Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 184/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku "D. P." Spółki Akcyjnej z siedzibą w P.
przy uczestnictwie Domu Zakonnego Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Unii
Rzymskiej w P. oraz Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta P.
o zasiedzenie służebności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 października 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 1 października 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
i zasądza od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika
postępowania Domu Zakonnego Zgromadzenia Sióstr
Urszulanek Unii Rzymskiej w P. kwotę 900 (dziewięćset) zł
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Według art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Przepis ten
pozostaje w zgodzie z zaleceniami Rady Europy zezwalającymi na wprowadzanie
środków ograniczających dostęp do sądu najwyższego szczebla.
Wnioskodawca uzasadnił wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania potrzebą wykładni art. 292 w związku z art. 285 § 1 i 2 oraz art. 244
§ 1 k.c. w kontekście możliwości powstania służebności przesyłu przed wejściem
w życie art. 3051
-3054
k.c.
Wniosek ten jest bezzasadny. Uwzględniając okoliczności niniejszej sprawy,
wystarczającą wykładnię art. 292 k.c. na użytek kontroli prawidłowości
zaskarżonego postanowienia, oddalającego wniosek o stwierdzenie zasiedzenia
służebności dotyczących urządzeń przesyłowych przed wejściem w życie art. 3051
-
3054
k.c., zawierają postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2008 r.,
II CSK 314/08, LEX nr 490513, i z dnia 16 września 2009 r., II CSK 103/09,
LEX nr 530696.
Mając powyższe na względzie Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania, a o kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnął
zgodnie z art. 520 § 2 k.p.c. w związku z § 6 pkt 6, § 7 pkt 1 i § 12 ust. 4
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowione z urzędu
(Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).