionego pisma, z uwagi na nieopłacenie go.
Podjęcie tego postanowienia było następstwem określenia skutków zaniechania
wykonania wymaganego obowiązku, mimo istnienia dowodu doręczenia opisanej
treści. Nie ma zatem podstaw do przyjęcia, że było ono błędne. Zakres kognicji
sądu w odniesieniu do badania skuteczności wniesienia pisma obejmuje
sprawdzenie, czy jego braki zostały usunięte, zaś zażalenie może być oparte na
zarzucie popełnienia błędu w ramach tej oceny. Za popełnieniem tego błędu nie
przemawia zaprzeczenie istnienia przesłanek, na których oparte zostało
domniemanie doręczenia wymienionego orzeczenia. Dowodzenie, że do ich
zaistnienia nie doszło nie jest objęte postępowaniem zażaleniowym.
Z powyższych względów pozbawione uzasadnionych podstaw zażalenie
podlegało oddaleniu w oparciu o art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.