Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 102/11
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z wniosku "T. – S." Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w O. i "T. – I."
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.
przy uczestnictwie Syndyka Masy Upadłości "T. A." Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w O.
z udziałem interwenienta ubocznego "V. – M." Spółki Akcyjnej
z siedzibą w M.
o wpis w dziale IV księgi wieczystej nr […] zmiany wierzyciela hipotecznego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 15 grudnia 2011 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 28 marca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2009 r. Sąd Okręgowy w sprawie o sygn.
akt […] oddalił apelacje uczestnika postępowania Syndyka masy upadłości T. A. sp.
z o.o. w O. oraz interwenienta ubocznego V. – M. S.A. w M. od postanowienia Sądu
Rejonowego z 8 czerwca 2009 r. Skargi kasacyjne dotknięte były brakami, w
związku z czym wdrożone zostało postępowanie określone w art. 131 k.p.c. W
zakreślonym terminie skarżący złożyli pismo, w którym w zasadzie powtórzyli
zawarte w skargach kasacyjnych uzasadnienie wniosku o ich przyjęcie do
rozpoznania. Uzasadnienie wzbogacono o stwierdzenie, że w sprawie występują
istotne zagadnienia prawne.
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 28 marca 2011 r. odrzucił obie skargi
kasacyjne uznając, że skarżący powołali się na występowanie w sprawie
określonych zagadnień prawnych, ale takich zagadnień prawidłowo nie
sformułowali. Wskazanie zagadnienia prawnego uzasadniającego wniosek
o rozpoznanie skargi kasacyjnej powinno nastąpić przez określenie przepisów
prawa, w związku z którymi zostało sformułowane i wskazanie argumentów, które
prowadzą do rozbieżnych ocen. Skarżący tylko sformułowali określone zagadnienia
prawne i nie przytoczyli jurydycznej argumentacji służącej wykazaniu, że
przedstawione zagadnienia faktycznie istnieją, a ponadto, poza jednym
przypadkiem, nie odnieśli tych zagadnień do przepisów prawnych. Zmierzając do
usunięcia braków skarg kasacyjnych w istocie powtórzyli zawarte w skargach
kasacyjnych uzasadnienie wniosku o ich przyjęcie, więc Sąd Okręgowy uznał, że
skarżący mimo wezwania nie usunęli braków skarg kasacyjnych.
Interwenient uboczny zaskarżył zażaleniem powyższe postanowienie,
wnosząc o jego zmianę poprzez uznanie za uzupełnione uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skarg kasacyjnych do rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c. oprócz wymagań przewidzianych w § 1 tego
artykułu, skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek o przyjęcie do rozpoznania
i jego uzasadnienie, zaś Sąd Najwyższy przyjmuje skargę do rozpoznania, jeżeli
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
3
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 k.p.c.). Jeżeli skarga
kasacyjna nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 lub 3,
przewodniczący w sądzie drugiej instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków
w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia skargi (art. 3986
§ 1 k.p.c.),
natomiast sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym skargę
wniesioną po upływie terminu, niespełniającą wymagań określonych w art. 3984
§ 1, nieopłaconą oraz skargę, której braków nie usunięto w terminie lub z innych
przyczyn niedopuszczalną (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Sąd Okręgowy wdrożył zalecone mu postępowanie naprawcze, którego
konsekwencją było złożenie pisma procesowego zawierającego uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skarg do rozpoznania, uznane za wystarczające przez
skarżącego. Ocena, czy uzasadnienie to spełnia określone przepisami wymogi, nie
należy do kompetencji sądu drugiej instancji, pozostając w wyłącznej gestii Sądu
Najwyższego. Odrzucenie zatem z tej przyczyny skarg kasacyjnych przez Sąd
Okręgowy nie może być uznane za prawidłowe.
Wobec powyższego, na podstawie art. 39815
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.