IV CNP 71/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 71/11
POSTANOWIENIE
Dnia 28 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi pozwanych
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt /…/,
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „U.” w R.
przeciwko W. D. i K. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 listopada 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwani W. D. i K. D. wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 21 października 2010 r.,
którym oddalona została ich apelacja od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 1
lipca 2010 r. uwzględniającego powództwo Spółdzielni Mieszkaniowej U. w R. o
zapłatę. W skardze pozwani podnieśli, że na skutek wydania zaskarżonego
orzeczenia została im wyrządzona szkoda „w postaci nałożenia na nich obowiązku
zapłaty na rzecz powoda nienależnej kwoty 5.830,65 zł z odsetkami”.
Oceniając dopuszczalność skargi pozwanych, Sąd Najwyższy zważył, co
następuje:
Skarga jest dotknięta istotnymi, nieusuwalnymi brakami konstrukcyjnymi,
z których każdy stanowi wystarczającą i samodzielną podstawę dla uznania skargi
za niedopuszczalną (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
19 października 2006 r., IV CNP 86/06, niepubl.).
Przede wszystkim nie zawiera ona wymaganego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej stronie na skutek wydania zaskarżanego
wyroku, które stanowi jeden z zasadniczych i niezbędnych elementów
konstrukcyjnych tego środka procesowego.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
stanowi nadzwyczajny środek zaskarżenia, którego uwzględnienie ma otwierać
stronie drogę do dochodzenia naprawienia poniesionej przez nią szkody i nie może
być wykorzystywana jako instrument zapobiegający szkodom mogących powstać
w przyszłości (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia
2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110 i z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz.141). Z lakonicznego twierdzenia skargi
wynika jedynie, że na skutek wydania zaskarżonego wyroku pozwani zostali
obciążeni obowiązkiem zapłaty na rzecz powodowej Spółdzielni określonej kwoty.
Skarżący nie podnieśli w skardze, że spełnili ciążące na nich świadczenie, ani że
zostało ono od nich wyegzekwowane w wyniku przeprowadzonej egzekucji i nie
3
wskazywali żadnych dowodów bądź innych środków, które takie twierdzenie
miałoby uwiarygodnić. W skardze brak jurydycznego wywodu, z którego
wynikałoby, że majątek pozwanych doznał już konkretnego uszczerbku, obowiązek
zapłaty zasądzonej sumy nie jest równoznaczny z tym uszczerbkiem.
W skardze ponadto nie wskazano przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Przytoczenie podstaw skargi
(art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) nie jest w tym zakresie wystarczające i nie może zastąpić
spełnienia tego obowiązku. Oba te wymagania są wyraźnie przez ustawodawcę
odróżniane, a zatem muszą być przez stronę skarżąca spełnione w sposób
niezależny i odrębny (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego
2006 r., I CNP 12/06, niepubl.).
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 28 listopada 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi pozwanych
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w R.
z dnia 21 października 2010 r., sygn. akt /…/,
w sprawie z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej „U.” w R.
przeciwko W. D. i K. D.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 listopada 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Pozwani W. D. i K. D. wnieśli skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w R. z dnia 21 października 2010 r.,
którym oddalona została ich apelacja od wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 1
lipca 2010 r. uwzględniającego powództwo Spółdzielni Mieszkaniowej U. w R. o
zapłatę. W skardze pozwani podnieśli, że na skutek wydania zaskarżonego
orzeczenia została im wyrządzona szkoda „w postaci nałożenia na nich obowiązku
zapłaty na rzecz powoda nienależnej kwoty 5.830,65 zł z odsetkami”.
Oceniając dopuszczalność skargi pozwanych, Sąd Najwyższy zważył, co
następuje:
Skarga jest dotknięta istotnymi, nieusuwalnymi brakami konstrukcyjnymi,
z których każdy stanowi wystarczającą i samodzielną podstawę dla uznania skargi
za niedopuszczalną (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
19 października 2006 r., IV CNP 86/06, niepubl.).
Przede wszystkim nie zawiera ona wymaganego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej stronie na skutek wydania zaskarżanego
wyroku, które stanowi jeden z zasadniczych i niezbędnych elementów
konstrukcyjnych tego środka procesowego.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
stanowi nadzwyczajny środek zaskarżenia, którego uwzględnienie ma otwierać
stronie drogę do dochodzenia naprawienia poniesionej przez nią szkody i nie może
być wykorzystywana jako instrument zapobiegający szkodom mogących powstać
w przyszłości (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia
2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110 i z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz.141). Z lakonicznego twierdzenia skargi
wynika jedynie, że na skutek wydania zaskarżonego wyroku pozwani zostali
obciążeni obowiązkiem zapłaty na rzecz powodowej Spółdzielni określonej kwoty.
Skarżący nie podnieśli w skardze, że spełnili ciążące na nich świadczenie, ani że
zostało ono od nich wyegzekwowane w wyniku przeprowadzonej egzekucji i nie
3
wskazywali żadnych dowodów bądź innych środków, które takie twierdzenie
miałoby uwiarygodnić. W skardze brak jurydycznego wywodu, z którego
wynikałoby, że majątek pozwanych doznał już konkretnego uszczerbku, obowiązek
zapłaty zasądzonej sumy nie jest równoznaczny z tym uszczerbkiem.
W skardze ponadto nie wskazano przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Przytoczenie podstaw skargi
(art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) nie jest w tym zakresie wystarczające i nie może zastąpić
spełnienia tego obowiązku. Oba te wymagania są wyraźnie przez ustawodawcę
odróżniane, a zatem muszą być przez stronę skarżąca spełnione w sposób
niezależny i odrębny (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego
2006 r., I CNP 12/06, niepubl.).
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
md