III CZ 40/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 40/11
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi K. B. o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku K. B. przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Dyrektora Izby
Skarbowej w K., Ośrodek Zamiejscowy w N.,
o stwierdzenie nabycia spadku po Z. I.
zakończonej prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego
z dnia 2 września 2003 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 września 2011 r.,
zażalenia K. B.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 5 maja 2011 r.,
1. odrzuca zażalenie w części dotyczącej oddalenia wniosku
o przywrócenie terminu, a w pozostałym zakresie zażalenie
oddala,
2. zasądza od K. B. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 5 maja 2011 r. Sąd Okręgowy w punkcie 1 oddalił
wniosek uczestniczki o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2011 r., a w punkcie 2 odrzucił
zażalenie uczestniczki na to postanowienie jako wniesione po terminie.
Zażaleniem z dnia 5 maja 2011 r. skierowanym wobec punktu 1 i 2
postanowienia, uczestniczka wniosła o jego uchylenia, zarzucając sądowi przyjęcie
błędnego poglądu prawnego. Pełnomocnik uczestniczki wskazał, iż nie posiada
ona wiedzy prawniczej, a fakt, że była ona reprezentowana przez fachowego
pełnomocnika, który nie wniósł stosownego środka nie może stanowić podstawy
odmowy przywrócenia terminu.
W odpowiedzi na zażalenie Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa
wniosła o jego oddalenie i przyznanie jej kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie uczestniczki nie zasługuje na uwzględnienie, a w zakresie,
w jakim dotyczy ono punktu pierwszego zaskarżonego postanowienia podlega ono
odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 3941
§ 2 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
tylko na te postanowienia sądu drugiej instancji, które kończą postępowanie
w sprawie, zaś postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie terminu nie
należy do grupy orzeczeń tego rodzaju. Z tych względów i wobec treści art. 3941
§ 2 k.p.c., od postanowienia Sądu drugiej instancji oddalające wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu
zażalenia nie służy zażalenie.
W pozostałej natomiast części zażalenie należało oddalić, ponieważ Sąd
Okręgowy trafnie odrzucił zażalenie jako spóźnione wobec prawidłowo ocenionej
bezzasadności wniosku uczestniczki o przywrócenia terminu do złożenia tego
zażalenia. W judykaturze jednolicie przyjęto, iż błąd profesjonalnego pełnomocnika
w zakresie stosowania prawa, nie może stanowić podstawy do żądania
przywrócenia terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada
2008 r. IV CZ 92/08, LEX nr 590281). Takiej podstawy nie stanowi również brak
wiedzy pełnomocnika w zakresie możliwości wniesienia zażalenia na
3
postanowienie o odrzuceniu zażalenia. Taka postawa pełnomocnika, którego
konsekwencje działań i zaniechań ponosi bezpośrednio strona przez niego
reprezentowana, świadczą o niedochowaniu należytej staranności i dbałości
o interesy strony w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 3 lipca 2008 r., IV CZ 38/0, Lex nr 794012; postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2009 r., I UZ 12/09, OSNP 2011 Nr 3-4,
poz. 42).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Sąd Najwyższy zasądził od uczestniczki na rzecz Skarbu Państwa -
Prokuratorii Generalnej Skarbu państwa kwotę 120 złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym, stosownie do treści § 12
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.
Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi K. B. o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku K. B. przy uczestnictwie Skarbu Państwa - Dyrektora Izby
Skarbowej w K., Ośrodek Zamiejscowy w N.,
o stwierdzenie nabycia spadku po Z. I.
zakończonej prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego
z dnia 2 września 2003 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 września 2011 r.,
zażalenia K. B.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 5 maja 2011 r.,
1. odrzuca zażalenie w części dotyczącej oddalenia wniosku
o przywrócenie terminu, a w pozostałym zakresie zażalenie
oddala,
2. zasądza od K. B. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych
tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 5 maja 2011 r. Sąd Okręgowy w punkcie 1 oddalił
wniosek uczestniczki o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 9 lutego 2011 r., a w punkcie 2 odrzucił
zażalenie uczestniczki na to postanowienie jako wniesione po terminie.
Zażaleniem z dnia 5 maja 2011 r. skierowanym wobec punktu 1 i 2
postanowienia, uczestniczka wniosła o jego uchylenia, zarzucając sądowi przyjęcie
błędnego poglądu prawnego. Pełnomocnik uczestniczki wskazał, iż nie posiada
ona wiedzy prawniczej, a fakt, że była ona reprezentowana przez fachowego
pełnomocnika, który nie wniósł stosownego środka nie może stanowić podstawy
odmowy przywrócenia terminu.
W odpowiedzi na zażalenie Prokuratoria Generalna Skarbu Państwa
wniosła o jego oddalenie i przyznanie jej kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie uczestniczki nie zasługuje na uwzględnienie, a w zakresie,
w jakim dotyczy ono punktu pierwszego zaskarżonego postanowienia podlega ono
odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 3941
§ 2 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
tylko na te postanowienia sądu drugiej instancji, które kończą postępowanie
w sprawie, zaś postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie terminu nie
należy do grupy orzeczeń tego rodzaju. Z tych względów i wobec treści art. 3941
§ 2 k.p.c., od postanowienia Sądu drugiej instancji oddalające wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu
zażalenia nie służy zażalenie.
W pozostałej natomiast części zażalenie należało oddalić, ponieważ Sąd
Okręgowy trafnie odrzucił zażalenie jako spóźnione wobec prawidłowo ocenionej
bezzasadności wniosku uczestniczki o przywrócenia terminu do złożenia tego
zażalenia. W judykaturze jednolicie przyjęto, iż błąd profesjonalnego pełnomocnika
w zakresie stosowania prawa, nie może stanowić podstawy do żądania
przywrócenia terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada
2008 r. IV CZ 92/08, LEX nr 590281). Takiej podstawy nie stanowi również brak
wiedzy pełnomocnika w zakresie możliwości wniesienia zażalenia na
3
postanowienie o odrzuceniu zażalenia. Taka postawa pełnomocnika, którego
konsekwencje działań i zaniechań ponosi bezpośrednio strona przez niego
reprezentowana, świadczą o niedochowaniu należytej staranności i dbałości
o interesy strony w rozumieniu art. 168 § 1 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 3 lipca 2008 r., IV CZ 38/0, Lex nr 794012; postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2009 r., I UZ 12/09, OSNP 2011 Nr 3-4,
poz. 42).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Sąd Najwyższy zasądził od uczestniczki na rzecz Skarbu Państwa -
Prokuratorii Generalnej Skarbu państwa kwotę 120 złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym, stosownie do treści § 12
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za
czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.
Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.