II PZ 30/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-04-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 30/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z powództwa P. S.
przeciwko Ministerstwu Finansów
o ustalenie, przywrócenie na poprzednie warunki pracy, dodatek za wieloletnią
pracę w służbie cywilnej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 grudnia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie o kosztach procesu zawarte w wyrok
Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 11 maja 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie zawarte w pkt 2 wyroku
Sądu Okręgowego - Sądu Pracy z dnia 11 maja 2011 r. i sprawę
w tym zakresie przekazuje temu Sądowi do ponownego
rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy, po
rozpoznaniu apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 listopada 2010 r., w sprawie z powództwa P.
2
S. przeciwko Ministerstwu Finansów w Warszawie o ustalenie, przywrócenie na
poprzednie warunki pracy, dodatek za wieloletnią pracę w służbie cywilnej, w
punkcie II zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 510 zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.
Pełnomocnik strony pozwanej zaskarżył zażaleniem powyższe
postanowienie, zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego, w
szczególności: art. 98 § 3 k.p.c. w związku z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.), poprzez błędne przyjęcie, iż powodowi P. S. reprezentowanemu
przez profesjonalnego pełnomocnika - radcę prawnego S. M. należy się od
pozwanego Ministerstwa Finansów tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego 75% stawki minimalnej, a nie 50 % stawki minimalnej, pomimo tego,
że w niniejszym postępowaniu zarówno przed Sądem pierwszej instancji, jak i
drugiej instancji reprezentował powoda ten sam profesjonalny pełnomocnik oraz
art. 328 § 2 k.p.c., poprzez nienależyte i dość ogólnikowe uzasadnienie wyroku w
części dotyczącej kosztów postępowania i ograniczenie się jedynie do stwierdzenia
„o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 KPC", pomimo że we
wniosku z dnia 18 maja 2011 r. o sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku
wyraźnie zaznaczono, iż pozwany wnosi o sporządzenie uzasadnienia
przedmiotowego orzeczenia, w szczególności co do kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż z ustnego uzasadnienia wyroku
ogłoszonego w dniu 11 maja 2011 r. wynikało, że Sąd drugiej instancji przyznał na
rzecz powoda P. S. kwotę 510,00 złotych - jako 75% stawki minimalnej - tytułem
zastępstwa procesowego za drugą instancję, gdyż uznał, że reprezentujący go
pełnomocnik - radca prawny S. M. - występował jedynie przed drugą instancją. W
ocenie strony skarżącej, takie ustalenie Sądu jest błędne, gdyż z akt sprawy
bezspornie wynika, że zarówno przed pierwszą, jak i drugą Instancją powód był
reprezentowany przez tego samego profesjonalnego pełnomocnika - radcę
prawnego S. M.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w związku
z art. 391 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c. może stanowić usprawiedliwioną
podstawę zażalenia, gdy uzasadnienie zaskarżonego postanowienia Sądu drugiej
instancji rozstrzygające o kosztach postępowania apelacyjnego nie obejmuje
wszystkich koniecznych elementów konstrukcyjnych, bądź zawiera oczywiste
braki, które uniemożliwiają kontrolę kasacyjną. Tak też jest w niniejszej sprawie.
Trafnie skarżący zarzuca, że uzasadnienie postanowienia o kosztach
postępowania za drugą instancję - poza ogólnikowym powołaniem na art. 98 k.p.c.
– nie przedstawia szczegółowego wyliczenia kosztów zastępstwa procesowego z
odwołaniem się do właściwych przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu. Co więcej, nie zawiera ono także wskazania
przyjętej przez Sąd wartości przedmiotu zaskarżenia w apelacji, która nie jest
jednoznaczna co do roszczenia o ustalenie. Z tego powodu nie ma możliwości
merytorycznej kontroli zaskarżonego postanowienia.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Romualda Spyt (sprawozdawca)
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska
w sprawie z powództwa P. S.
przeciwko Ministerstwu Finansów
o ustalenie, przywrócenie na poprzednie warunki pracy, dodatek za wieloletnią
pracę w służbie cywilnej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 grudnia 2011 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie o kosztach procesu zawarte w wyrok
Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 11 maja 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie zawarte w pkt 2 wyroku
Sądu Okręgowego - Sądu Pracy z dnia 11 maja 2011 r. i sprawę
w tym zakresie przekazuje temu Sądowi do ponownego
rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy, po
rozpoznaniu apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 listopada 2010 r., w sprawie z powództwa P.
2
S. przeciwko Ministerstwu Finansów w Warszawie o ustalenie, przywrócenie na
poprzednie warunki pracy, dodatek za wieloletnią pracę w służbie cywilnej, w
punkcie II zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 510 zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.
Pełnomocnik strony pozwanej zaskarżył zażaleniem powyższe
postanowienie, zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego, w
szczególności: art. 98 § 3 k.p.c. w związku z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.
1349 ze zm.), poprzez błędne przyjęcie, iż powodowi P. S. reprezentowanemu
przez profesjonalnego pełnomocnika - radcę prawnego S. M. należy się od
pozwanego Ministerstwa Finansów tytułem zwrotu kosztów zastępstwa
procesowego 75% stawki minimalnej, a nie 50 % stawki minimalnej, pomimo tego,
że w niniejszym postępowaniu zarówno przed Sądem pierwszej instancji, jak i
drugiej instancji reprezentował powoda ten sam profesjonalny pełnomocnik oraz
art. 328 § 2 k.p.c., poprzez nienależyte i dość ogólnikowe uzasadnienie wyroku w
części dotyczącej kosztów postępowania i ograniczenie się jedynie do stwierdzenia
„o kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 KPC", pomimo że we
wniosku z dnia 18 maja 2011 r. o sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku
wyraźnie zaznaczono, iż pozwany wnosi o sporządzenie uzasadnienia
przedmiotowego orzeczenia, w szczególności co do kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż z ustnego uzasadnienia wyroku
ogłoszonego w dniu 11 maja 2011 r. wynikało, że Sąd drugiej instancji przyznał na
rzecz powoda P. S. kwotę 510,00 złotych - jako 75% stawki minimalnej - tytułem
zastępstwa procesowego za drugą instancję, gdyż uznał, że reprezentujący go
pełnomocnik - radca prawny S. M. - występował jedynie przed drugą instancją. W
ocenie strony skarżącej, takie ustalenie Sądu jest błędne, gdyż z akt sprawy
bezspornie wynika, że zarówno przed pierwszą, jak i drugą Instancją powód był
reprezentowany przez tego samego profesjonalnego pełnomocnika - radcę
prawnego S. M.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. w związku
z art. 391 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c. może stanowić usprawiedliwioną
podstawę zażalenia, gdy uzasadnienie zaskarżonego postanowienia Sądu drugiej
instancji rozstrzygające o kosztach postępowania apelacyjnego nie obejmuje
wszystkich koniecznych elementów konstrukcyjnych, bądź zawiera oczywiste
braki, które uniemożliwiają kontrolę kasacyjną. Tak też jest w niniejszej sprawie.
Trafnie skarżący zarzuca, że uzasadnienie postanowienia o kosztach
postępowania za drugą instancję - poza ogólnikowym powołaniem na art. 98 k.p.c.
– nie przedstawia szczegółowego wyliczenia kosztów zastępstwa procesowego z
odwołaniem się do właściwych przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu. Co więcej, nie zawiera ono także wskazania
przyjętej przez Sąd wartości przedmiotu zaskarżenia w apelacji, która nie jest
jednoznaczna co do roszczenia o ustalenie. Z tego powodu nie ma możliwości
merytorycznej kontroli zaskarżonego postanowienia.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.