II CNP 34/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 34/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 listopada 2011 r.,
skargi P. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 1 lutego 2011 r., wydanego
w sprawie z powództwa "A. W." Spółki Jawnej, Zakładu Pracy Chronionej W. Z., B.
G. – Z., A. Z.
z siedzibą w J.
przeciwko P.M.
o nakazanie złożenia rachunku z zarządu,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącego na rzecz powodowej
spółki 137 (sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu
kosztów wywołanego nią postępowania.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą pozwanego P. M. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 1 lutego 2011 r. należy
zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto -
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c.
Nie wskazano przepisów, z którymi zaskarżony wyrok jest niezgodny, zaś wymóg
ten nie jest tożsamy z wymogiem określonym w pkt 2 powołanego przepisu.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas
jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem wyroku niezgodnego
z prawem (por.: postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt IV CNP
38/05, OSNC z 2006 r., nr 7 - 8, poz. 141; postanowienie SN z dnia
22 listopada 2005 r., sygn. akt I CNP 19/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23
września 2005 r., sygn. akt III CNP 5/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia
11 sierpnia 2005 r., sygn. akt III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ten kreatywny wymóg
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia obliguje
skarżącego do złożenia oświadczenia, że szkoda wystąpiła, jak również
3
do wskazania jej rodzaju i rozmiaru, a ponadto do powołania lub przedstawienia
dowodów lub innych środków uwiarygodniających jego twierdzenie.
Tak rozumianego obowiązku skarżący nie spełnił. Nie przedstawił jakichkolwiek
skonkretyzowanych dowodów lub ich surogatów na okoliczność poniesienia
wskazanej przez niego już wyrządzonej szkody, posiłkując się jedynie własnymi
twierdzeniami.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien wykazać, że od zaskarżonego wyroku
nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku.
Skarżący musi „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 - 8, poz. 140).
Nie chodzi tylko wykazanie niemożliwości skorzystania ze skargi kasacyjnej,
czy skargi o wznowienie postępowania, ale także z innych środków prawnych
pozwalających na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służących
pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności (zob. postanowienie SN z dnia 24 lipca
2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.). Skarżący odniósł się jedynie do
niedopuszczalności skargi kasacyjnej i skargi o wznowienie postępowania.
O ile można przyjąć, że wykazał niedopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej
sprawie, to nie można tak ocenić jednozdaniowej wzmianki na temat
4
niedopuszczalności skargi o wznowienie postępowania, abstrahując już od braku
analizy prawnej niedopuszczalności innych środków prawnych.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c., zaś o kosztach postępowania - na podstawie art. 98 w związku
z art. 13 § 2 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 listopada 2011 r.,
skargi P. M.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 1 lutego 2011 r., wydanego
w sprawie z powództwa "A. W." Spółki Jawnej, Zakładu Pracy Chronionej W. Z., B.
G. – Z., A. Z.
z siedzibą w J.
przeciwko P.M.
o nakazanie złożenia rachunku z zarządu,
odrzuca skargę i zasądza od skarżącego na rzecz powodowej
spółki 137 (sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu
kosztów wywołanego nią postępowania.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą pozwanego P. M. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 1 lutego 2011 r. należy
zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto -
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c.
Nie wskazano przepisów, z którymi zaskarżony wyrok jest niezgodny, zaś wymóg
ten nie jest tożsamy z wymogiem określonym w pkt 2 powołanego przepisu.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas
jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem wyroku niezgodnego
z prawem (por.: postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt IV CNP
38/05, OSNC z 2006 r., nr 7 - 8, poz. 141; postanowienie SN z dnia
22 listopada 2005 r., sygn. akt I CNP 19/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23
września 2005 r., sygn. akt III CNP 5/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia
11 sierpnia 2005 r., sygn. akt III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ten kreatywny wymóg
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia obliguje
skarżącego do złożenia oświadczenia, że szkoda wystąpiła, jak również
3
do wskazania jej rodzaju i rozmiaru, a ponadto do powołania lub przedstawienia
dowodów lub innych środków uwiarygodniających jego twierdzenie.
Tak rozumianego obowiązku skarżący nie spełnił. Nie przedstawił jakichkolwiek
skonkretyzowanych dowodów lub ich surogatów na okoliczność poniesienia
wskazanej przez niego już wyrządzonej szkody, posiłkując się jedynie własnymi
twierdzeniami.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien wykazać, że od zaskarżonego wyroku
nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku.
Skarżący musi „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”,
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 - 8, poz. 140).
Nie chodzi tylko wykazanie niemożliwości skorzystania ze skargi kasacyjnej,
czy skargi o wznowienie postępowania, ale także z innych środków prawnych
pozwalających na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służących
pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności (zob. postanowienie SN z dnia 24 lipca
2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.). Skarżący odniósł się jedynie do
niedopuszczalności skargi kasacyjnej i skargi o wznowienie postępowania.
O ile można przyjąć, że wykazał niedopuszczalność skargi kasacyjnej w niniejszej
sprawie, to nie można tak ocenić jednozdaniowej wzmianki na temat
4
niedopuszczalności skargi o wznowienie postępowania, abstrahując już od braku
analizy prawnej niedopuszczalności innych środków prawnych.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c., zaś o kosztach postępowania - na podstawie art. 98 w związku
z art. 13 § 2 k.p.c.