Pełny tekst orzeczenia

.Sygn. akt II CZ 60/11
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSA Agnieszka Piotrowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A. J.
przeciwko Miastu P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 7 października 2011 r.,
zażalenia powódki
na orzeczenie o kosztach zawarte w pkt. II postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 8 marca 2011 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie zawarte w pkt
II postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 8 marca 2011
r. w ten sposób, że wskazaną w nim kwotę obniża do
120 zł;
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki koszty
postępowania zażaleniowego w kwocie 75 zł;
2
Uzasadnienie
W zażaleniu na punkt II postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 8 marca
2011 r. w sprawie […], powódka A. J., domagała się obniżenia zasądzonych w nim
od powódki na rzecz strony pozwanej Miasta P. kosztów postępowania
zażaleniowego, z kwoty 1230 zł do kwoty 120 zł, względnie nie obciążania jej tymi
kosztami na podstawie art. 102 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., zarzucając
naruszenie art. 102 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. przez jego niezastosowanie oraz
§ 6 pkt 5 w związku z § 13 ust. 2 pkt 1 oraz § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłaty za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu przez ich niewłaściwe zastosowanie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie powódki zasługuje na uwzględnienie.
Podzielić należy zarzut skarżącej co do przyznania stronie pozwanej,
zastępowanej przez radcę prawnego, kosztów postępowania zażaleniowego
w nieprawidłowej wysokości 1230 zł, wobec błędnego przyjęcia przez Sąd
II instancji wartości przedmiotu zaskarżenia.
Wartość ta wynosi 1200 zł, tak więc należne koszty postępowania
zażaleniowego to kwota 120 złotych, w tym 30 zł opłaty sądowej od zażalenia
i 90 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem II instancji
(§12 ust. 2 pkt 1 w związku z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu).
W tym stanie rzeczy należało na podstawie art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39821
oraz w związku z art. 386 § 1 k.p.c. skorygować treść zaskarżonego
rozstrzygnięcia, orzekając jak w sentencji, wobec braku przesłanek do
zastosowania w niniejszej sprawie art. 102 k.p.c.