II CZ 46/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 46/11
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSA Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „B.” Spółki Akcyjnej w likwidacji
przeciwko Andrzejowi O.
z udziałem interwenienta ubocznego Andrzeja I.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 października 2011 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 30 marca 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Pozwany Andrzej O. domagał się uzupełnienia postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 2 marca 2010 r. o rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku
pozwanego o zwrot uiszczonej przez niego opłaty od tego zażalenia.
Postanowieniem z dnia 30 marca 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił powyższy
wniosek, argumentując w uzasadnieniu, że przedmiotem postępowania
zakończonego wydaniem postanowienia z dnia 2 marca 2010 r było wyłącznie
zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 2 czerwca 2009
r. o odrzuceniu apelacji pozwanego od wyroku tego Sądu z dnia 27 lutego 2009 r.,
przy czym Sąd orzekł merytorycznie o całości przedmiotu tego postępowania, to
jest oddalił zażalenie i orzekł o kosztach postępowania zażaleniowego.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 30 marca 2010 roku pozwany zarzucił
naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 108 § 1 k.p.c., przez brak
rozstrzygnięcia o wszystkich żądaniach, co do kosztów procesu, art. 357 § 2 k.p.c.,
przez zaniechanie uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, pomimo
przysługiwania od niego zażalenia, art. 351 § 1 k.p.c., przez odmowę uzupełnienia
postanowienia oraz art. 80 ust. 1, w związku z art. 95 ust. 2 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych, przez brak wydania postanowienia o zwrocie
pozwanemu uiszczonej opłaty sądowej od zażalenia, w warunkach, kiedy zażalenie
to nie podlega opłacie.
Formułując powyższe zarzuty, skarżący domagał się uchylenia
zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazania sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania, podnosząc, że podstawę prawną
zażalenia stanowi art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c., albowiem postanowienie to jest
orzeczeniem co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia
sądu pierwszej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanego podlega odrzuceniu, jako niedopuszczalne.
Z art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c. wynika, że zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje tylko od ściśle wymienionych w tym przepisie postanowień sądu drugiej
3
instancji, a więc postanowień odrzucających skargę kasacyjną albo skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, postanowień
co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej
instancji oraz postanowień sądu drugiej instancji kończących postępowanie
w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna.
W konsekwencji wniesione do Sądu Najwyższego zażalenie na innego
rodzaju postanowienia niż te, o których mowa w przywołanym powyżej przepisie,
podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Zaskarżone przez pozwanego postanowienie z dnia 30 marca 2010 roku nie
należy do którejkolwiek ze wskazanych wyżej kategorii postanowień Sądu
II instancji, w szczególności nie jest postępowaniem kończącym postępowanie
w sprawie, jak również, wbrew stanowisku skarżącego, nie stanowi postanowienia
w przedmiocie kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu
pierwszej instancji.
Nie jest dopuszczalne zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie
Sądu II instancji w przedmiocie wniosku o uzupełnienie postanowienia, złożonego
przez stronę na podstawie art. 351 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c., stąd Sąd
Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
oraz w związku z art.
373 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSA Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa „B.” Spółki Akcyjnej w likwidacji
przeciwko Andrzejowi O.
z udziałem interwenienta ubocznego Andrzeja I.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 października 2011 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 30 marca 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Pozwany Andrzej O. domagał się uzupełnienia postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 2 marca 2010 r. o rozstrzygnięcie w przedmiocie wniosku
pozwanego o zwrot uiszczonej przez niego opłaty od tego zażalenia.
Postanowieniem z dnia 30 marca 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił powyższy
wniosek, argumentując w uzasadnieniu, że przedmiotem postępowania
zakończonego wydaniem postanowienia z dnia 2 marca 2010 r było wyłącznie
zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 2 czerwca 2009
r. o odrzuceniu apelacji pozwanego od wyroku tego Sądu z dnia 27 lutego 2009 r.,
przy czym Sąd orzekł merytorycznie o całości przedmiotu tego postępowania, to
jest oddalił zażalenie i orzekł o kosztach postępowania zażaleniowego.
W zażaleniu na postanowienie z dnia 30 marca 2010 roku pozwany zarzucił
naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 108 § 1 k.p.c., przez brak
rozstrzygnięcia o wszystkich żądaniach, co do kosztów procesu, art. 357 § 2 k.p.c.,
przez zaniechanie uzasadnienia zaskarżonego postanowienia, pomimo
przysługiwania od niego zażalenia, art. 351 § 1 k.p.c., przez odmowę uzupełnienia
postanowienia oraz art. 80 ust. 1, w związku z art. 95 ust. 2 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych, przez brak wydania postanowienia o zwrocie
pozwanemu uiszczonej opłaty sądowej od zażalenia, w warunkach, kiedy zażalenie
to nie podlega opłacie.
Formułując powyższe zarzuty, skarżący domagał się uchylenia
zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazania sprawy Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania, podnosząc, że podstawę prawną
zażalenia stanowi art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c., albowiem postanowienie to jest
orzeczeniem co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia
sądu pierwszej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanego podlega odrzuceniu, jako niedopuszczalne.
Z art. 3941
§ 1 i § 2 k.p.c. wynika, że zażalenie do Sądu Najwyższego
przysługuje tylko od ściśle wymienionych w tym przepisie postanowień sądu drugiej
3
instancji, a więc postanowień odrzucających skargę kasacyjną albo skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, postanowień
co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej
instancji oraz postanowień sądu drugiej instancji kończących postępowanie
w sprawach, w których przysługuje skarga kasacyjna.
W konsekwencji wniesione do Sądu Najwyższego zażalenie na innego
rodzaju postanowienia niż te, o których mowa w przywołanym powyżej przepisie,
podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Zaskarżone przez pozwanego postanowienie z dnia 30 marca 2010 roku nie
należy do którejkolwiek ze wskazanych wyżej kategorii postanowień Sądu
II instancji, w szczególności nie jest postępowaniem kończącym postępowanie
w sprawie, jak również, wbrew stanowisku skarżącego, nie stanowi postanowienia
w przedmiocie kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu
pierwszej instancji.
Nie jest dopuszczalne zażalenie do Sądu Najwyższego na postanowienie
Sądu II instancji w przedmiocie wniosku o uzupełnienie postanowienia, złożonego
przez stronę na podstawie art. 351 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c., stąd Sąd
Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
oraz w związku z art.
373 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
md