V CSK 54/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 54/11
POSTANOWIENIE
Dnia 9 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa M. Ł. I innych
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie X.
zastępowanemu przez Prokuratorię Generalna Skarbu Państwa
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 października 2010 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną
2) zasądza solidarnie od powodów na rzecz Skarbu Państwa
– Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800
(tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 13 maja 2010 r. Sąd Okręgowy zasądził na rzecz każdego
z powodów od Skarbu Państwa – Wojewody X. kwoty po 27 975 złotych z
odsetkami ustawowymi od dnia 29 listopada 2007 r. do dnia zapłaty tytułem
odszkodowania za przejęte z naruszeniem prawa gospodarstwo rolne, które
odziedziczyli po ojcu.
Wyrokiem z dnia 22 października 2010 r. Sąd Apelacyjny z apelacji strony
pozwanej zmienił wyrok Sądu Okręgowego z dnia 13 maja 2010 r. między innymi
w ten sposób, że obniżył zasądzone nim świadczenia na rzecz powodów S. S. i W.
G. w wysokości po 27 975 złotych do kwot po 13 987 złotych oraz początkowy
termin płatności odsetek zasądzonych na rzecz każdego z powodów od dnia 29
listopada 2007 r. określił na dzień 13 maja 2010 r.
Od wyroku sądu drugiej instancji skargę kasacyjną wnieśli wszyscy
powodowie wskazując jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 59 489 złotych
na którą składa się należna sześciu powodom kwota 8 498,30 złotych stanowiąca
sumę odsetek ustawowych za okres od 27 listopada 2007 r. do 13 maja 2010 r.,
nadto powodom W.G. oraz S. S. należy się ta kwota w połowie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przyjęcie, że pomiędzy powodami zachodziło współuczestnictwo materialne,
o którym mowa w art. 72 § 1 pkt in fine k.p.c., nie oznacza, że także na etapie
postępowania kasacyjnego ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia następuje
poprzez zsumowanie wartości nieuwzględnionych roszczeń wobec wszystkich
powodów. Na rzecz każdego z powodów zostały zasądzone określone świadczenia
Dlatego na etapie postępowania kasacyjnego nie ma zastosowania zasada –
obowiązująca przy określeniu wartości przedmiotu sporu w pozwie oraz wartości
przedmiotu zaskarżenia w apelacji przy istnieniu współuczestnictwa materialnego –
że wartością przedmiotu sporu oraz wartością przedmiotu zaskarżenia była suma
wszystkich roszczeń dochodzonych przez powodów (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 stycznia 1997 r., I PKN 65/96, OSNAPiUS 1997, nr 17,
poz. 317, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 1997 r., I CKN 31/97,
nie publ., postanowienie z dnia 21 marca 1997 r., I PKN 61/97, OSNP 1998, nr 1,
3
poz. 16, uzasadnienie postanowienia z dnia 25 stycznia 2001 r., IV CZ 90/06,
nie publ., postanowienie SN z dnia 24 sierpnia 2007 r., I CZ 91/07, nie publ. oraz
uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., III CZP 111/07,
Mon. Prawn. z 2009 r. nr 3, str. 151; 5 lutego 2010 r., III CZ 3/10, nie publ.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zwrócono uwagę na to, że na etapie
postępowania kasacyjnego skutki procesowe współuczestnictwa materialnego,
które nie ma charakteru współuczestnictwa jednolitego bądź koniecznego, zbliżone
są do współuczestnictwa formalnego. Na tym etapie postępowania każdy ze
współuczestników materialnych ma własne gravamen w zaskarżeniu
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji. Dlatego o dopuszczalności skargi
kasacyjnej wniesionej przez powodów nie mogła decydować podana w tej skardze
wartość przedmiotu zaskarżenia w kwocie 59 489 złotych, lecz wartość zaskarżenia
przy uwzględnieniu wartości roszczeń dochodzonych przez każdego z powodów
oddzielnie, ta zaś w odniesieniu do każdego z powodów osobno nie przekraczała
50 000 złotych.
Skoro wartość przedmiotu zaskarżenia w stosunku do każdego z powodów
była niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., skarga
kasacyjna była niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. oraz art. 39821
.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa M. Ł. I innych
przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie X.
zastępowanemu przez Prokuratorię Generalna Skarbu Państwa
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 listopada 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 października 2010 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną
2) zasądza solidarnie od powodów na rzecz Skarbu Państwa
– Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800
(tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 13 maja 2010 r. Sąd Okręgowy zasądził na rzecz każdego
z powodów od Skarbu Państwa – Wojewody X. kwoty po 27 975 złotych z
odsetkami ustawowymi od dnia 29 listopada 2007 r. do dnia zapłaty tytułem
odszkodowania za przejęte z naruszeniem prawa gospodarstwo rolne, które
odziedziczyli po ojcu.
Wyrokiem z dnia 22 października 2010 r. Sąd Apelacyjny z apelacji strony
pozwanej zmienił wyrok Sądu Okręgowego z dnia 13 maja 2010 r. między innymi
w ten sposób, że obniżył zasądzone nim świadczenia na rzecz powodów S. S. i W.
G. w wysokości po 27 975 złotych do kwot po 13 987 złotych oraz początkowy
termin płatności odsetek zasądzonych na rzecz każdego z powodów od dnia 29
listopada 2007 r. określił na dzień 13 maja 2010 r.
Od wyroku sądu drugiej instancji skargę kasacyjną wnieśli wszyscy
powodowie wskazując jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 59 489 złotych
na którą składa się należna sześciu powodom kwota 8 498,30 złotych stanowiąca
sumę odsetek ustawowych za okres od 27 listopada 2007 r. do 13 maja 2010 r.,
nadto powodom W.G. oraz S. S. należy się ta kwota w połowie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przyjęcie, że pomiędzy powodami zachodziło współuczestnictwo materialne,
o którym mowa w art. 72 § 1 pkt in fine k.p.c., nie oznacza, że także na etapie
postępowania kasacyjnego ustalenie wartości przedmiotu zaskarżenia następuje
poprzez zsumowanie wartości nieuwzględnionych roszczeń wobec wszystkich
powodów. Na rzecz każdego z powodów zostały zasądzone określone świadczenia
Dlatego na etapie postępowania kasacyjnego nie ma zastosowania zasada –
obowiązująca przy określeniu wartości przedmiotu sporu w pozwie oraz wartości
przedmiotu zaskarżenia w apelacji przy istnieniu współuczestnictwa materialnego –
że wartością przedmiotu sporu oraz wartością przedmiotu zaskarżenia była suma
wszystkich roszczeń dochodzonych przez powodów (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 stycznia 1997 r., I PKN 65/96, OSNAPiUS 1997, nr 17,
poz. 317, orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 1997 r., I CKN 31/97,
nie publ., postanowienie z dnia 21 marca 1997 r., I PKN 61/97, OSNP 1998, nr 1,
3
poz. 16, uzasadnienie postanowienia z dnia 25 stycznia 2001 r., IV CZ 90/06,
nie publ., postanowienie SN z dnia 24 sierpnia 2007 r., I CZ 91/07, nie publ. oraz
uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2008 r., III CZP 111/07,
Mon. Prawn. z 2009 r. nr 3, str. 151; 5 lutego 2010 r., III CZ 3/10, nie publ.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zwrócono uwagę na to, że na etapie
postępowania kasacyjnego skutki procesowe współuczestnictwa materialnego,
które nie ma charakteru współuczestnictwa jednolitego bądź koniecznego, zbliżone
są do współuczestnictwa formalnego. Na tym etapie postępowania każdy ze
współuczestników materialnych ma własne gravamen w zaskarżeniu
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji. Dlatego o dopuszczalności skargi
kasacyjnej wniesionej przez powodów nie mogła decydować podana w tej skardze
wartość przedmiotu zaskarżenia w kwocie 59 489 złotych, lecz wartość zaskarżenia
przy uwzględnieniu wartości roszczeń dochodzonych przez każdego z powodów
oddzielnie, ta zaś w odniesieniu do każdego z powodów osobno nie przekraczała
50 000 złotych.
Skoro wartość przedmiotu zaskarżenia w stosunku do każdego z powodów
była niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, zgodnie z art. 3982
§ 1 k.p.c., skarga
kasacyjna była niedopuszczalna i podlegała odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3
k.p.c. O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 w związku z art. 391 § 1 k.p.c. oraz art. 39821
.